ម្ចាស់ជីវិត

🔞ភាគ២៧👑🖤

ហើយខណៈនោះ កំលោះតូច ក៏បន្លឺឡើងទាំងសំឡេងនឿយហត់៖
«ខ្ញុំមិនយល់ពីលោកទេ ជុងហ្គុក...»គេកំពុងតែធ្វើរឿងឆ្កួតអី?គេដឹងទេថាទង្វើរភ្លើតភ្លើនរបស់គេ កំពុងតែអូសទាញ នាយតូច ឲ្យចូលក្នុងភ្លើងកម្ម ជាប់ឈ្មោះដណ្តើមប្តីរបស់បងខ្លួនឯង នាយតូចគិតពីចំណុចនេះរហូតមកមិនដែលភ្លេច ប៉ុន្តែទោះខំរកវិធីគេច នៅតែគេចមិនផុតដដែល ហើយរំពេចនោះជុងហ្គុក ក៏ងើបឆ្លើយតបទាំងមុខក្រញ៉ូវធុញទ្រាន់៖
«បើមិនយល់ កុំចង់យល់អី តែយូរៗទៅ ឯងគង់តែដឹងដោយខ្លួនឯងទេ ឈប់គិតរឿងឥតប្រយោជន៍អស់ហ្នឹង ហើយប្តូរអារម្មណ៍មកលេងអីសប្បាយៗជាមួយយើងវិញ...»ចុងប្រយោគ ប្រុសកំហូចសន្សឹមជ្រែកខ្លួនចូលប្រឡោះជើងស្រឡូនតូចទាំងគូដោយស្នាមញញឹម ស្របពេលបាតដៃក្តៅគគុកស្ទាបអង្អែលគល់ភ្លៅចុះឡើងៗ ធ្វើឲ្យរាងតូច ព្រឺខ្លួន ទាំងបេះដូងចាប់ផ្តើមលោតខុសចង្វាក់ ពេលម្រាមដៃស្រឡូនស្អាតខិតចុះទៅរកភាពទន់ជ្រាយ រួចស៊កម្រាមដៃពីរចូលទៅ...
«អ្អឹ អ្ហា៎ស...ហ្ហឹក៎ៗ» ថេយ៉ុង ស្រែកថ្ងូរភ្លាត់សំឡេង ពេលនាយកំលោះកម្រើកម្រាមដៃធ្វើចលនាយ៉ាងរស់រវើកអុកឡុកក្នុងខ្លួន ឯកាយតូចញ័រកន្រ្តាក់តាមចង្វាក់ បបួលស្នាមញញឹមសង្ហារឲ្យផុសឡើងយ៉ាងសមចិត្ត ទាំងលួចបន្លឺខ្សឹបៗ៖
«ក្មេងកំហូច»
«អ្អាស៎ ជុងហ្គុក ហឹក៎ អ្ហា៎ៗៗ!!!»រាងតូចថ្ងូរលាយទឹកមុខអង្វរករ ចង់ហាមគេឲ្យឈប់ តែដៃគេមិនសហការជាមួយសោះ គេមានតែញញឹមញញែមពេញចិត្តលើសដើម៖
«ហៅធ្វើអី?ក្រែងថាស្អប់ខ្ញុំណាស់ហ្អែស៎?»
«អ្ហឹ...ជុង អ្ហា៎ស អា៎ស ជុងហ្គុក...» នាយតូច ថ្ងួចថ្ងូរដង្ហើយហៅគេម្ហបៗទាំងបិទភ្នែករសាប់រសល់ ហេងហាងពិបាកប្រាប់ ខណៈដៃតូចៗក្តាប់កម្រាលពូកសឹងរហែកដាច់ដោច រីឯខាងលើឃើញឫកពាថេយ៉ុងបែបនេះ ក៏សើចចុងមាត់ ហើយបន្ថែមល្បឿនដៃកាន់តែញាប់ៗ ឲ្យថេយ៉ុងថ្ងូរយ៉ាងអន្ទះអន្ទែង ពើងខ្លួនហើបផុតពីពូកទាំងមិនដឹងខ្លួន។
«អ្ហា៎ស...តិចៗ ហ្ហឹក៎ៗៗ»មាឌល្អិត ស្រែកភ្លាត់សំឡេង ពេលគេដកដៃចេញ ហើយប្តូរ ស៊កដំបងសាច់ចូលទៅ ធ្វើឲ្យឈឺក្តៅស្រៀវ ហើយនាយតូចបែរជាយំ ព្រោះភ័យខ្លាច ខ្លាចគេលេងខ្លាំងៗដូចថ្ងៃមុន គ្រាន់តែគិត មានអារម្មណដ៍ថាឈឺខ្លួនបាត់ទៅហើយ។
«អ្អឹស៎ៗៗ អ្ហឹម៎....ផ្លាប់*ៗៗៗៗ»
«អឹស អា៎ស អ្ហា៎សៗៗ»
«អ្ហ៎ហ...អ្ហឺស៎ ស្ហឺត...!!!»មាឌមាំអមដោយសាច់ដុំណែនៗ ចាប់បោកផ្ទប់ត្រគាកទៅនិងត្រគាកតូច ញាប់ស្អេក ខណៈដៃមាំស្ទាបអង្អែលសព្វពេញរាងកាយស្រឡូនស្អាត សំឡេងថ្ងូរលាយឡំនិងដង្ហើមដង្ហក់ដែលធ្ងន់ៗ ពេលបបូរមាត់ទម្លាក់ដល់ក្បាលពោះរាបស្មើរបស់នាយតូច ប្រើមាត់និងច្រមុះថើបប្រដេញឡើងរឿយៗរហូតដល់ប្រអប់ទ្រូងសខ្ចី រួចបឺតជញ្ជក់ ខាំច្បិចសាច់ក្រអូបផ្អែមពីរាងកាយល្អឯក ដោយការគ្រឺតក្នាញ់ ឯអ្នកខាងក្រោមទ្រូង ក៏នៅតែថ្ងូរគ្រលួចមិនដាច់សូរ៖
«អាស៎ៗ អ្ហឹមម...អា៎ៗៗ អ្អា៎សស...»
ថេយ៉ុង ញ័រកន្រ្តាក់ខ្លួនពេញពូក ទើបរាងក្រាស់ស៊កដៃត្រកងខ្នងតូចឲ្យហើបផុត មុននឹងឱនទម្លាក់បបូរមាត់មានមន្តស្នេហ៍ បឺតជញ្ជក់បបូរមាត់តូចយ៉ាងផ្អែមល្ហែម អណ្តាតគ្រលាស់ស្រូបជាតិផ្អែម ល្បួងទាល់តែម្ចាស់រាងកាយទន់ខ្លួនរងាក លិចលង់ជាមួយនិងស្នាមថើបដ៏ប៉ិនប្រសប់ ខណៈដែលចង្កេះមាំនៅបន្តវាយលុកសម្រុកចូលយ៉ាងក្តៅគគុក។
ពេលថើបឆ្អែតឆ្អន់ គេក៏ដកបបូរមាត់ចេញ ហើយសម្លឹងរង្វង់មុខតូចដែលងាកគេច មិនព្រមមើលមុខគេចំ ជុងហ្គុកកួចចុងមាត់ញញឹមកំហូច មុននឹងបន្ថែមកម្លាំងអុកផ្ទប់កាន់តែខ្លាំងនិងលឿនៗទ្វេរឡើង ឲ្យនាយតូចថ្ងូរអង្វរទាំងសំឡេងរអាក់រអួល៖
«អ្ហឺម ហ្អឹក អ្ហា៎ស ក្តៅណាស់ អា៎អាស ឈ..ឈប់ ជុងហ្គុក ឈប់ទៅ...អ្ហា៎សស»
«ហ្អឹម៎ អ្ហឹសៗៗៗ»រាងក្រាស់ បន្លឺសំឡេងថ្ងូរទាំងរុញអណ្តាតទល់ថ្ពាល់ឌឺដាក់នាយតូចដែលកំពុងរមិតរមួលខ្លួនក្នុងរង្វង់ដៃគេ រហូតទ្រាំមិនបានក៏លើកដៃស្រវាឱប.កជុងហ្គុកយ៉ាងស្អិតមិនលែង ចង្វាក់ស្នេហ៍កាន់តែក្តៅគគុករោលរាល ហាក់ដូចយករងើកភ្លើងមកផ្អោបលើរាងកាយ ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន ភាពរឹងមាំដែលលិចកប់ក្នុងខ្លួននាយតូច ក៏ចាប់ផ្តើមកន្រ្តាក់ផ្ញោចសំណើមខាប់បញ្ចូលទៅ នាយតូច ចំហរមាត់ថ្ងូរទទួលយកគ្រប់យ៉ាងដែលគេផ្តល់ឲ្យគ្មានសល់មួយតំណក់។
បញ្ចប់ទឹកទី១ ថេយ៉ុង ត្រូវបានដេកផ្តាប់មុខទៅលើពូក ដោយភាពនឿយហត់ អស់កម្លាំង ហើយសុខៗ ស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ថា មានអ្វីម្យ៉ាងកំពុងតែរំខានលើខ្នងរបស់គេ...
សឺត...សឺត...
ជុងហ្គុក ទ្រោបខ្លួនពីលើខ្នងតូច ស្របពេលច្រមុះថើបឈ្មុសឈ្មុលរាងកាយយ៉ាងឈ្លក់វង្វេងងប់ងល់ បានចិត្តមិនស្ទើរពេលដែលមិនឮពាក្យហាមប្រាមពីម្ចាស់ខ្លួន តែរំពេចនោះ ចង្កេះតូចមួយក្តាប់ ត្រូវបានដៃមាំចាប់ឱបបង្វិលឲ្យគេងផ្ងារវិញ ធ្វើឲ្យកំលោះតូចភ្ញាក់ព្រើត ធ្វើមុខភ្លឹះៗ កែវភ្នែករលីងរលោងចង់យំបន្តិចអត់បន្តិច ពេលជុងហ្គុកសម្លឹងដោយក្រសែភ្នែកលូកលាន់
«មុននេះឈឺខ្លាំងមែនទេ?»
«...»ឮសំណួរបែបនេះ ថេយ៉ុង ក៏ធូរចិត្តវិញ ហើយងក់ក្បាលជំនួសចម្លើយ ទាំងមាត់ពេបតិចៗ
«សាកម្តង...អ៊ុប»ប្រុសកំលោះប្រុងពន្យុះឲ្យសាកម្តងទៀត តែត្រូវនាយតូចលើកដៃខ្ទប់មាត់ជិតមិនឲ្យនិយាយ ទើបគ្រវីក្បាលទួញប្រាប់គេទាំងងរងក់៖
«អត់ទេ»
ជុងហ្គុក ចាប់ដកដៃតូចចេញ ហើយប្តូរជាថើបដៃនោះតិចៗ មុននឹងស្រដីឡើងដោយសំឡេងស្រទន់៖
«ម្តងទៀតនឹងលែងអីហើយ»
«...»ទោះគេខំលួងបន្លប់យ៉ាងណា ក៏ថេយ៉ុងនៅគ្រវីក្បាលតតាត់ បិសេដយ៉ាងដាច់ខាត ខណៈនោះរាងក្រាស់ក៏មិនទាន់និយាយអ្វី ដែលភាពស្ងៀមស្ងាត់មុខត្រជាក់ស្មើៗរបស់គេ ធ្វើឲ្យនាយតូចភ័យបុកពោះម្តងទៀត។
«ម្តងទៀត...ណា៎...?លើកនេះលែងឈឺហើយ ខ្ញុំនឹងថ្នម...»សុខៗគេស្រាប់តែបញ្ចេញឫកពាលន់តួ ប្រែទឹកមុខអង្វរករ ខណៈដៃមាំស្ទាបអង្អែលចង្កេះតូចតិចៗ
«អត់ទេ អ៊ុប!!!»ថេយ៉ុង រកដកដង្ហើមនិយាយឲ្យចប់មិនទាន់ ស្រាប់តែបបូរមាត់កាចឱនត្របាក់ ថែមទាំងថើបជញ្ជក់ញក់ញី ស៊កអណ្តាតក្តៅគគុកចូលទៅប្រឡែងក្នុងប្រអប់មាត់នាយតូចយ៉ាងតក់ក្រហល់ ឯដៃសសៀចុះទៅបបោសអង្អែលគល់ភ្លៅនិងត្រគាក ដាស់អារម្មណ៍នាយតូចឲ្យព្រឺស្រៀវស្រើបពេញខ្លួន ទើបគេស្ទុះលុតជង្គង់ ក្រសោបត្រគាកនាយតូចឲ្យពើងមករក មុននឹងដាក់កូនបិសាចចូលទៅសាជាថ្មី...
«អាអា៎ស អ្ហា៎ស...ៗៗៗ»រាងតូច ថ្ងួចថ្ងូរទាំងរមិតរមួលខ្លួន ដោយអារម្មណ៍ស្រៀវស្រើប ក្តៅអន្ទះអន្ទែងសឹងទ្រាំមិនបាន ខណៈចង្កេះមាំបោកផ្ទប់ អុក រលាក់ សាប់ចេញចូលលឿនៗ ខ្លាំងៗ ញើសហូរសស្រាក់ៗតាមជើងសក់
«អ្ហឹម អឹសៗៗ សឺត...ផ្លាប់*ៗៗៗៗ»
«ហ្អឹក៎...អ្ហឹ អ្ហា៎ អ្ហាសៗៗ»
ចង្វាក់កាន់តែរន្ធាប់រន្ធើន ធ្វើឲ្យនាយតូចកាន់តែក្តៅស្រៀវពេញខ្លួន មុខឡើងក្រហមព្រឿងៗ បន្លឺសម្លេងថ្ងូរយ៉ាងសិចស៊ី ឲ្យជុងហ្គុកលួចសង្គៀតធ្មេញគ្រឺត គ្រឺតណាស់ចង់តែអុកឲ្យសន្លប់។
«អ្ហឹក៎ អ្ហា៎...ឈឺ ឈឺខ្លាំងណាស់» អ្នកណាថាស្រួល? តែនាយតូចមិនស្រួលជាមួយទេ គេលេងខូចណាស់ លេងអុកអស់ទំហឹង ផ្លាច់ៗៗ ចង់បាក់ចង្កេះខ្ទេចអស់គ្រឿងក្នុង ធ្វើឲ្យឈឺស្រៀវ នៅមិនសុខទាល់តែសោះ។
«លោកកុហកខ្ញុំ ហ្ហឹក៎ៗ»
«ថើបខ្ញុំមក ការឈឺចាប់នឹងរលាយបាត់អស់»ស្របសម្តី កំលោះសង្ហារក្រសោបកាយតូចឡើងមក ដោយដៃម្ខាងទប់ខ្នង ខណៈដៃម្ខាងទៀតចាប់ទាញចង្កេះ ថេយ៉ុង មកអុកចូលលើសដើម ខ្លួនតូចតែមួយ ទប់កម្លាំងគេមិនឈ្នះ ចង់យំក៏យំមិនចេញ ចេញតែសំឡេងថ្ងូរ ហើយសុខៗ កំលោះតូច ក៏ទាញផ្ទៃមុខគេមកជិត ថែមទាំងហក់ត្របាក់ថើបបបូរមាត់គេយ៉ាងរហ័ស ថើបពិតៗ មិនស្ទាក់ស្ទើរចិត្តអីបន្តិច ចំណែកអ្នកត្រូវចាប់ថើប លួចសើចតិចៗ ទាំងថើបតបវិញដោយការពេញចិត្ត មាត់និងមាត់បង្ខាំគ្នាផ្អែមល្ហែមនិងស្អិតរមួត ថេយ៉ុង កំពុងតែលិចលង់ក្នុងភ្លើងតណ្ហាយ៉ាងជ្រៅហៅលែងឮ វង្វេងវង្វាន់ស្មារតីព្រោះស្នាមថើបរបស់គេ បបូរមាត់គេហាក់ដូចថ្នាំបន្សាប ថើបហើយធ្វើឲ្យនាយតូចភ្លេចអស់កំហឹង ភ្លេចភាពហួងហែង ភ្លេចថាខ្លួនឯងកំពុងស្អប់គេ ភ្លេចអស់គ្រប់យ៉ាង និងចងចាំតែរសថើបដ៏ទន់ភ្លន់ ហើយមិនប៉ុន្មាននាទីក្រោយមក កូនបិសាចក៏បែកក្អួតម្តងទៀត ជុងហ្គុកសន្សឹមដកចេញ ហើយផ្អែកច្នងនិងក្បាលគ្រែ ដោយទាញនាយតូចឱបជាប់ប្រអប់ទ្រូង ក្រឡេកមើលថេយ៉ុង ហាក់ស្ងៀមស្ងាត់ និងធ្មេចភ្នែកគេង តែមិនមែនគេងលក់ គ្រាន់តែសម្ងំ ទើបប្រុសកំហូចស្រដីបេះបួយ៖
«ទឹកឃ្មុំផ្អែមដែរទេ?ហឹម?»
«...»ថេយ៉ុង ឮភ្លាម ក៏លួចក្តាប់មាត់ចង់ដាច់សាច់ ឯជុងហ្គុក ខំឈ្ងោកតាមមើលមុខ ស្តាប់ចម្លើយ តែនាយតូចព្យាយាមបែរគេចទាំងងរងក់ មិនដឹងថាងររឿងអីឲ្យប្រាកដ គេក៏ញ៉ោះថែម៖
«បើមិនផ្អែម ថែមមួយទៀត»