Chapter 44

82 9 0
                                    

Pakiramdam ko ay aabot hanggang langit ang aking kaba nang makaharap ko si Wave. Sa ganitong oras ay nandito siya? Sa pagkakaalam ko ay walang tao sa summer house nila. At paano niya nalaman nandito ako?

He tried to reach me but I swayed my arm away. Kumuyom ang kanyang kamo sa hangin. I saw it but I knew he wouldn't try to hurt me. He would never try to hurt, never. I met his gaze, he's hurt.

"I'm sorry I wasn't there when you wanted to go home. I was busy. And I'm still is but I got away." he said, his eyes were being honest.

My lips twitched. "Busy sa kasama?" tanong ko. Kumunot agad ang noo ni Wave na parang wala siyang ideya kung sino ang tinutukoy ko.

"Lisa."

"Okay lang naman sa akin na iwanan mo ako sa camp, pero sana ay sinabi mo sa akin na aalis ka ng ilang araw at dapat nakakapag-usap tayo dahil gusto ko talaga marinig ang explanation mo." Huminga ako ng malalim. "Kahit... walang malalim na namamagitan sa ating dalawa ay sana nagpaliwanag ka sa akin."

Umiling siya at lumapit sa akin pero hindi na siya nagtangkang hawakan ako.

"Lisa, hindi totoong walang may namamagitan sa ating dalawa. I like you and you know that." Nahihirapan siyang magsalita. "At, kaya ako nandito para sabihin sayo kung bakit ako umalis ng Camp Treat ay dahil sa parents ko. My Mom, arranged something for me, pero hindi ko gusto." he explained, ang mabigat ng kanyang paghinga na parang nahihirapan siya. Ako rin naman ay nahihirapan sa aming dalawa.

Kumunot ang noo ko habang nakatingala sa kanya. "Ano ang hindi mo gusto? Sabihin mo sa akin para maintindihan kita."

He looked at me with those weary eyes. His red lips parted and started to something again. Then he looked down on a road. "My Mom wants me to marry Alestina. I know that's so stupid so I disagree with her decision. She wants me to marry off her client's daughter because she wants to see me having my own family. Yes it's so stupid idea, of course hindi ako papayag dahil iba ang gusto ko. I don't know more about Alestina. And she'll never replace you." he said, straight into my eyes.

He blinked after seconds. My eyes were covered with my tears, umiwas ako ng tingin nang tumulo ang luha ko mula sa kaliwa kong mata. I wiped it with my hand.

Ang ingay ng gangis at ang ibang insekto sa gabi ang siyang narinig ko. Mabuti nalang hindi masyadong tahimik dahil sa ingay nila, ayokong marinig ang aming hininga dahil kapag naririnig ko yun ay parang ang bigat sa dibdib. Hindi ko maipaliwanag ng maayos, naguguluhan ako.

"Alestina. Yun bang influencer? Wave hinalikan ka niya sa labi. Bakit niya ginawa yun?" Mapait kong sambit.

Suminghap si Wave. "But I pushed her you know that because you saw me pushed her." Eyes widened as he explained to me what happened back in the Camp Treat.

Mapait akong ngumiti. He pushed Alestina but Alestina insisted, that's why she kissed again. Nakakainis kaya hindi ko napigilan na lumabas para makaiwas sa ganung eksena dahil rinding-rindi ako sa ganun.

Nahihirapan akong lumunok lalo na ng may nakaharang sa aking lalamunan. "Wave... sa totoo lang naiinis ako. Naiinis ako dahil hindi ko alam kung totoo nga ba na gusto mo ako. Ayokong masaktan." sabi ko, nahihirapan akong mag-angat ng tingin sa kanya dahil kapag nakikita ko ang kanyang malungkot na mga mata ay hindi ko mapigilang maawa.

"I'm sorry." he whispered.

Inangat niya ang kanyang kamay. Mabagal, pero nag-iingat na baka hindi ako magpahawak sa kanya. Pero mabagal man ang pagkilos niya, ipinagpatuloy pa rin niya ang paghawak sa akin. Nakapatong sa aking balikat ang kanyang dalawang kamay.

"I'm sorry if I left you, but I didn't mean it. Masakit mang iwan ka at hindi kausapin ay tinitiis ko lang." he swallowed the lump in his throat. "I called tito Brandon and asked your whereabouts. At first he's confused and I think I made him mad for leaving you in the camp. But I convinced him that I'd explain everything to you. I hope mapatawad mo ako. Yung tungkol kay Alestina ay magagawa ng paraan yan, of course hindi ako papayag sa gusto nila. Kung pwede kitang dalhin ngayong gabi sa parents ko ay gagawin ko. But I know I'd make your Dad furious because he might think that I kidnap you."

Camp Sadness Of Dandelion Where stories live. Discover now