Prince's wife

Part 57

بکهیون با چرخیدن صورتش چشم های بسته چانیول رو دید، لبخند عمیقی زد. بعد از مدتها دوباره کنار چانیول از خواب بیدار شده بود. پوزخند زد، دوباره قرار بود معشوقه ی نیمه مخفی اون باشه؟! یه سایه توی زندگی چانیول.

باید باهاش حرف می زد و بهش می گفت که نمی خواد دوباره اتفاق های گذشته تکرار بشه، باز هم مورد حمله های زبانی ملکه قرار بگیره و دست آخر شاهد نامزدی چانیول باشه.

باید بهش می گفت باهمدیگه از اونجا فرار کنن، با خودش فکر کرد برای گفتن این حرف ها زود نبود؟ اونها تازه دوباره بهم برگشته بودن و بکهیون نمی تونست یکهو همچین درخواست بزرگی از چانیول داشته باشه.

ذهنش بین این که متوقع و حریص باشه یا نه درگیر بود و برای همین بدون این که خودش ما‌کع باشه اخم پررنگی کرد.

-توی چه فکری هستی؟

به چانیول که کنجکاو بهش خیره شده بود نگاه کرد.

-هیچی.

-هیچی و اونطور اخم کرده بودی؟!

-چیز مهمی نبود.

برای چند ثانیه بینشون سکوت بود و بعد چانیول به سمتش چرخید و عمیق بوسیدش. بدن های نیمه برهنه شون رو بهم چسبوند و دستهاش جایی پایین کمر بکهیون نشست. آروم گفت :

-متاسفم ولی مجبورم ازت بخوام به اتاق خدمتکارها برگردی و همچنان تظاهر کنی که خودت نیستی، نباید بقیه از برگشتت باخبر بشن، نمی خوام توی خطر بندازمت.

بکهیون صورتش رو از قفسه ی سینه ی چانیول فاصله داد، سعی کرد اطمینان بخش ترین لبخندش رو بزنه.

-نگران نباش، من مشکلی ندارم.

-قول میدم زود شرایط رو درست کنم.

-می دونم همین کار رو می کنی.

پس پاشو تا بقیه بیدار نشدن به اتاقت برگرد.

بکهیون از روی تخت پایین اومد و لباس هاش که روی زمین افتاده بود رو پوشید. چانیول پشت سرش ایستاد و شونه هاش رو گرفت و روی موهاش رو بوسید.

-ممنون که برگشتی.

بکهیون بالا و پایین شدن شیرینی رو توی قلبش حس کرد. هیجان و عشق هم زمان بهش هجوم آوردند.

سمت چانیول چرخید و با لبخند و چشم هایی که شما بودن بهش نگاه کرد.

-این آخرین باری بود که بر می گردم چون دیگه قرار نیست ولت کنم.

چانیول متقابلا لبخند زد.

-می دونم.

چشم های چانیول دیگه حس چند روز گذشته رو نداشت. خبری از دلخوری و عصبانیت توی نگاهش نبود.

حالا همون نگاه پر عشقی که همیشه توی چشم هاش بود رو داشت و همینم باعث می شد تا قلب بکهیون بیشتر از قلب پر از اکلیل های صورتی و طلایی بشه.