{Unicode}
"...ဒါနဲ့ မယ်ဒီရာ"
မယ်ဒီရာ့ကို အိပ်ဆောင်ထဲက ဆိုဖာခုံဆီ သယ်သွားရင်း လိုင်လ် စကားစလိုက်သည်။ အဆုံးသတ်မှာတော့ သူမ လိုင်လ့်ပေါင်ပေါ်တွင် ထိုင်လျက်သား။
"ဘာလဲ?"
လိုင်လ်က သူ့ပေါင်ပေါ်က ပေးမဆင်းတာမို့ မယ်ဒီရာ နည်းနည်းစိတ်ရှုပ်နေလေသည်။ ဘယ်လိုပဲပြောပြော လိုင်လ့်မျက်နှာက မပြုံးပဲ မနေနိုင်တာမို့ ချစ်စရာကောင်းနေပြန်သည်။
"ဧကရီ့ဆန္ဒအတိုင်း မြို့စားဟက်စတီးရားရဲ့ အသက်ကတော့ လုံခြုံသွားပြီ... ဘာဆုပေးမှာလဲ?"
"အ..အရှင်၊ သူ့ကိုကယ်တာ သူရဲကောင်းတွေလေ"
"သူတို့ကို လွှတ်လိုက်တာ ဘယ်သူလဲ?"
"အာ..."
မယ်ဒီရာ စကားသံတိတ်သွားပြီး ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်သည်။
"ကျွန်မက အရှင့်ကနေတဆင့် လွှတ်ခိုင်းတာ"
"ကိုယ် အများကြီး မတောင်းဆိုပါဘူး၊ မီလီ... မင်းရင်သားတွေကို နည်းနည်းလျက်ခွင့်ပေး"
သူမနားထဲ တီးတိုးဆိုလာတဲ့ တဲ့တိုးစကားကြောင့် မယ်ဒီရာ အံ့အားသင့်သွားသည်။ သူမ သူ့ကို ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ လိုင်လ်က ပြက်ချော်ချော် ပြုံးနေသည်။
".....ရှင် ဒါပဲ ထပ်ပြောပြန်ပြီ၊ အရှင် ကျွန်မ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဒီလောက်ကြိုက်လား?"
"အင်း၊ ကြိုက်တယ်၊ ဧကရီသာ ခွင့်ပြုရင် ကိုယ်က အဲ့ဒါကို တနေကုန်ထည့်ထားပြီး ဘယ်တော့မှ ပြန်မထုတ်တော့ဘူး"
သူ့စကားမှာ မယ်ဒီရာ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားရသည်။
"ကိုယ် နည်းနည်းပဲ မြည်းမှာပါ၊ ဘာလို့လဲ? မယ်ဒီရာ..."
သူ ညစ်ညမ်းစကားတွေ တီးတိုးဆိုနေတုန်း မယ်ဒီရာ လိုင်လ့်ပေါင်ပေါ်က ထွက်ပြေးဖို့ ပြင်ပေမဲ့ သူမလက်မောင်းတွေကို ချုပ်ထားခြင်း ခံရသည်။
"မင်းရင်သားတွေကို ကိုယ့်ကို လျက်ခွင့်ပေး"
"ရှင်က တရားလွန်နေပြီ! ရှက်တယ်!"
YOU ARE READING
Your Majesty is annoying (Myanmar Translation)
RomanceI am not the original publisher of the story. This is just a fan translation.
