Chapter 40 ✍️

10 3 0
                                    

Emery

It's been five days since the last time my parents went here at hindi ko na sila nakita pang muli. Sobrang naiinip na ako dito sa hospital.

I miss my life before, iyong sobrang active ng araw ko galing sa trabaho then going to  univerity to attend my classes.

Iniisip ko rin ang bar. My sister and brother assured me that everything is fine. Kailangan ko lang talaga magpagaling to take over the business once I'm fully recovered.

My birthday is coming soon. Hindi man halata ay excited ako dahil first time kong icelebrate ito kasama ang aking pamilya. Iniisip ko rin ang mga kalaban na posibleng nasa paligid lang.

We discovered that the murder happened to Nixcel and Demi was intentional. Papa's men confirmed it that it was the men of Harrison who was inside of the jail.

I wonder kung bakit nila pinatay iyong dalawa. Sobrang brutal daw ng ginawang pagpatay sa kanila. Ginahasa at pinagsasaksak ang katawan.

Their bodies were found inside the bathroom. Sobrang dami daw ng dugo kung saan natagpuan ang bangkay ng dalawa. The suspects pretended to be one of the inmates kaya madali nilang nagawa ang krimen.

I pity the two ladies. They don't deserve this brutality. Those people were evil! They're heartless! They also deserve to die in a painful way.

I think Harrison and his men were eventually moving to drag as down.
But, I will never let that happen. Ngayon pa at kumpleto na kami ng pamilya ko. I surpass death at hinding hindi na ako natatakot pang mamatay.

I'll do everything to protect the organization and my family.
Kinausap kami ng doktor at buti nalang ay pwede na akong madischarge sa susunod na araw. Gusto ko na talagang lumabas dito.

But the doctor told me that I still need to rest for atleast two days after kong madischarge. Mukhang wala akong choice dahil sigurado akong bantay sarado din ako ng mga kapatid ko.

Si Zilkin lang ang nandito and he's sleeping. Manang mana siya kay mama habang si Liz naman ay nagmana kay papa. Magaganda pala ang mga lahi namin.

Biglang may kumatok sa pintuan kaya napatingin ako doon. Bumukas ito at iniluwa ang isang lalaki.

It was Jared at may dala itong bulaklak at prutas. He was smiling at me habang naglalakad papalapit sa akin. Simula nang magising ako ay ngayon ko palang siya nakita.

This guy is sweet, caring and he's handsome. Lahat naman yata ng friends ni Zilkin ay may itsura. Naalala ko tuloy iyong panliligaw niya sa akin noong nakaraan.

"Fruits and flowers for you Emery." sinabi ko sa kanya na ilagay nalang sa lamesa ang mga dala niya.

"Thank you Jared." sagot ko nalang sa kanya.

Ngumiti lang ito at umupo sa upuan katabi ng bed ko.

"So, kumusta ka naman?" tanong niya.

"Okay na ako." i heard him chuckled.

"The same old Emery with a few words." nakangiting sabi nito.

"Sometimes I speak a lot but most of the time, I'm quite and that's me." bigla siyang natawa sa sinabi ko.

"That's why I like you because you're different. You're a special girl emery." bigla siyang naging seryoso at parang namula naman iyong pisngi ko dahil sa sinabi niya. Shit.

"I thought you stop courting me?" iyan nalang ang natanong ko dahil wala akong ibang maisip.

"No, si Kin kasi ayaw niya na ligawan kita kaya natigil iyong panliligaw ko. But, it's settled now pumayag na siya." masayang sabi nito.

The Girl Who Loves The RainWhere stories live. Discover now