Chapter 37
သူ့ပုံစံကိုကြည့်ရတာ အင်မော်တယ်ရှန်းလိုမျိုးပဲ...
မင်ထန် သူ့ရင်ဘတ်ထဲမှ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီးနောက် သူ့ပါးပြင်က အနည်းငယ် ရဲတွတ်လာသည်။ ထိုစာအုပ်က သူနှင့်အတူရှိနေခဲ့သည်မှာ အလွန်ကြာပြီဖြစ်၍ စာရွက်များက ဝါကျင်နေကာ အချို့စာလုံးများက ဝါးဝာားဝာားဖြစ်နေသည်။
[ မင်ထန် ဘယ်သူလဲဆိုတာ မေ့သွားမှာစိုးလို့ ပြန်သတိပေးတာပါ - သူက ချင်းလင်ဂိုဏ်းကို တခြားဂိုဏ်းချုပ်တွေနဲ့ အတူလာလည်ဖူးတဲ့ တချမ်ဂိုဏ်းချုပ်၊ ရှန်းလျိုရှန့်ရဲ့ fanအကြီးစားပါ ]
သို့ရာတွင် သူက ထိုစာအုပ်ကို ရတနာသဖွယ် တန်ဖိုးထားပြီး လှန်လှောကြည့်လိုက်ချိန်တွင် ချင်းလင်ဂိုဏ်း၏ ၇၃ဆက်မြောက်တပည့် ရှန်းလျိုရှန့်၏အကြောင်း ရေးသားထားသည့်စာမျက်နှာသို့ တန်းရောက်သွားသည်။
မှတ်တမ်းများအရဆိုလျှင် ရှန်းလျိုရှန့်ဟူသောတပည့်ထံတွင် အံ့အားသင့်ဖွယ်ရာ အရည်အချင်းများစွာ ရှိပေသည်။ မန္တန်များကိုသင်ယူမှုစွမ်းရည်က ရွယ်တူအချင်းချင်းထက် ပိုမြင့်ရုံသာမက ဆေးဖော်စပ်ခြင်း၊ မြှားပစ်ခြင်းနှင့် ဂီတပညာရပ်တို့တွင်လည်း ရှားပါးသည့်စွမ်းရည်မျိုးကို ပိုင်ဆိုင်ထားပေသည်။
တစ်ညတည်းဖြင့် ထောင်ချီသော ဝိညာဉ်ဆေးဖက်ဝင်အပင်များကို မှတ်သားနိုင်ပြီး ထူးခြားဆန်းကြယ်သည့် ဆေးများကိုလည်း ဖော်စပ်နိုင်ပေသည်။ ကံဆိုးသည်မှာ သူ၏ ဆန္ဒပြင်းပြမှုက ဤနယ်ပယ်တွင် လိမ်ညာ၍ မရနိုင်ပေ။
ထောင်နှင့်ချီသောအကွာအဝေးတစ်ခုကို မြှားဖြင့်ပစ်ခတ်လိုက်၍ တာအိုပညာရှင်ဝူယွမ်၏ အစိမ်းရောင်ဆံပင်တစ်ချောင်းကိုပါ ဖြတ်နိုင်လိုက်သည်ဟူသော ကောလဟာလတစ်ခုလည်း ရှိဖူးသည်။ ထိုကိစ္စကြောင့် အပြစ်ပေးခံလိုက်ရပြီးသည့်နောက်တွင် လေးနှင့်မြှားကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မထိတော့ပေ။
မင်ထန်၏ပါးပြင်က နီရဲလာပြီး သူနှင့် ရင်းနှီးနေသောစာကြောင်းများကို အကြိမ်အနည်းငယ်ခန့် ထပ်ဖတ်လိုက်သည်။
