Chapter 55
လင်ယဲ့က ပြောလာသည်။
" ကျွန်တော့် ဆရာတူညီလေးက အဲ့အချိန်တုန်းက ငယ်ငယ်လေးပဲ ရှိသေးတာဆိုတော့ ဒါတွေကို မမှတ်မိလောက်ဘူး... ကျေးဇူးပြုပြီး စိတ်ထဲမထားပါနဲ့ တာအိုဆရာသခင်..."
" ကျုံးချင်းရဲ့တပည့်တွေကို ငါ ဘာကြောင့် အပြစ်တင်ရမှာလဲ... မင်းတို့ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက် ကြီးပြင်းလာတာကို ငါ စောင့်ကြည့်နေခဲ့တာပဲ... အခု သူ မရှိတော့ဘူးဆိုတော့ မင်းတို့ကို ငါ့တပည့်တွေလိုပဲ သဘောထားရမှာပေါ့..."
သူ ရှေ့တစ်လှမ်းတိုးလာပြီး ရှန်းလျိုရှန့်၏ပခုံးပေါ် လက်တစ်ဖက်တင်ကာ နှစ်ကြိမ်တိတိ အသာပုတ်ပေးလိုက်သည်။
" ကျုံးချင်းက မင်းကို အချစ်ဆုံးဆိုတာ ငါမှတ်မိတယ်..."
ပြောပြီးသည်နှင့် ယွီဖူရှန့်က ထိုနေရာမှ ပျောက်သွားတော့သည်။
ရှန်းလျိုရှန့်က အေးစက်စက်ဖြစ်လာသောကြောင့် မြေခွေးမွေးဝတ်ရုံကို တင်းကြပ်စွာ ဝတ်ထားလိုက်သည်။
လင်ယဲ့က သူ့နှဖူးကို လက်ဖြင့်အသာတောက်လိုက်သည့်အခါ နွေးထွေးမှတစ်ခုက သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ဝိုက် ရစ်ပတ်သွားသည်။
" ရှစ်စွမ်းနဲ့ တာအိုဆရာသခင်ကျန့်ကျန်းတို့က အချိန်တော်တော်ကြာတဲ့အထိ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အဆက်အသွယ်ရှိပြီး မိတ်ဆွေဖြစ်ခဲ့ကြတာ... ရှစ်စွမ်း ထွက်သွားတော့လည်း သူ အကြာကြီးလိုက်ရှာခဲ့ပြီးမှ လက်လျှော့ခဲ့တာ... ငါတို့နှစ်ယောက်ကိုမြင်တော့ ရှစ်စွမ်းကို ပြန်သတိရသွားလို့ သူ့စိတ်ခံစားချက်တွေကို မွှေနှောက်လိုက်သလို ဖြစ်သွားတာနေမယ်... မစိုးရိမ်ပါနဲ့..."
ရှန်းလျိုရှန့် မျက်တောင်တစ်ချက်ခတ်လိုက်သည်။
" ရှစ်စွမ်းက ဘယ်ကိုသွားတာလဲ..."
မူရင်းဝတ္ထုထဲတွင်မူ ယွီဖူရှန့်နှင့် ဖန်ကျုံးချင်းကဲ့သို့သော ဇာတ်ကောင်များအကြောင်း အနည်းငယ်သာ ပါဝင်ခဲ့ပေသည်။
" ငါလည်းမသိဘူး..."
လင်ယဲ့ ခေါင်းခါပြလိုက်ပြီးနောက် အတိတ်ကို ပြန်လည်တမ်းတသည့် အမူအရာမျိုး ဖြစ်ပေါ်လာသည်။
