Chapter 79
သို့ဖြစ်၍ ကျိုးရွှမ်လန်က မတ်တပ်ထရပ်လာပြီး သူ့လက်ကောက်ဝတ်နားအထိ ရောက်လာသည်။ သူ မူလက လက်မောင်းပေါ်အထိ တက်သွားရန် ပြင်လိုက်သော်လည်း သူ့ရှစ်စွမ်းကို အလွန်အကြူးလှုံ့ဆော်မိသွားသကဲ့သို့ ဖြစ်သွားမည်စိုး၍ လက်ကောက်ဝတ်မှ ပြန်ဆင်းလာပြီး လက်ဖဝါးထက်တွင်သာ စက်ဝိုင်းပုံစံလှည့်ပတ်နေသည်။
ခဏအကြာတွင် သူ မူးဝေသွားပုံရပြီး လက်ချောင်းများအကြား ပြန်ရောက်လာသည်။
ရှန်းလျိုရှန့်က အခြားလက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ မပြုတ်ကျအောင် ထိန်းပေးထားလိုက်သည်။
ကျိုးရွှမ်လန်ကိုကြည့်နေသည့် သူ့မျက်ဝန်းများက အရောင်လက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းထက်တွင် အပြုံးဖျော့ဖျော့တစ်ခု ပေါ်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး သက်ဝင်လာသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။
" အရံအတားထဲ နောက်တစ်ခါဝင်ကြည့်ရအောင်..."
လရောင်က တဖြည်းဖြည်း မှေးမှိန်လာပြီး ရှစ်ဖန်က ပုလွေတစ်ချောင်းကိုကိုင်လျက် လမ်းဆုံနေရာတွင် ကျောက်ရုပ်တုတစ်ခုသဖွယ် ရပ်တန့်နေသည်။ တောနက်ထဲမှထွက်လာသည့် ဝိညာဉ်စွမ်းအင်လှိုင်းတစ်ခုကို အာရုံခံမိ၍ အရံအတားပျက်စီးသွားသည်ဟု ထင်လိုက်မိသည်။ သို့ဖြစ်၍ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ဖက်သို့လှည့်ကာ စောင့်ဆိုင်းနေမိသည်။
ခဏအကြာတွင် ပုံရိပ်တစ်ခုက သူ့မြင်ကွင်းထဲတွင် ပေါ်လာသည်။
ရှစ်ဖန်က မေးလိုက်သည်။
" အရှင် ဘယ်ကိုများ ရောက်သွားတာလဲ..."
သူ့စကားဆုံးသည်နှင့် ရှန်းလျိုရှန့်က ဂရုတစိုက်ဖြင့် လက်ဖြန့်ပြလိုက်သည့်အခါ ပိုးကောင်ငယ်လေးတစ်ကောင် ပေါ်လာပြီး အနည်းငယ်လှုပ်ရှားသွားကာ ပျင်းရိပျင်းတွဲလေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" မင်း ဘာလို့ မထွက်သွားသေးတာလဲ... ဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ..."
ရှစ်ဖန် ထိတ်လန့်သွားပြီး သူ့မျက်နှာထက်တွင် ယုံရခက်သော အမူအရာတစ်ခု ပေါ်လာသည်။
" အရှင် အရှင်လား..."
ကျိုးရွှမ်လန်က အသံတိုးတိုးဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
" မင်းနဲ့ ဘာမှမဆိုင်တော့ဘူး သွားလို့ရပြီ..."
