Chapter 26

105 4 0
                                    

The first time I hit Denice with my doll in orphanage, it was bull's-eye. Sa noo ko siya natamaan noon. We were just ten back then and I didn't exactly remember what was all the cause of that, since I made Denice cried, Matron spanked me on my butt. It was my bad day. Hindi ako lumabas ng kwarto noon pero ang ending hindi rin ako pinakain ni Matron.

But that was a long time ago, and now I'm facing the same situation I had before, yung kamay ko ay nanginginig, hindi sa kaba o takot. Dang it! It was the first time I cupped the male's dignity. At hindi lang basta sa ibang lalaki kundi kay Wave. Kay Wave!

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya, magsosorry ba ako? Hindi nga ako makapagsalita dahil shock pa rin ako sa ginawa ko. Para akong tuod na nakatingin sa kanya habang hawak ng dalawang kamay niya ang kanyang bato, nakapikit siya dahil namimilipit sa sakit. Kinain agad ako ng konsensya.

"W... Wave, sorry, sorry hindi sinasadya. Hindi ko naman alam eh." Hingi ko ng tawag sa kanya, kasalanan ko bang matangkad siya at pantay yung kamay ko sa bato niya?

Tumalikod siya sa akin na nakayuko pa rin habang dinadamdam yung sakit. Napakamot ako sa aking pisngi sa inis. Mabuti at walang ibang nakakita ng ginawa ko sa kanya kundi hihilingin ko nalang na kainin ako ng lupa. I didn't kung may tao sa taas ng bahay but when I took a peek on a tall summer house, I didn't see someone peeking through the window. And I didn't also feel that heavy feelings that someone was staring at me.

It was ten minutes later when Wave turned to look at me. To my surprised, I thought he'd yell the hell out of me but he's just smirking his sexy lips. "Funny how you dunked your hand to my balls. Sapol sa gitna Lisa." he said teasing me.

Tinaasan ko siya ng kilay. "Wala akong nadakmal na bola." angil ko.

He tilted his head, he's grinning devilishly. "Wala nga ba? Ano ang tawag dun sa ginawa mo kanina? Grabe ang sakit nga eh. Magsabi ka kasi kung gusto mong sumampol, hindi yung nananakmal kasi masakit eh."

"Wala nga sabi akong nadakmal na bola." Wala akong nadakmal dahil bato naman talaga ang nadukot ko. Matigas. Buti nalang hindi ko nadukot baka namimilipit na siya sa lupa sa sobrang sakit.

Nang-aasar na tingin ang ginawad niya sa akin. I rolled my eyes. Ayaw niyang maniwala edi 'wag. I passed through but before I could stay away, he catched my arms and pulled me closer to him. Napaharap ako, kaya naman ay tumama ang aking noo sa kanyang dibdib.

"Oops sorry. Okay ka lang?" he asked as he massaged my forehead. How sweet of him?

"Hindi masakit pero bakit mo ginawa yun ha? At ano pala ang ginagawa mo dito? Kung may kailangan ka sa kanila nandito sila sa loob ng bahay." I was referring to Brandon and his family.

He snorted, he tugged his nose bridge using his thumb and forefinger. "I'm actually here for you Lisa. Denzel is my best buddy since I can't remember but I'm not here to ask him out. I'm asking his sister instead." he pointed his forefinger to me. Then he inserted his hands in his pockets. "Ang dami mong ikukwento sa akin."

"At ano naman ang ikukwento ko sayo? Kung may tanong ka kay Brandon mo itanong, not me."

It was his turned to raise his eyebrow, looking down at me, he leveled my seriousness. "Sayo ako interesado." he said without looking any directions, his eyes were on me.

Was it firefly or parasites rumbling in my stomach? It's not the literal rumbled but I felt my stomach tickled when I heard Wave said those words. Then Wave tugged my arm and pulled me. We went to the backyard and fortunately no one was there. They're probably busy inside, or they're not at home.

Sinuyod namin ang daan papunta sa likod. Puru kakayuhan ang sinugod namin. This place was dangerous kung hindi talaga naaalagaan ng maayos. But I heard before na puro may pera lang daw ang nandito but also those who wanted to live at Bella Vill ay pwede namang tumira. This place was perfect from gossipmongers, neighbors' fight, or even cars' honks.

Camp Sadness Of Dandelion Where stories live. Discover now