CHAPTER 22 - Kampung Indah

1.2K 58 2
                                    

Aku memandang satu persatu wajah kesayangan aku.

Nak tergelak aku melihat wajah along yang penuh dengan air mata.

"Tak pergi tak boleh ke??" kata along sambil memeluk aku.

Aku membalas pelukkannya dengan erat.

"Im gonna miss you Along.. jagakan ibu dengan adik-adik tau" kataku sebak.

Walaupun 2 bulan sahaja aku mengajar di sabah.

2 bulan tak nampak muka ibu mahu menangis macam apa aku.

Lalu aku memeluk ibu dengan erat.

"Ibu doakan angah tauuu" kataku manja.

"Angah tu, dah sampai sana call ibu. ingat angah tu tengah bawak 2 nyawa. jangan nak lasak sangat" Kata ibu sebak.

"Ibu janganlah nangiss, sekejap je buu." Pujuk aku lembut.

pipi ibu aku cium lama.

"Ingat pesan ibu, ada line je terus call ibu. Lepas tu jangan lupa checkup klinik setiap bulan. Buku pink tu jangan lupa isi, jangan lupa bawak." pesan ibu panjang.

"Kalau terus rasa tak selesa tu terus pergi hospital, nanti Jadi apa-apa susah. Paling penting jangan nak terkinja-kinja sangat. bukan ibu tak tahu angah kalau dah jumpa benda yang angah suka dia punya excited satu dunia nak bagitahu" bebel ibu lagi. Aku pun redha dengan bebelan ibu.

"Ni hahh, jangan lupa makan, jangan cerewet sangat kalau nak makan. Nanti kalau nak roti ke apa ke ibu postkan terus ke sabah." Pesanan ibu membuatkan aku tersenyum.

Tubuh ibu peluk kuat.

Baru nak pisah aku dah rindu..

kemudian kaki ku menuju ke arah mummy.

Lalu aku memeluk mummy erat.

"Mummy jaga diri tau, jangan busy sangat. mummy kena rest jugakk" pesan aku pada mummy.

Mummy jangan cakaplahh menangis macam apa dah.

Aku ni lemah betul tengok air mata kaum ibu ni.

"janganlah nangis mummy. nanti zira balik mummy" pujuk aku lagi.

Kemudian, Tubuh thalia juga aku peluk. Kesian adik ipar kemanjaan aku ini. Dia cuba untuk kiat dihadap kami sedangkan aku thu dia terlalu rapuh.

Akak cuma mahukan sedikit masa untuk move on dari pemergian Ammar.

Akak janji akan pulang semula kepangkuan keluarga kita.

Itu janji akak pada Thalia, mummy, ibu dan adik-beradik aku.

Dan aku juga akan cuba untuk menjadi seorang ibu yang baik untuk anak aku dan Ammar.

Setelah hampir 15 berdrama air mata dengan ibu dan mummy akhirnya aku bertolak masuk kedalam kapal terbang.

Cuma satu tujuan aku.

Walaupun hanya 2 bulan tempoh perkhidmatan aku di Sabah.

Aku yakin aku mampu menjadi seorang guru yang baik.

Seorang guru yang mampu mendidik anak bangsa.

Ini jihad aku.

Andai Allah menarik nyawa aku kita aku sedang berjihad menyebarkan ilmu.

Aku redha.

Untuk 2 bulan ini aku perlu kuat untuk mendidik anak-anak yang dahagakan ilmu

Ilmu pendidikan moral yang akan aku sampaikan ini akan menjadi kan seseorang pelajar itu menjadi Manusia.

HEART'S DEAREST (COMPLETED)Where stories live. Discover now