The Girl Who Loves The Rain

Chapter 1 ✍️

Emery

Naglalakad ako ngayon papunta sa paaralan ko. Kagagaling ko lang sa trabaho at wala pa akong tulog kaya sobrang inaantok na ako. Nasa second year college na ako ngunit ni isa ay walang nagtangkang kaibiganin ako. Well, wala rin naman sa isip ko na maghanap ng mga kaibigan.

Nandito ako para mag aral at mabuti na rin siguro iyon dahil ayaw ko rin sa mga attachment na yan. Bihira nalang din yong totoong tao ngayon.

Ayaw ko lang pairalin ang emosyon ko kasi para sakin ikaw ang talo kapag ito ang pinairal mo. Mas mainam kung balanse lang o di kaya'y ang sarili mo muna ang dapat pagtuonan ng pansin.

Nasa loob na ako ng university ngayon at may thirty minutes pa ako bago mag start ang first class ko buti nalang hanggang 2pm lang class ko today at talagang makakatulog ako ng mas mahaba. Habang naglalakad papunta sa room ko ay bigla nalang may tumama sa ulo ko and it hits me really hard.

Sakit non ha, sino naman kayang lapastangan ang may gawa nito? I saw someone na papunta rito sa gawi ko, ang sakit talaga ng impact shit sarap upakan ng may gawa nito.

Isang babae ang lumapit sa'kin and by the looks, this one is a bitchy type halata naman sa itsura nito.

I look at her she has a pretty face and a curly hair and she's wearing a sexy dress not totally revealing 'yong tama lang, but it looks perfect on her. Maldita 'yong awra niya 'yong tipong maraming kaaway at nakataas palagi ang kilay.

Kinuha niya lang ang bola na parang walang nangyari at aalis na sana pero nagsalita ako. " 'Di ka man lang ba magsosorry miss?" tanong ko.

"Why would I?" sagot niya. "Kasi tinamaan ako ng bola mo? may diin kong sabi sa bola na hawak na niya.

"Ha, as if i care. I won't apologize, wala yan sa vocabulary ko." sabi niya na may kasamang irap pa.

Hanep din ang isang 'to siya pa ang may nagawang kasalanan siya pa may ganang magmaldita.

I look at her again, mukhang mayaman ang isang 'to pero pangit ng ugali. kinuyom ko ang kamao ko nabubwisit ako sa isang 'to pero I need to calm down. Pero masakit talaga iyong impact kaya nainis ako.

"You're wasting my precious time and obviously you are not worth it." sabay tinignan ako mula ulo hanggang paa.

She has an attitude, maganda at sexy nga pero ang pangit ng ugali. I don't think i can stand being with this woman alone for a couple of hours. Tinalikuran ko na wala rin naman plano mag apologize 'yon.

Baka kung ano pa magawa ko sa maarteng babaeng 'yon nagtitimpi lang talaga ako kanina.

Napahawak nalang ako sa ulo ko, shit parang may bukol na ah. Pinagpatuloy ko lang ang paglalakad sa hallway nang may mabunggo akong tao kasi nakayuko ako.

Ano ba naman to doble malas yata ako ngayong araw ah.

When I turned my gaze sa taong 'yon nakita ko ang pagkunot ng noo niya at bakas sa mukha nito ang pagkairita. For sure suplado 'to parang bubugahan na nga ako ng apoy eh.

"Watch your steps woman!" matigas na sabi nito.

Tinignan ko ang mukha ng lalaki, may itsura nga pero suplado naman. Aminado naman akong may kasalanan ako. But, why does he need to raise his voice if he feels so irritated? Is it really hard to just calm down whatever thing you might have encountered?

"I'm sorry. It was unintentional" I apologize to him because I'm aware that  i wasn't looking on the way that's why i bumped into him.

Mukhang mayaman din ang isang 'to by the looks. May problema lang talaga sa attitude. I'm dealing with a lot of them kaya medyo nasanay na ako.