Chapter 27
ကောင်းကင်ဘုံခွေးက အစားကောင်းကြိုက်သူတစ်ယောက်အဖြစ် ကူးပြောင်းသွားသည်ကို ရှန်းလျိုရှန့် ကြည့်နေမိသည်။
လျှာသပ်ပြီးသည့်အခါ အောင်းယွဲ့က ရှန်းလျိုရှန့်၏လက်ချောင်းများကိုပါ လျက်နေသည်မှာ ကလေးလေးတစ်ယောက်က မိခင်နို့စို့နေသည်နှင့် တူပေသည်။
ရှန်းလျိုရှန့်၏နှုတ်ခမ်းကမဲ့သွားပြီး လက်ပြန်ရုတ်လိုက်သည်။
" ကျန်နေသေးတဲ့ ကြက်ပေါင်ကို သွားရည်ကျပြီး ကြည့်မနေနဲ့ ဒါငါ့ဖို့ညစာ..."
ထို့နောက် သူ အိမ်ထဲ ဝင်သွားရန် ပြင်လိုက်သည်။
အောင်းယွဲ့က လက်မလျှော့သေးဘဲ ရှန်းလျိုရှန့်၏အဝတ်စကို ကိုက်ဆွဲထားသည်။
" ငါ့ကိုကြက်ပေါင်ကျွေး... ငါမင်းကို တစ်နေ့ကျ မဟာတောင်တန်းနဲ့ ပင်လယ်တွေဆီ ခေါ်သွားပေးမယ်..."
မဟာတောင်တန်းနှင့် ပင်လယ်များက နတ်ဆိုးဘုံမှ နာမည်ကျော်ကြားသော မြင့်မြတ်နယ်မြေများဖြစ်ပြီး မရေမတွက်နိုင်သည့် မဟာနတ်ဆိုးများ မွေးဖွားသည့်နေရာဖြစ်သည်။ ၎င်းက ကျင့်ကြံရေးလောကမှလူများ ကြောက်ရွံ့ကြသည့်နေရာဖြစ်သော်လည်း လေ့လာစူးစမ်းချင်နေသည့် နေရာမျိုးဟုဆိုလျှင်လည်း မမှားပေ။ လွန်ခဲ့သော နှစ်တစ်ထောင်အတွင် ထိုနေရာသို့ သွားရောက်ခဲ့သူများအနက် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်သာ အသက်ရှင်လျက် ပြန်လာနိုင်ခဲ့သည်။ ထိုလူက ဧကရာဇ်နန်းတော်၏ အုပ်ချုပ်သူ ဧကရာဇ်ရှင်းယွီဖြစ်သည်။
ရှန်းလျိုရှန့် မျက်လုံးများ မှေးကျဉ်းလိုက်သည်။
" ဒါဆို အပေးအယူဖြစ်ပြီ..."
အောင်းယွဲ့က တံတွေးမျိုချလိုက်ပြီးသည့်နောက်တွင် ကြက်ခြေထောက်ကို အားပါးတရ စားတော့သည်။
တောင်ထိပ်တွင် လေပြည်တစ်ချက်ဝှေ့လာ၍ အစိမ်းရောင်သစ်ရွက်တစ်ရွက်က ရှန်းလျိုရှန့်၏နားနားကို ပွတ်တိုက်သွား၍ ထိုသစ်ရွက်ပေါ်မှ တစ်စုံတစ်ရာက သူ့နားရွက်ထဲ ရောက်သွားသည်။
ရှန်းလျိုရှန့် ထိုနေရာတွင် အေးခဲသွားပြီး တောင့်တောင့်ကြီး ရပ်နေမိသည်။
