Chapter 49
ကျိုးရွှမ်လန်၏ မျက်တောင်ရှည်ကြီးများဖြင့် မျက်ဝန်းတစ်စုံက မျက်လွှာချထား၍ သူ့အမူအရာက စူးစမ်းကြည့်ရန် အခက်တွေ့နေသည်။ သူ လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်ငှဲ့ပေးကာ ရှန်းလျိုရှန့်ကို လှမ်းပေးလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
" ရှစ်စွမ်း လက်ဖက်ရည်သောက်ပါဦး..."
ရှန်းလျိုရှန့်က လက်ဖက်ရည်ကို တစ်ကျိုက်တည်းမော့သောက်လိုက်ပြီး ချောင်းတစ်ချက်ဆိုးလိုက်ကာ ထိုလက်ဖက်ရည်ကြမ်းများက မည်သည့်နေရာမှ ဝင်သွားသည်ကိုပင် မသိလိုက်ပေ။ သူ့လက်ချောင်းဖြူဖြူသွယ်သွယ်များဖြင့် လက်ဖက်ရည်ခွက်ကိုကိုင်ထားလျက် ဘေးပတ်ပတ်လည်မှ အကြည့်များကို သတိထားမိလိုက်သည်။ အထူးသဖြင့် စကားပြောရန် တွန့်ဆုတ်နေသောလင်ယဲ့နှင့် အံဩတကြီးဖြစ်သွားပုံရသည့် ယဲ့ပင်းရန်တို့ထံမှ အကြည့်များဖြစ်သည်။
လက်ဖက်ရည်ခွက်၏အဝကို လက်ဖျားဖြင့် အသာပွတ်နေလိုက်ပြီးနောက် မတ်တပ်ရပ်ကာ အိပ်ရာနားသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ စုပိုင်ချယ့်က လင်ယဲ့ကို ရန်စလို၍ သူနှင့် ယဲ့ပင်းရန်အကြား ကတောက်ကဆဖြစ်အောင် ဖန်တီးလိုက်သည့်ပုံပေါ်သည်။
အိပ်ရာပေါ်မှလူက စကားကို ဗလုံးဗထွေးရေရွတ်နေဆဲဖြစ်ပြီး သူ့နာမည်ကို ခပ်တိုးတိုးခေါ်နေသည်။
" ငါ့နာမည်ကို မခေါ်နဲ့တော့..."
ရှန်းလျိုရှန့်က စုပိုင်ချယ့်၏နားနားတိုးကပ်သွားပြီး အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" ငါ ခုနက မင်းကို မဖက်ထားချင်ပါဘူး မင်းပုံစံက တော်တော်ရုပ်ဆိုးနေတဲ့အပြင် တစ်ကိုယ်လုံးကလည်း နံစော်နေလို့လေ... ငါ့အတွက် အဆင်မပြေဘူး..."
အိပ်ရာပေါ်မှ ကယောင်ကတမ်းပြောနေသံက ကတိုက်ကရိုက်ရပ်တန့်သွားပြီး အရာအားလုံး ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။
ယဲ့ပင်းရန်က ဒေါသကိုမနည်းထိန်းထားရပုံဖြင့် လက်ချောင်းများကို တင်းတင်းဆုပ်ထားသည်။ သူ ရှန်းလျိုရှန့်ကို မတွန်းထုတ်မိအောင် မနည်း ထိန်းထားလိုက်ရပေသည်။ လင်ယဲ့ အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားသော်လည်း မပြုံးဘဲ မနေနိုင်ပေ။
