Hey Little You Got Me Fucked Up[ Season 1]

❥ 𝖢𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 39

کم‌کم تعداد مهمونا کم و فضای مهمونی صمیمی‌تر میشد، مدتی میشد که لوهان جامش رو محکم فشار میداد و سعی میکرد با خوراکیا حواس خودش رو پرت کنه اما باز هم نگاهش روی بکهیون قفل میشد... بکهیونی که مدتی میشد نگاه خیره‌ی پارک چانیول و اوه سهون رو روی خودش داشت، با پدر سهون و پدربزرگش صحبت میکرد، لبخندای خیره‌کننده میزد و نگاه دو مرد زندگی لوهان رو روی خودش داشت!

پارک چانیولی که تمام نوجوونیش رو با رویای داشتن توجهش درس خونده بود... وکیل پارک مدت زیادی اسطوره و الگوی زندگی لوهان بود و حالا نگاهش فقط متعلق به بکهیون بود، نگاه شیفته و پر از تحسینی که لوهان ازش محروم بود و اوه سهون، عشق اولی که تمامش عذاب و درد بود... کسی که به نظر میرسید هیچ چیزی به جز بکهیون رو توی این دنیا نمیبینه، نگاهی که به وضوح عشق عمیقش رو لو میداد و لوهان شک داشت که بکهیون متوجه حس واقعیش نشده باشه!

چطور زندگی انقدر باهاش بی‌رحم بود؟

چرا لوهان نمیتونست مثل بکهیون دیده بشه؟

- سلام آقای بیست ساله!

با صدای آشنایی شوکه به مرد کنارش خیره شد و کریس با لبخند جذابی ادامه داد:

- دیدن تو... اینجا... قطعا عجیب‌ترین اتفاقیه که امسال برام افتاده!

قبل از اینکه لوهان واکنشی نشون بده صدای بکهیون بینشون پیچید.

+ کریس؟ خدای من فکر نمیکردم بیای.

لوهان متعجب بهشون خیره شد و کریس رو به بکهیون که با لبخند نگاهش میکرد گفت:

- واقعا فکر میکردی جشن تو رو ازدست میدم؟

لوهان شوکه بین حرفشون پرید و گفت:

_ بک؟ تو این آقا رو میشناسی؟

بکهیون متعجب از لحن لوهان جواب داد:

+ قبلا برات تعریف کرده بودم... همون دوست ددیم که دادستان بود و میخواستم بهت معرفیش کنم.

_ همون... دادستان کریس وو؟

بکهیون متعجب سرش رو تکون داد و کریس با لبخند مشتاقی دستش رو سمت لوهان دراز کرد.

_ اگه شیفتت تموم نشده... میشه اسمتو بدونم آقای بیست ساله؟

لوهان فحشی زیر لب داد، چطور انقدر بدشانس بود؟

اون دادستان جذابی که توی بار گول زده بود الان جلوش ایستاده بود و لوهان باید خودش رو بهش معرفی میکرد؟

با دیدن نگاه منتظر کریس دستش رو جلو برد و گفت:

_ من... شیو لوهان هستم... دوست بکهیون.

کریس با پوزخند توی صورتش خم شد و بی‌اهمیت به نگاه متعجب بکهیون گفت:

- بالاخره اسمتو فهمیدم آقای بیست ساله.