Camp Sadness Of Dandelion

Epilogue

Please help me to support my story by promoting it to your friends on Facebook, Instagram, TikTok, and Twitter. Thank you!

_______

The sun above me was smiling in annoyance. Ang init ng panahon ay parang nakakatunaw ng buto. Sumilong ako sa ilalim ng puno. We just came home from checkups. Dad was so paranoid, he still wanted me to be checked by doctors. He wanted to guaranteed that there's no complications in my body.

Sinunod nalang namin ang gusto ni Daddy kahit nakakaumay ng pumunta sa hospital. Nakakapaglakad na rin ako ng mabuti dahil sa hita lang naman ako nasaksak at sa tagiliran ko. It's been two weeks since the tragedy happened.

Wave came over to me, he was jogging towards me he had an umbrella over his head. "Hi. Sorry I keep you waiting. Nahirapan akong hanapin ang payong ni Mommy." anas niya.

I snaked my arm on his arm. Pinasilong ako ni Wave sa payong. "It's okay. Gusto mo bang pumunta sa akin papuntang Bella Vill? Alam mo na, gusto nina Dad na doon lang muna ako para makapagpahinga ng maayos."

"Aww, I have no problem with that, kusa naman akong sasama sayo. Gusto mo sa Camp Treat lang muna tayo? Pero kung hindi ay pwedeng sa summer house nalang para talaga hindi ka mapagod. We could watch movies together, read books together." sabi ni Wave habang paaalis kami sa harap ng mall.

We drove back to the house. Last week binisita ako ni Indy, kinumusta kung ano ang lagay ko. Nalula pa siya sa laki ng bahay. Of course, sinong hindi malulula sa laki ng bahay. She stayed in the Vanita for two days, kasama ko lang siya. Sinabit ko nga pala ang painting na bigay ni Wave sa akin sa kwarto ko.

Klara watched me and Wave going inside, naka apron pa siya nang salubungin kami. She wanted to cook our lunch kaya may suot pa siyang apron. She invited Wave to have lunch with us. My Dad let Wave joined us to have lunch, wala naman siyang nagawa dahil ang sabi nga ni Klara ay malaki na ako at alam ko na ang mga ginagawa ko.

Nang gumabi ay pumasok lang ako sa kwarto ko pagkatapos ng dinner. It's Dad's birthday at naghanda lang kami ng simple, kaming pamilya lang at si Wave ay inimbitahan din. Nalaman ko na hindi pala malayo ang bahay nina Wave. Ilang lakad lang ang bahay nila at bukas ay iimbitahan ako ni Wave para doon ako magdinner. His parents wanted to apologized to me about what happened, especially his Mom liked to meet me and say sorry.

Papasok sana ako sa banyo ng kwarto ko nang kumatok si Saint sa pinto. Nabuksan niya ang pinto ng kwarto ko at sumilip siya.

"Hi Lisa."

"Hey Sainty. What's up?" I greeted.

He nudged his head onward. "Pwede ka daw bang lumabas sa balcony sa likod?"

Kumunot ang noo ko. "Bakit?"

He shrugged his shoulders and didn't say anything aside from it, sumunod ako sa sinabi niya. Sa second ng floor ng bahay ay may balcony sa likod. Iba ang balcony sa harap— sa harap ng kalsada. Pero ang sabi ni Saint ay sa likod daw kaya sa likod ako pumunta.

When I went out to take a look in the balcony, amusement greeted me. I shook my head in disbelief but I was smiling ear to ear. Wave greeted me and gave me a kiss on my forehead. Then we turned to the woods. Ang daming ilaw sa mga sanga ng puno. Para silang mga alitaptap na nagkukumpulan. Wind blew gently, we're under the stars again and Wave gave me a huge smile as I looked at him with a wide eyes.

"Did you do all of these?" I asked, still mesmerized by the beauty of the lights.

"Of course, I used my brain. But the boys helped me to organize everything." he said, nagkamot sa kanyang ulo na halatang nahihiya.