ម្ចាស់ជីវិត

ភាគ៤៤

តូចចិត្តដែលមិនឃាត់ មិនលួងលោម បែរជាពន្យុះថែម ធ្វើឲ្យបេះដូងតូចកំសត់ រំអួយឈឺឆៀបពេញទ្រូង ត្បិតជាពាក្យលេងសើច តែថេយ៉ុង ពេលនេះមិនដូចកាលពីមុនឡើយ ចេះតូចចិត្ត ចេះខឹងងរង៉ក់ ត្រូវការពាក្យសម្តីផ្អែមល្ហែមលួងលោម ទើបស្ងប់ចិត្ត ហើយពេលឃើញដូច្នោះ ជុងហ្គុក ក៏រហ័សកែពាក្យភ្លាម៖
«បងថាលេងទេក្មេងឆ្កួត បងឯណាដាច់ចិត្តដេញអូនទៅទាំងបែបនេះ?»នាយកំលោះស្រដីឡើងដោយទង្វើថ្នាក់ថ្នម ដៃម្ខាងអង្អែលផែនខ្នង ស្របពេលដៃម្ខាងជូតតំណក់ទឹកភ្នែកតូចៗដែលហូរកាត់ថ្ពាល់នាយតូចមុននេះ ជូតបានស្អាតហើយ ទើបឱនមុខជ្រុបថើបបបូរមាត់ស៊ីជំពូថើរៗ ខណៈអ្នកត្រូវថើប ធ្មេចភ្នែកទទួលយកលួងលោមទាំងអារម្មណ៍មិនទាន់ស្រឡះនៅឡើយ។
«កុំនិយាយពាក្យហ្នឹងឲ្យអូនឮទៀត បើមិនចង់ស្លាប់»ថេយ៉ុង ងើបមុខសម្លក់កែវភ្នែកកាចៗ គំរាមដាក់គេទាំងទឹកភ្នែករលីងរលោងនៅឡើយ ឯដៃឱបខ្លួនប្រាណគេស្អិតមិនចង់លែង ជុងហ្គុក ក៏ភ្ញាក់ព្រើតទាំងហួសចិត្ត ដែលក្មេងកំហូចយំងរង៉ក់ឲ្យគេជូតទឹកភ្នែកសុខៗ ស្រាប់តែចេញចរិកឆ្នាស់ខ្មឺតៗ ឲ្យគេគ្រឺតក្នាញ់ចង់តែក្រញក់ក្រញី។
«ដាច់ចិត្តសម្លាប់បងដែរ?»
«ចឹងក៏សាកដេញម្តងទៀតទៅ»ចង់ដឹងសាកម្តងទៀតទៅ គ្រាន់តែឮប៉ុណ្ណឹង ជុងហ្គុក ក៏លែងហ៊ានមាត់ មិនមែនខ្លាចនាយតូចសម្លាប់ចោលទេ តែខ្លាចក្មេងច្រម៉ក់កាន់តែខឹងខ្លាំងជាងនេះច្រើនជាង។
ក្រោយពីសម្ងំលួងក្មេងក្បាលខូចអស់មួយសន្ទុះ រាងក្រាស់ក៏នាំមាឌល្អិតទៅងូតទឹកក្នុងអាងទឹកធំមួយដែលស្ថិតក្នុងបន្ទប់នោះ។
...
ក្នុងអាងទឹក
រាងកាយមនុស្សពីរនាក់ក្នុងសភាពអាក្រាតគ្មានសម្លៀកបំពាក់ កំពុងពន្លែងខ្លួននៅក្នុងអាងទឹកត្រជាក់ស្រេប ដោយម្ចាស់កាយតូចស្តើង រាងស្រឡូនស្អាតពេញមួយតួខ្លួន ដាក់ដៃគងនឹងមាត់អាងទ្រចង្កា ខណៈផែនខ្នងរលោងសខ្ចីម៉ត់ខៃគ្មានស្លាកស្នាម ត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយបបូរមាត់មានស្នេហ៍ពីម្ចាស់រាងកាយសង្ហា ថើបបណ្តើរ ឯដៃបបោសអង្អែលពីលើថ្នមៗ ចុងច្រមុះថែថើបរឿយៗរហូតដល់កញ្ចឹងក ទើបអូសផ្ទៃមុខសង្ហាខិតទៅរកស្នៀតផ្កា រួចខ្សឹបប្រាប់ដោយសំឡេងផ្អែមល្ហែម...
«សឺត...នៅជាមួយបងបែបនេះរហូតបានទេ?»
«ហេតុអីមកសួរសំណួរបែបនេះ?»ថេយ៉ុង លួចញញឹមអឹមអៀន តែក៏ចងចិញ្ចើមវិញភ្លាមៗ ព្រោះចាប់អារម្មណ៍ថាប៉ុន្មានថ្ងៃនេះគេចូលចិត្តសួរនាំប្លែកៗ ហាក់ដូចខ្លាចនាយតូចរត់ចោលគេ ទាំងដែលមុននេះទឹកភ្នែកទឹកសំបោរម្តងហើយ គេនៅមិនអស់មន្ទិលទៀតឬ?
«អូននៅស្អប់បងទៀតទេ?»
«ជុង...»ថេយ៉ុង បម្រុងកាត់សម្តី តែត្រូវគេសួរកាត់មុន
«អូននៅខឹងបងរឿងដែលបងរៀបការជាមួយ ជីមីន ទៀតដែរទេ?»
«ឈប់សួរពីរឿងហ្នឹងទៅ»ថេយ៉ុង មិនចង់រំលឹក បើវាជ្រុលជាកើតឡើងរួចទៅហើយ ក៏មិនអាចទៅកែប្រែអតីតកាលបានឡើយ អ្វីដែលសំខាន់ នាយតូចស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ថា អ្វីដែលជុងហ្គុកព្យាយាមធ្វើកន្លងមក គ្រាន់តែជាការរៀបចំក្នុងគោលបំណងណាមួយ ត្បិតជីមីនត្រូវទទួលរងការឈឺចាប់ក៏ដោយ យ៉ាងហោចណាស់ គេក៏មិនមានស្នាមរបួសដល់រាងកាយ គ្រាន់តែឈឺចិត្ត ត្រូវការពេលប៉ះប៉ូវវិញតែប៉ុណ្ណោះ។
«បងចង់ដឹង»ជុងហ្គុក សង្កត់សំឡេងដោយចាប់បង្វិលស្មានាយតូច ឲ្យបែរមកប្រឈមមុខចំៗ វិនាទីនោះខ្សែភ្នែកទាំងគូប៉ះគ្នា ដោយម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចរៀងខ្លួន ម្នាក់ខ្លាចគេបោះបង់ ខណៈដែលម្នាក់ទៀតខ្លាចនាយតូចទទួលយកការពិតមិនបាន ព្រោះមិនយូរទៀតទេ នឹងមានបញ្ហាច្រើនទៀតចូលមកដល់ នូវពេល យ៉ុនហ្គី អាន់ដឺសាន់ ត្រឡប់មករស់នៅក្នុងទឹកដីកូរ៉េវិញ ជុងហ្គុក ក៏អស់សិទ្ធត្រួតត្រាលើ ជីមីនទៀតដែរ ព្រោះគ្រប់យ៉ាងដែលកើតឡើង ជាគំនិតដែលយ៉ុនហ្គី បានរៀបចំឡើង ហើយដល់ពេលនោះ ថេយ៉ុង អាចនឹងស្អប់គេថែមក៏ថាបាន។
«ជុងហ្គុក អូនសុំអង្វរចុះ...ឈប់រំលឹក បានទេ...?» នាយតូច ពោលទាំងអួលដើមកតិចៗ តាំងចិត្តថាលែងរំលឹក ហើយក៏លែងសួរជីកកកាយរកហេតុផលដែលទាក់ទងនិងជីមីនទៀតដែរ តែថា ពេលខ្លះ ក៏មានអារម្មណ៍ថាហត់នឿយ ឈឺចាប់ជំនួសបងប្រុស ដែលត្រូវគេយកមកប្រើប្រាស់ បោកបង្វិលសព្វទិសទី ទាំងមិនដឹងថា ជុងហ្គុក មានបំណងចង់ធ្វើអ្វីឲ្យប្រាកដ។ ក្រឡេកទៅជុងហ្គុក កាលបើឮពាក្យអង្វរកចេញពីមាត់នាយតូច កែវភ្នែកមុតស្រួចសម្លឹងក្នុងកែវភ្នែកអ្នកម្ខាងទៀត ខណៈបបូរមាត់រៀបនឹងបង្ហើបប្រាប់រឿងអ្វីមួយ...
«ថ្ងៃស្អែកលោកពូ...»
អ៊ុប... និយាយដល់ត្រឹមហ្នឹង កំលោះតូចស្រាប់តែស្ទុះងើបមកផ្អឹបបបូរមាត់និងបបូរមាត់របស់គេ ហើយបឺតជញ្ជក់ភ្លាមៗយ៉ាងតក់ក្រហល់ ខណៈអ្នកត្រូវចាប់ថើបទាន់ហន់ គាំងមួយរំពេច ដែលត្រូវ ថេយ៉ុង ចាប់ថើបមាត់ ម្តងហើយម្តងទៀត។
«ហ្អឹម៎...»ជុងហ្គុក គ្រហឹមតិចៗក្នុងបំពង់ក ដៃរហ័សស្រវាចាប់ឱបចង្កេះតូច ទាញមកកៀកកិតនិងល្វែងក្រោម ឯមាត់និងមាត់នៅបឺតបង្ខាំគ្នាមិនព្រមលែង អណ្តាតក្តៅគគុក លូនចូលក្នុងប្រអប់មាត់ធ្វើការក្រេបជញ្ជក់ជាតិផ្អែមដែលផ្តល់ឲ្យគ្នា ផ្តើមពីចង្វាក់ថើបដ៏ផ្អែមល្ហែម បូករួមនិងការបបោសអង្អែលសព្វសាច់ ធ្វើឲ្យរាងកាយទាំងពីរក្តៅស្ទើរតែរលាយចូលគ្នា ខ្វះគ្នាមិនបាន វិនាទីនោះអារម្មណ៍តណ្ហាកាន់តែពុះកញ្ជ្រោលឡើង រហូតទ្រាំទ្រលែងបានតទៅទៀត ទើបរាងក្រាស់ស្ទុះបង្វិលកាយតូចឲ្យបែរខ្នងដាក់ ទើបចាត់ការវាយលុយតាមផ្លូវក្រោយ...
«អ្ហាស៎...អ្ហា៎...»សំឡេងតូចថ្ងូចថ្ងួរឡើង ស្របពេលភាពរឹងមាំចាប់ផ្តើមរំកិលចូលភាពរួមរឹត សន្សឹមៗរហូតលិចកប់ជ្រៅ ដៃមាំចាប់ទាញចង្កេះតូចអុកចូលយឺតៗ នាំឲ្យរាងតូចញ័រដៃញ័រជើងទន់ជង្គង់ភ្លាមៗ
«អា៎ស តិចៗ...»ថេយ៉ុង ថ្ងូរប្រាប់ទាំងខាំបបូរមាត់ស្រៀវស្រើប ស្របពេលដៃតូចៗស្រវាចាប់មាត់អាង ពេលគេចាប់ចង្កេះអុកខ្លាំងៗលើសដើម
«អូនបញ្ឆេះបងមុនទេ...»
«អ្អា៎ស អាស...អ្ហា៎...»
«ហ្អឹម៎...សឺត...អឹស៎ៗៗៗ អ្ហឹសស...»
«អ្ហឹម អ្ហឹស៎ៗ អា៎ស...អ្ហា៎សៗៗ...ជុង...យឺតៗ»នាយតូច ថ្ងូរលាន់ខ្លាំងឡើងៗ ខណៈចង្វាក់ស្នេហ៍កាន់តែរន្ថាប់រន្ថើន ចង្កេះមាំបំបោលអុកសម្រុក ផ្លាប់ៗៗៗ ញាប់ស្មេរ រហូតរាងកាយតូចច្រឡឹងញ័រញាក់យោលយោកទៅតាមចង្វាក់វាយលុក ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់នាយកំលោះ ឆ្លងកាត់អស់ជាច្រើនទឹក ឈានទៅដល់ពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រទើបឈប់។