Chapter 42

1.7K 96 24
                                    

"I-I cant...may kikitain ako mamaya." I carefully said as faced him fully.

Nanatili ako sa ikatlong baitang ng hagdan habang nasa baba siya at medyo nakatingala sa akin.

He looked at me curiously. "Who are you meeting tonight?" Ngayon naman ay nakakunot noo na siya.

Napalunok ako ng malalim. Should I say it to him?

Nakitaan niya ang pagaalinlangan sa akin at napalitan ng pagkairita ang kanyang mukha.

My insides were shaking once again.

"I-I need to meet Eng. Alfredo." Hindi ko mapigilang mautal.

And as simple as that, I saw him clenched his jaw. Ang mga mata niya ay bigla ulit lumamig.

I swallowed hard. Wala naman kaming gagawin na masama. I'll just meet him to say that I am not interested in him, and that I wouldn't be able to reciprocate what he is feeling towards me.

"Nakaplano na kasi yun…I need to meet him tonight. " Dahan-dahan kong sabi ulit.

Mas lalo kong nakitaan ng panlalamig ang kanyang mga mata. I saw him balled his fists as well.

He is indeed angry.

Mamayang gabi naman iyon at wala naman kaming trabaho. He shouldn't be mad. Wala naman kami sa meeting para masita ulit.

"Go and have dinner with him then." His voice was so cold and so hard. And just like that, he walked out of my sight.

Wala na akong nagawa kung hindi ang titigan ang likod niya. Napahinga ako ng malalim at napasandal sa hawakan ng hagdan.

I don't understand him at all.

I entered my room, and I quickly laid on my bed. Sinubsub ko ang mukha ko sa unan. I should not overthink his words and actions, baka ako lang ang masaktan sa huli.

I fixed myself and covered myself with the duvet. I need to sleep. Gigising na lang ako mamayang alas syete para maghanda. We will have our dinner at eight.

Nakatulog ako ng tuluyan pero patuloy ko siyang iniisip hanggang sa pagpikit ko ng mga mata. 

My phone rang loudly for my alarm at kaagad naman akong nagising. I quickly got up and took a shower. Habang naliligo ay hindi ko ulit mapigil na isipan ang mga nangyari kanina, lalo na ang mga salitang lumabas sa kanya.

I was supposed to wear a simple shirt and shorts but it was for dinner. Maybe I should dress more formally?

Sa huli ay naisipan kong magsuot ng simpleng sleeveless blue dress na umabot hanggang sa ibaba ng tuhod ko. It has small lace frails at the end of it and it was a straight cut neckline. It was simple and didn't have any designs on it.

Biglang nag ring ang cellphone ko at kaagad ko naman itong tiningnan. It was an unknown number kaya nagdalawang isip muna ako bago sagutin, pero bigla rin itong namatay.

I got a message right after and it was Eng. Alfredo who called. And he texted me that he will fetch me tonight.

Wala rin naman akong masasakyan at takot akong maglakad mag isa ngayong gabi kaya umoo na rin ako.

I let my hair loose and I didn't put any makeup on. Muli akong tumingin sa salamin pagkatapos ay lumabas na.

I was nervous as I went down the stairs. There is no light aside from the wall lights and the chandelier on the sala.

And it was too quiet too. Where is he? Maybe he is asleep?

I breathed in deeply then I opened the door. I closed it at pagharap ko ay may naaninag na akong paparating na tourist cart. Eng. Alfredo was the driver.

Seeking Gaston Lynx EsquivelWhere stories live. Discover now