I Fell For A Man

Thirty- Nine

Chapter 39.

Hot.

"Naku naku naku! Ang ganda ng anak ko!" marahan akong natawa sa komento ni Mama. She's caressing my face so gently. "Ang saya-saya ko para sa iyo, anak!" dagdag niya at nakipagbeso sa akin.

"Ma..." ani ko at niyakap siya nang napakahigpit.

She almost squeaked while hugging me. "Basta, palagi mong tatandaan na nandito na talaga ako palagi sa tuwing kakailanganin mo 'ko," natawa ako at napaluha na. "Aw! Ba't ka naman umiiyak?"

Huminga ako nang malalim. "Mama naman eh!" asik ko at natawa na siya.

Nagkatitigan kaming dalawa dahil huminga siya nang malalim. She stifle a small smile habang hinahaplos ang buhok ko. "Ilang beses man akong mag-sorry sa iyo, 'nak... Alam kong hindi matatabunan ang sakit na pinaranas ko sa buhay mo--"

I cut her off. "Mama... nag-usap na tayo tungkol dito--"

"Shhh... alam ko," she hugged me again. "Alam ko, anak..." hinawakan niya na naman ang magkabila kong pisngi. "All I want for you is to be happy together with your husband." a tear is still forming in the side of my eyes as I nodded to what she said.

"You deserve to be happy, Savannah and today is the day you will start your new happiness with Maxi and Carson,"

"Salamat, Ma..."

Naluluha siyang tumango. "You are always welcome, anak." wala na yatang mas sasarap sa pagtawag niya sa akin ng 'anak'. She scoffed. "Hali ka nga... payakap si Mama bago ka lalakad sa altar."

I really hugged her. In my thoughts, I kept saying thank you to her and to Laura. Tinulongan nila akong mag-ayos kanina at sobrang ganda ng resulta. With my updo and bangs, I looked so good paired with my wedding gown.

Pinuntahan na ako ng organizer sa kwarto para ihanda ako sa byahe papuntang simbahan.

Kinakabahan ako na pinaghaloan ng kasiyahan sa kalooban ko.

Para lang nananaginip pero hindi.

This is finally the day where I will marry the man I have ever loved ever since. Ito na ang araw kung saan magiging mag-asawa na kami sa harap ng maraming tao, sa aming pamilya at lalong-lalo na sa harapan ng Diyos.

I can't wait to see him waiting for me in the altar.

"It's your time, Mrs. Ortega." nakangiting saad ng organizer sa akin bago sinenyasan ang co-organizer na buksan na ang malaking pinto.

A calm music filled the whole church. Nakita ko kung paano nagsitayuan ang mga tao pagpasok ko. I smiled and slowly walked in the aisle. Nakita ko sina Mama, Papa at mga kapatid ko na malapad ang ngiti sa akin.

Nangako ako na hindi na ako iiyak para hindi masira ang makeup ni Laura pero naluha pa rin ako lalo na no'ng sabay na lumapit si Mama at Papa pagtuntong ko sa gitna.

"You are so beautiful, hija." puri ni Papa.

I chuckled. "Mana sa 'yo, Papa."

"Huh? Hindi bah sa akin, 'nak?" singit ni Mama na ikinatawa ko.

"First born daughters are meant to have the same beauty with their fathers," si Papa at ramdam kong napasimangot si Mama.

"Eh sa akin namana ni Savannah ang shape ng mukha niya," hindi na kumontra si Papa at natawa nalang.

I don't know why but the time is so fast.

Nasa harap na kami ni Carson na nakangiti ang mata. I accepted his hand and he gently pulled me from my parents. Binilinan siya ni Mama at Papa bago ako pinakawalan. I did not notice my father was crying while leaving me with Carson.