ម្ចាស់ជីវិត

ភាគ១៨+ភាគ១៩

«មើលថែគេជំនួសអ៊ំផង»វ័យចំណាស់ ពោលទាំងអួលដើមកស្លុតស្លាំងស្មារតី ហើយក៏គ្មានការសង្ស័យសូម្បីបន្តិច ពេលឃើញកូនប្រុសគាត់កំពុងស្ថិតក្នុងរង្វង់ដៃ ជុងហ្គុក ទង្វើរនេះធ្វើឲ្យគាត់ប្រាកដក្នុងចិត្តថា គាត់ពិតជាបានចាប់គូស្រកឲ្យកូនខុស គាត់ជ្រុលសម្រេចចិត្តរួចទៅហើយ ក៏មិននឹកស្មានថាការសម្រេចរបស់គាត់ នាំទុកដល់កូនប្រុសតូចកំសត់ម្នាក់នេះឡើយ។
«ខ្ញុំសូមអនុញ្ញាតពីលោកអ៊ំ ប្រគល់គេមកឲ្យខ្ញុំផ្តាច់មុខតើបានទេ?»ជុងហ្គុក បោះសំដីឡើងយ៉ាងផ្តាច់ការ ដល់ថ្នាក់អ៊ំស្រីបម្រើដែលឈរជិតនោះ បើកភ្នែកធំសម្លឹងមុខនាយកំលោះដោយការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង គេក្លាហានបីកូនម្ចាស់ផ្ទះចេញបន្ទប់ ថែមទាំងហ៊ានគ្រលាស់ពាក្យសុំកូនប្រុសពី លោកម្ចាស់ មកក្លាយជាកម្មសិទ្ធរបស់ខ្លួន ដោយមិនគិតក្រែងរអាចិត្តគាត់ ដែលត្រូវជាប៉ាបង្កើតរបស់ ថេយ៉ុង សូម្បីតែបន្តិច តែផ្ទុយទៅវិញ លោកម្ចាស់ផ្ទាល់ ហាក់មិនមានការស្ញើបអ្វីសោះឡើយ វ័យចំណាស់ងើបមុខសម្លឹងក្នុងកែវភ្នែកនឹងធឹងរបស់អ្នកកំលោះដែលកំពុងត្រកងបីនាយតូច ទើបគាត់លូកដៃបង្វិលកង់រទេះរំកិលទៅជិត រួចចាប់អង្អែលកជើងតូចៗដែលរុំដោយចំណងរឹតយ៉ាងតឹងនោះ ហើយក៏ស្រដីប្រាប់៖
«អ៊ំមិនប្រកាន់ទោសអូសដំណើរអ្វីឡើយ បើឯងអាចស្រាយចំណងនេះបាន អ៊ំនឹងប្រគល់កូនប្រុសម្នាក់នេះឲ្យទៅឯង»
សម្រាប់ ជុងហ្គុក វាជារឿងងាយទេ បើគ្រាន់តែស្រាយចំណងនោះ ប៉ុន្តែលោកម្ចាស់មិនមែនចង់មានន័យដូច្នោះឡើយ គាត់ចង់សំដៅចំណងដែលប្រពន្ធគាត់តាមចងកម្មចងពៀរជាមួយ ថេយ៉ុង កន្លងមក គាត់ដឹងថាប្រពន្ធមិនពេញចិត្ត ថេយ៉ុង តាំងពីថ្ងៃដែលគេចាប់កំណើតក្នុងផ្ទៃម្តាយគេមកម្ល៉េះ។
«មិនពិបាកទេ ប្រើលោកអ៊ំចង់ឲ្យខ្ញុំស្រាយវា តែខ្ញុំសូមអភ័យទោសទុកជាមុនផងចុះ បើសិនជាលោកស្រីចាសស្មីននៅតែមិនព្រមបញ្ឈប់ទង្វើរនេះ ខ្ញុំក៏មិនអាចអង្គុយស្ងៀមៗបានដែរ»ជុងហ្គុក ស្បថឡើងយ៉ាងម៉ោះមុតនៅចំពោះមុខគាត់ ក្រោមទឹកមុខស្មើធេង គ្មានស្នាមញញឹម គ្មានពន្លឺលេងសើច គួរឲ្យញញើត ពេលនេះថេយ៉ុងក្លាយជាកម្មសិទ្ធិគេហើយ ជឿជាក់ថាមិនយូរមិនឆាប់ ចំណងមួយនេះនឹងត្រូវបានស្រាយដោយស្នាដៃ ជុងហ្គុក អាន់ដឺសាន់ យ៉ាងប្រាកដណាស់។
«...»លោកម្ចាស់ ស្តាប់ហើយក៏ងងក់ក្បាលបន្តិច និងយល់ជ្រាបនូវអ្វីដែល ជុងហ្គុក បាននិយាយ គាត់មិនអាចហាមឃាត់នរណាម្នាក់ កុំឲ្យធ្វើរឿងដែលគេចង់ធ្វើនោះទេ តែចំពោះ ជុងហ្គុក គាត់សម្លឹងឃើញពីមហិច្ឆតានិងការតាំងចិត្តរបស់គេ ហាក់មានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំង សូម្បីតែគាត់ក៏លួចស្ញប់ស្ញែង និងសង្ឃឹមថា ថេយ៉ុង មានសុវត្ថិភាពពេលជ្រកក្រោមអំណាចរបស់គេ។
«នេះលោកម្ចាស់ប្រាកដក្នុងចិត្តថាប្រគល់អ្នកប្រុសតូចឲ្យគេពិតមែនឬ?»អ៊ំឈី ហាក់មិនស្ងប់ចិត្ត ពេលឃើញអ្នកទាំងពីរ ចរចាគ្នាទៅវិញទៅមក ទុកដូច ថេយ៉ុង ជាទំនិញយកមកដោះដូរយ៉ាងអ៊ីចឹង ហើយពេលឮសួរយ៉ាងដូច្នោះ លោកម្ចាស់ ក៏តបទាំងមិនងាកមើលមុខអ្នកសួរ៖
«ខ្ញុំស្រឡាញ់កូនខ្ញុំ តែខ្ញុំគ្មានសមត្ថភាពអាចចិញ្ចឹមមើលថែគេដិតដល់ មិនបានផ្តល់ភាពកក់ក្តៅឲ្យគេគ្រប់គ្រាន់ កូនប្រុសខ្ញុំត្រូវរងសម្ពាធ ទាំងហត់ចិត្ត ហត់កាយយូរមកហើយ ពេលនេះល្មមឲ្យគេបានសម្រាក គេស័ក្តិសមនឹងទទួលបានក្តីសុខពេញលេញ ទោះមិនមានវត្តមានខ្ញុំឲ្យគេបានហៅថាលោកប៉ាក៏ដោយចុះ»លោកម្ចាស់ រៀបរាប់ទាំងទ្រូងខ្លោចផ្សា ខណៈសម្លឹងទៅរង្វង់មុខ ថេយ៉ុង ក្នុងកែវភ្នែកពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ជ្រាលជ្រៅចំពោះកូន ទើបភ្លាមនោះ ជុងហ្គុក ក៏បង្វែរខ្លួន បីនាំរាងកាយតូចច្រឡឹង សំដៅទៅរកឡានដែលចតនៅមុខភូមិគ្រឹះ ពេលដាក់នាយតូចចូលដល់ក្នុងឡាន គេក៏ដើរត្រឡប់មកវិញ ហើយឱនគំនាបទៅកាន់ លោកម្ចាស់ ជាមួយនិងប្រយោគ៖
«អរគុណនូវសន្តានចិត្តមហាសាលរបស់លោកអ៊ំដែលយល់ព្រមតាមសំណើរខ្ញុំ»ម្ចាស់រាងកាយខ្ពស់ស្រឡះ ងើបមុខឡើងវិញជាមួយនិងស្នាមញញឹម បង្វែរទៅមើលមុខអ៊ំស្រីបម្រើ ឆ្លាស់គ្នានឹងក្រឡេកមករក លោកម្ចាស់ ហើយទុកពាក្យចុងក្រោយមុននឹងចាកចេញ៖
«ទោះបីខ្ញុំយកគេទៅ តែមង្គលការខ្ញុំ នៅតែរៀបចំឡើងធម្មតា»ថាចប់ រាងក្រាស់ ក៏បោះជំហ៊ានដើរចេញយ៉ាងស្វាហាប់ ស្របពេល លោកម្ចាស់ តាមសម្លឹងផែនខ្នងគេពីចម្ងាយរហូតគេចេញទៅបាត់ ដូចអ្វីដែលគាត់បានគិតមែន ជុងហ្គុកពិតជាមានការតាំងចិត្តខ្ពស់ គេមិនព្រមបញ្ឈប់មង្គលការ ដោយហេតុផលមួយគឺចង់យកឈ្នះ ម៉ាដាមចាសស្មីន ភរិយារបស់គាត់ផ្ទាល់នេះឯង។
«លោកម្ចាស់ បើធ្វើបែបនេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាអ្នកប្រុសតូចគ្មានសុវត្ថិភាពសោះ»អ៊ំឈី ហាក់មិនអស់ចិត្ត ដែលលោកម្ចាស់ប្រគល់កូនទៅឲ្យជុងហ្គុក ផុយៗយ៉ាងនេះ។
«ឆាប់ឡើងទៅបិទទ្វារបន្ទប់ហើយចាក់សោវិញទៅ មុននឹង ចាសស្មីន ត្រឡប់មកវិញ»លោកម្ចាស់ មិនខ្វល់ពីសម្តីអ៊ំស្រី ហើយក៏ងាកទៅសម្លុតដាស់តឿន ទើបអ៊ំស្រីបានតែឈ្ងោកមុខលាក់ភាពក្រៀមក្រំ មុននឹងប្រញាប់ប្រញាល់ឡើងទៅបិទទ្វារបន្ទប់របស់ ថេយ៉ុងហើយចាក់គន្លឹះដូចដើមតាមបង្គាប់ម្ចាស់ផ្ទះ។
*មួយសន្ទុះក្រោយមក
ឡានទំនើបពណ៌ខ្មៅបរចូលមកចតមុខផ្ទះ ដោយលោកស្រីចាសស្មីន នាំកូនប្រុសសំណព្វរបស់គាត់ចុះចេញពីឡាន ដើរចូលមកខាងក្នុងក្រោមទឹកមុខរីករាយ។ ខណៈនោះ អ៊ំបម្រើ ដែលទើបតែដើរចេញពីបន្ទប់របស់ លោកម្ចាស់ ហើយស្ទុះស្ទាមកទទួលតាមទម្លាប់។
«ខ្ញុំបានឆ្លៀតចូលទិញផ្លែឈើស្រស់ខ្លះដែរ អ៊ំជួយយកទៅលាងសម្អាតហើយដាក់ក្នុងទូរទឹកកកផង»
«ចាស លោកស្រី»អ៊ំឈី ឈោងដៃទទួលក្នុងឫកពាស្មើធម្មតា រួចក៏ដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយ ចំណែកជីមីន មិនបាននិយាយអ្វីឡើយ ហើយរហ័សឡើងទៅបន្ទប់ ព្រោះមានអារម្មណ៍ថានឿយហត់អស់កម្លាំង។
...
អ៊ំកំពុងតែឈរក្បង់ទឹកលាងផ្លែឈើក្នុងផ្ទះបាយ ស្រាប់តែម៉ាដាមលបចូលទៅដោយឫកពាចម្លែក ថែមទាំងសម្លឹងមុខអ៊ំបម្រើ ហាក់ដូចកំពុងគំរាមអ្វីម្យ៉ាង។
«ខ្ញុំសុំពឹងអ៊ំបន្តិចបានទេ?»
«បានលោកស្រី តើរឿងអ្វីទៅ?»
«អ៊ំកុំភ្លេចយកអាហារទៅឲ្យថេយ៉ុងផង»ស្របសម្តី ម៉ាដាមចាសស្មីន រុញកូនសោមួយទៅដាក់ជិតកន្ត្រកផ្លែឈើ នាំឲ្យអ៊ំស្រី ដៀងកន្ទុយភ្នែកមើលទៅកូនសោនោះទាំងបេះដូងលោតញាប់ ព្រោះភ័យខ្លាចបែកការ។
«អ៊ំមិនបាច់ធ្វើអ្វីច្រើនទេ គ្រាន់តែបញ្ចុកគេរួចក៏ចេញមកវិញមក ហើយអ៊ំត្រូវលាក់រឿងនេះជាការសម្ងាត់ បើមិនចឹង អ៊ំក៏គួរតែវេចបង្វេចចេញពីផ្ទះនេះតែម្តងទៅ»ម៉ាដាមសម្លឹងក្នុងកែវភ្នែកវ័យចំណាស់ចំៗ ក្រោយមកលោកស្រីក៏ដើរទៅបាត់ វ័យចំណាស់ក៏កញ្ឆក់សោយកមកក្តាប់ក្នុងដៃឡើងញ័រទទ្រើក ទាំងក្នាញ់ក្នុងចិត្ត ខឹងគ្រឺតជំនួសថេយ៉ុង មិនគួរណាលោកស្រីចិត្តអប្រិយធ្វើបាបគេដល់ថ្នាក់នេះសោះ នេះបើសិនជាគាត់មិនបានដឹងរឿងមុន គាត់នឹងសង្វេគថេយ៉ុងកាន់តែខ្លាំងពេលស្រមៃដល់រូបភាពដែលទៅអង្រួនរាងកាយមនុស្សសន្លប់ដាស់ឲ្យភ្ញាក់មកញ៊ាំបាយដែលគាត់បញ្ចុកនោះ។
ក្រោយពីទទួលបញ្ជាពីម៉ាដាមចាស្មីន អ៊ំស្រីក៏ប្រញាប់រៀបចំអាហារ ហើយលើកទៅបន្ទប់នោះ ធ្វើដូចជាមិនដឹងរឿងអ្វីសោះ ព្រោះលោកស្រីនៅអង្គុយលើសាឡុងតាមមើលគាត់ជាប់។ វ័យចំណាស់ចាក់សោរចូលទៅ ហើយសម្ងំហូបអាហារនោះបានពាក់កណ្តាលដើម្បីធ្វើឲ្យលោកស្រីជឿថាគាត់ពិតជាបានបញ្ចុកថេយ៉ុងពិតមែន ពេលចប់កិច្ចការ លោកស្រីក៏ឈប់តាមដាន ហើយដើរទៅបន្ទប់គាត់វិញ ដោយគ្មានការសង្ស័យអ្វីបន្តិច ព្រោះគាត់មិនចង់ចូលទៅជួបមុខថេយ៉ុងឡើយ។
...
ក្រោយពីទទួលការអនុញ្ញាតពីលោកម្ចាស់រួចមក ជុងហ្គុក ក៏បាននាំថេយ៉ុងមកដល់ផ្ទះរបស់ខ្លួន។ រាងកាយខ្ពស់ស្រឡះ បីនាំមនុស្សដែលសម្លប់ស្តូកស្តឹង ចេញពីក្នុងឡាន បោះជំហ៊ានយឺតៗចូលទៅ និងឡើងទៅកាន់បន្ទប់ធំទូលាយមួយដែលនៅជាន់ខាងលើ។
ចូលដល់បន្ទប់ ជុងហ្គុក ផ្តេកម្ចាស់រាងកាយតូចច្រឡឹងទៅលើពូកថ្នម ហាក់ដូចជាកំពុងថ្នមទារកដែលទើបនឹងកើត ក្រោយមកគេក៏ផ្តួលខ្លួនដេកក្បែរ រាងតូច ដោយយកកែងដៃម្ខាងច្រត់ពូកដាក់បាតដៃទប់មុខ សម្លឹងទៅអ្នកដែលដេកស្ងៀមៗ ដោយស្នាមញញឹម។
«ក្លាហាន កាចឆ្នាស់ប៉ះមិនបាន តែចុងក្រោយនៅតែបណ្តោយឲ្យខ្លួនឯងជាប់ចំណងរបស់ម៉ាក់ដដែល»រាងក្រាស់ ស្រដីបញ្ចើចបញ្ចើ ស្របពេលដៃម្ខាងលូកបកស្គុតចេញពីបបូរមាត់តូចច្រមិច ហើយប្រើម្រាមដៃអង្អែលតិចៗ ហាក់ដូចបារម្ភណាស់ តែក្នុងចិត្តកំពុងតែពុះកញ្រ្ជោលយ៉ាងចម្លែក គេមិនទាន់ស្រាយចំណងចេញពីដៃជើងនាយតូចនៅឡើយទេ ហើយគិតតែសម្លឹងមើលរង្វង់មុខស្អាតផូរផង់មិនដាក់ភ្នែកសោះ សម្លឹងរហូតដល់ភ្លឹក គេមើលមុខនាយតូចទាល់តែឆ្អែតឆ្អន់ ទើបក្រោកចេញ ហើយដើរទៅផ្លាស់ខោអាវ មិនយូរក៏ត្រឡប់មកវិញជាមួយនិងរាងកាយដែលមានត្រឹមតែកន្សែងប៉ប្រេះៗជាប់ចង្កេះ ពន្លែងតួខ្លួនខាងលើមកទាំងអស់ បង្ហាញឲ្យឃើញស្នាមសាក់លើដៃខាងស្តាំយ៉ាងអំណាច ដងខ្លួនគេពេញសាច់ដុំហាប់ណែននិងទាក់ទាញយ៉ាងខ្លាំង។
ជុងហ្គុក ដើរមកជិតគ្រែ ទើបបន្ទាបខ្លួនចុះ ដើម្បីលើកបីត្រកងនាយតូចឡើង មុននឹងបោះជំហ៊ានសំដៅទៅបន្ទប់ទឹកធំដ៏ស្រស់ស្អាត ធំល្វឹងល្វើយតាមមើលទំហំ ស្មើបន្ទប់គេងមួយទៅហើយ។
ដៃមាំទម្លាក់កាយតូចទៅក្នុងអាងទឹកយឺតៗ មុននឹងគេនាំរាងកាយល្អឥតខ្ចោះចុះចូលទៅក្នុងអាងជាមួយ ធ្វើឲ្យរាងកាយទាំងពីនៅកៀកកិតគ្នាយ៉ាងស្និតបំផុត ក្រោយមក នាយកំលោះ ក៏ចាប់ផ្តើមវីតំណក់សាប៊ូឲ្យបែកពពុះសស្គុះពេញអាង ទើបចាប់ផ្តើមចាត់ការសម្លៀកបំពាក់លើខ្លួនប្រាណ ថេយ៉ុង ដោយប្រើកម្លាំងចាប់ហែកវាចោលយ៉ាងសាហាវ លាយឡំជាមួយនិងស្នាមញញឹម គេនៅតែមិនស្រាយចំណងដដែល ដោយទុកឲ្យសភាពរាងកាយ នាយតូច ននលគកលាក់ក្រោមពពុះសាប៊ូក្នុងអាងនោះ។
«ស្វាគមន៍មកកាន់ផ្ទះថ្មី...កូនប៉ា»នាយកំលោះ បន្លឺទៅកាន់មនុស្សដែលគេងសន្លប់រាប់ម៉ោងមិនទាន់ដឹងខ្លួន ទើបទាញកាយតូចមកដាក់ផ្អែកលើដើមទ្រូងមានកម្តៅ រំពេចនោះបាតដៃក្តៅគគុក ក៏ចាប់ផ្តើមលូនសន្សឹមៗចូលចន្លោះភ្លៅសខ្ចីរលើបលោង ឲ្យគេអត់មិនបាននិងយកម្រាមដៃទៅស្ទាបអង្អែលត្រង់នោះតិចៗ ទាំងខាំបបូរមាត់គ្រឺតក្នាញ់ គេលេងពពុះលើសាច់ភ្លៅរបស់ ថេយ៉ុង ជាមួយស្នាមញញឹមផ្អែមល្ហែមដែលងាយបានឃើញ ហើយក៏បន្តងូតទឹលសម្អាតខ្លួនឲ្យនាយតូចស្អាតបាត រួចក៏បីទៅដាក់លើពូកក្នុងបន្ទប់វិញ ដើម្បីជូតខ្លួន។
ខណៈដែលជុងហ្គុក កំពុងតែកាន់កន្សែងជូតលើផ្ទៃមុខ ត្របកភ្នែកតូចៗចាប់ផ្តើមកម្រើក នាំឲ្យប្រុសកំហូចញោចចុងមាត់តិច ហើយចោទសម្លឹងចាប់ពីសុងសក់ដល់ចុងជើងដោយក្រសែភ្នែកលូកលាន់។
«ដឹងខ្លួនវិញហើយមែនទេ អូនសម្លាញ់»ជុងហ្គុក ពេបមាត់ញញឹមចំអក ពេលសង្កេតឃើញ ថេយ៉ុង ចាប់ផ្តើមសន្សឹមបើកភ្នែកតិចៗ ទើបរហ័សសម្រូតខ្លួនឡើងពូក។ ខណៈដែលភ្នែកបើកស្រឡះ ថេយ៉ុង ក៏ភ្ញាក់ព្រើត ស្វាងដូចគេទះទឹកកណ្តាលមុខ ពេលក្រឡេកទៅចុងជើង ឃើញជុងហ្គុកកំពុងតែចាប់ស្រាយចំណងចេញពីកជើងតូចៗ ឯខ្លួនស្រឡះល្វឹងព្រោះត្រូវគេហែកខោអាវចោលអស់តាំងពីពេលណាក៏មិនដឹង។
«អត់ទេ...ជុងហ្គុក លោកឆ្កួតណាស់ ពិតជាឆ្កួតខ្លាំងណាស់ អ្ហា៎យយយ...»ថេយ៉ុង គ្រវីក្បាលតតាត់ ស្របពេលរាងក្រាស់សម្រូតខ្លួនសន្សឹមឡើងពីលើដងខ្លួនទទេស្អាត ដោយឫកពាស្រេកឃ្លាន នាំឲ្យនាយតូច ស្រែកប្រទេចដោយការឈឺចិត្ត ព្រោះតែដៃនៅជាប់ចំណងធ្វើអ្វីមិនកើត។
«Surpriseដែរទេ?កូនប៉ា»
«អ្នកណាកូនលោកឯង?»ថេយ៉ុង គំហកទាំងឆួលទឹកភ្នែក សម្លក់គេថ្មែ តែមិនបានប៉ុន្មានសំណើមថ្លាៗក៏ជ្រៀតតាមកន្ទុយភ្នែក ស្របពេលជុងហ្គុកច្រត់ដៃទាំងគូឃាំងរាងតូច ហើយងើបមុខញញឹមឌឺដង៖
«ប៉ាឯងបានប្រគល់ឯងមកខ្ញុំហើយ ដឹងដែរទេ? ឯងមានប៉ាប៉ាថ្មីហើយ ឆាប់ហៅយើងថាDaddyទៅ...Daddyហ្គុក របស់អូន...»គេបង្គាប់ដោយសម្តីស្រាលៗ ស្របពេលយកដៃទៅច្បិចចង្កានាយតូចតិចៗ កាន់តែធ្វើឲ្យប្រអប់ទ្រូងនាយតូចក្តៅឆេះដូចភ្លើង ខំប្រឹងយកដៃដែលជាប់ចំណងទៅវាយតប់ដើមទ្រូងគេទាំងយំអណ្តឺតអណ្តក៖
«អ្ហឹក៎ៗ...មិនពិតទេ លោកប៉ាមិនធ្វើដូច្នោះដាក់ខ្ញុំទេ»
«ទទួលស្គាល់ទៅក្មេងតូច ពេលនេះឯងជាមនុស្សរបស់ខ្ញុំហើយ»
«ថយចេញទៅ ហ្ហឹក៎ៗ...ចេញទៅ...»ថេយ៉ុង យំននៀលខ្លួន ព្រមទាំងទធាក់ជើងនឹងពូកផាំងៗ បម្រះបម្រែងខ្លួនឲ្យជុងហ្គុកចាប់សឹងមិនឈ្នះ ហើយដៃដែលគង់ទ្រូងគេមុននេះ ត្រូវម្ចាស់ទ្រូងចាប់ជាប់ និងសង្កត់ទៅលើខ្នើយហួសក្បាល រំពេចនោះកែវភ្នែកមុតស្រួចបានសម្លក់នាយតូចយ៉ាងកាច ថែមទាំងគ្រហឹមគំរាម៖
«ស្ងៀម...»
«អ្ហឹក៎ៗ...កុំប៉ះខ្ញុំ ចេញឲ្យឆ្ងាយទៅអា៎ចម្កួត ខ្ញុំស្អប់ឯង ស្អប់ឯងខ្លាំងណាស់ អ្អា៎....» ថេយ៉ុង នៅតែរឹងរូសហើយស្រែកថាស្អប់គេ ជះដាក់កណ្តាលមុខខ្លាំងៗ ស្រែកចង់បែកក្រដាសត្រចៀក ធ្វើឲ្យកំហឹងក្នុងទ្រូងមាំ ចាប់ផ្តើមឆាបឆួលឡើង គេខាំថ្គាមគ្រឺតក្រាញ លូកដៃទៅច្របាច់មាត់តូច រួចឱនត្របាក់ថើបយ៉ាងកម្រោល បើហ៊ានយំ ហ៊ានរំអួយ មិនស្តាប់សម្តីគេ គេនឹងប្រដៅក្មេងឌឺនេះឲ្យទាល់តែរៀងចាល។
«អ្ហឹម៎...ហ្ហឹក៎...អ្ហឹក៎...»ថេយ៉ុង ត្រូវគេសង្កត់មាត់ថើបញីញក់ខ្លាំងៗ ថើបបែបចង់ផ្តាច់ដង្ហើមឲ្យស្លាប់ នាយតូចខឹងគេឡើងហូរទឹកភ្នែកច្រោកៗចូលក្នុងត្រចៀក ប្រឹងគេចមុខណាស់ដែរ តែគេចមិនឈ្នះ ព្រោះគេដេញថើបដូចមនុស្សស្រេកកាម ហើយរុញអណ្តាតចូលមកជ្រៀតជ្រែកទាល់តែបានសម្រេច ឯដៃម្ខាងទៀតក៏ចាប់ក្តោបត្រគាកមូលក្លំ ច្បាមច្របាច់ច្របល់ពេញៗដៃ ច្របាច់ខ្លាំងៗ រហូតឃើញស្នាមម្រាមដៃក្រហមឆ្អៅដិតដានជាប់សុះសាច់ទ្រលុកទ្រលន់នោះ។
«អ្ហឺម...»ជុងហ្គុក ថ្ងូរដង្ហក់ៗក្នុងបំពង់ក ស្របពេលគ្រលាស់អណ្តាតប្រលែងក្នុងប្រអប់ ទាំងបឺតទាំងជញ្ជក់ ស្រូបទាញយកអណ្តាតតូចមកខាំញេញនិងធ្មេញមុតស្រួច ទាំងគ្រឺតពេញបេះដូង ថើបសុខៗ គេស្រាប់តែផ្តាច់មាត់ចេញ ហើយក៏ចាប់បង្វិលចង្កេះតូច ទាញម្ចាស់រាងកាយឲ្យដេកផ្កាប់មុខ ធ្វើឲ្យត្រគាកពេញដោយសាច់ណែនក្លំក្រហមងាល ហុចមកបង្អួតកែវភ្នែកប្រុសព្រានកំណាច។
ផាច់/ផាច់/ផាច់*ផាច់* ជុងហ្គុក ខាំមាត់ វាត់បាតដៃទះគូទក្មេងឌឺ ឆ្វេងផងស្តាំផងផ្ទួនៗមិនចង់ដកដៃ ឲ្យវាកាន់តែឡើងក្រហមថែម ទើបគេរហ័សស្រាយឆ្នុកកន្សែងចេញពីចង្កេះ ពន្លែងអាប្អូនតូចដែលសម្ងំលាក់ពឹសមកជាយូរ ដើម្បីចាត់ការដាក់ទោសក្មេងរឹងរូសឲ្យឈប់ឈ្លើយ