Seeking Gaston Lynx Esquivel

Chapter 60

"Are you ready for today?" He's been smiling a lot since yesterday. I mean, he's been smiling a lot before too but this just feels different.

Naging ganito lang naman siya pagkatapos kung sabihin ang mga salitang iyon sa kanya.

"Uh huh…" I simply responded.

Since this is the last day of the congress, at exhibit lang naman ang mangyayari ngayon. We are free to wear anything we wanted. Kaya naman naka pantalon na itim at polong puti lamang siya habang suot-suot ko naman ang pink floral dress ko.

He opened the car door for me, nang makababa ako ay kaagad na na pumulupot ang bisig niya sa aking baywang. My hands were on his waist too.

At sa entrance palang ay kaagad ko ng naramdaman ang titig ng mga tao sa amin. I could feel my cheeks heating up. Nong una kasi ay hindi pa naman kami, pero ngayong totoong may relasyon na kami ay mas lalo akong nakakaramdam ng hiya.

"Gaston, Iho. Your girlfriend is lovely…ilang taong na ulit kayong magkarelasyon?" Ngumiti ako ng marahan sa Ginang na lumapit sa amin kahit na ramdam ko pa rin ang pamumula ng pisngi ko.

He really attracts audience, kagaya na lamang ngayon. Nasa labas palang kami pero may mga taong nakapalibot na naman sa kanya, sa amin. They all looked at us as if we were a painting hang in a wall.

Gaston chuckled. "We just got back together po...but she's the only girlfriend that I had. I waited for her…"

"Ohhh! That's just so sweet, Iho! May plano na ba kayong magpakasal?"

Halos masamid naman ako sa sarili kong laway sa sumunod niyang tanong. Habang tumawa lang ulit ng mahina si Gaston. I've felt his fingers slowly caressing my waist, ramdam ko agad ang pagtayo ng balahibo ko.

"We haven't talked about it yet...but I have waited for her all my life and I won't let that chance slip away again." Seryoso nitong saad.

Napatulala naman ako sa sagot niya. He looked at me then he gave me again a heart fluttering smile.

"Naku! Kung ganon malapit na...don't forget to invite us, Iho."

Wala na akong ibang narinig kung hindi ang malakas na tibok ng puso ko. At wala na akong ibang nakikita kung hindi siya. Parang biglang naglaho lahat ng nakapaligid sa amin.

I am so excited for this day, yet all of it dissolved with their conversation.

Though we took our time exploring all the displayed blueprints and designs. Hindi pa rin mawaglit-waglit sa isipan ko ang mga naging sagot niya.

"Are you fine?" Bulong niya sa akin habang nakatutok ang mata ko sa kawalan.

I looked at him at medyo nagulat ako sa lapit niya sa akin. His hands stayed on my waist as we both stayed at the garden of the hotel. Ilang tao lang ang nandirito dahil abala pa sila sa loob.

Humawak ako sa sa bisig niya. Muli siyang napatingin sa kamay kong humahagod sa mabalahibo at maugat niyang braso. He swallowed hard and his breathing became quite uncontrollable.

"Yes, I am fine." Ngumiti ako sa kanya ng marahan pero nanatili ang kritikal niyang tingin sa aking kamay.

He then looked at my eyes again. "Is it about the...marriage?" He unsurely asked. "I am sorry again if it made you uncomfortable."

Kaagad akong umiling. "I said I'm fine…" I smiled at him lightly. "I am just quite shocked that you are that sure....with me." Halos pabulong ko na ang mga huling salita ko. At hindi ko ring kayang tagalan ang malalim na titig niya.

Mas naging kritikal ang mga mata niya sa akin. "I am in a relationship with you because I am sure about it, and what I mean is that I am sure to get married with you too."