Chapter 8
ဤမျှအေးစက်သည့် ရာသီဥတုတွင် သူ့ကိုယ်က အဘယ့်ကြောင့် မိီးဖိုတစ်လုံးသဖွယ် နွေးနေကြောင်း ကျိုးရွှမ်လန်ကို မေးတော့မည့်အချိန်တွင် ယဲ့ပင်းရန်က လင်ဟွားနောက်မှလိုက်ပြီး စင်မြင့်ပေါ်တက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ လင်ဟွား၏လက်ထဲတွင် အနက်ရောင်ကြာပွတ်တစ်ချောင်းကိုင်ထားပေသည်။
" အဲဒီကြာပွတ်က တော်တော်နာမယ့်ပုံပဲ..."
ကျိုးရွှမ်လန်က သူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။
" အင်မော်တယ်လင်ဟွားက အဲ့လောက် အညှာအတာမမဲ့ပါဘူး... ဓားသခင်အတွက် ရှစ်စွမ်းစိတ်မပူလည်း ရပါတယ်..."
" သူက ဘာလို့ အညှာအတာမမဲ့တာလဲ..."
ရှန်းလျှိုရှန့် အထိတ်တလန့်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။
ယဲ့ပင်းရန် ကျယ်လောင်စွာအော်ဟစ်သည်အထိ နာကျင်စွာအရိုက်ခံရမည်ကို သူ စိတ်အားတက်ကြွစွာဖြင့် စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သူ စစ်ဖန့်သွေးရေကန်သို့ ဝင်သွားစဉ်ကလည်း ဝိညာဉ်ကာကွယ်ဝတ်ရုံကြောင့်မဟုတ်ပါက သေလုမျောပါးဖြစ်သွားနိုင်ပေသည်။
ဒါတောင်မှ ယဲ့ပင်းရန်က ဒီလိုပြစ်ဒဏ်လေးပဲ ခံရမယ်တဲ့လား... အဲ့လိုဖြစ်လို့ ဘယ်ရမလဲ...
" လင်ဟွားက ကြာပွတ်ကိုကိုင်ဖို့ အရည်အချင်းပြည့်တယ်ဆိုတော့ ငါလည်း အရည်အချင်းပြည့်တယ်ဆိုတဲ့သဘောမလား..."
ကျိုးရွှမ်လန် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
ရာထူးဂုဏ်ပုဒ်အရဆိုလျှင် ရှန်းလျှိုရှန့်က ယဲ့ပင်းရန်ကို အပြစ်ပေးရန် အသင့်တော်ဆုံးလူဖြစ်သည်။
ဒါဆိုရင်လည်း...
" ရှစ်စွမ်းပြောတော့ အရမ်းအေးပြီး ဒဏ်ရာကနာနေလို့ တောင့်မခံနိုင်တော့ဘူးဆို... ဒါတောင်မှ တခြားလူကို ဝိညာဉ်လှုံ့ဆော် နတ်ဘုရားကြာပွတ်နဲ့ ရိုက်နိုင်သေးတာလား..."
ရှန်းလျှိုရှန့်က သူ့တပည့်ကို မှီနေရာမှ လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး အညှိုးကြီးစွာဖြင့် ပြုံးလိုက်သည်။
" မင်းရဲ့ရှစ်စွမ်းက ရုတ်တရက်ကြီး နေကောင်းသွားတဲ့ပုံပဲ..."
