Chapter 19
ရေပူစမ်းကန်ထဲတွင် လှုပ်ရှားမှုအချို့ရှိလာပြီး ရေကန်ထဲမှလူက တဖြည်းဖြည်းမတ်တပ်ရပ်လာသည်။ ရှန်းလျိုရှန့်၏အကြည့်က သူ့အပေါ်သို့ရောက်သွားပြီး မျက်လုံးအပြူးသား ဖြစ်သွားသည်။ သူ့စီနီယာအစ်ကိုက ရေထဲမှ တက်လာတော့မည့်အချိန်တွင် အမျိုးအမည်မသိဖိအားတစ်မျိုး ပျံ့နှံ့လာသည်။
ရေပူစမ်းမှ ရေများက အေးစက်လှသည့် ဓားတစ်ချောင်းအသွင် ပြောင်းလဲသွားပြီး နေရာလွတ်ကိုကျော်ဖြတ်ကာ ချက်ချင်းတိုက်ခိုက်တော့မည့်အသွင် ဖြစ်လာသည်။
ရှာတွေ့သွားပြီဟ...
ရှန်းလျိုရှန့် ရင်တုန်သွားမိသည်။ သူ့နောက်တွင်ရပ်နေသည့်တပည့်ကို သူနှင့်ဆွဲကပ်ထားလိုက်ပြီး ခုခံရန်အတွက် ဝိညာဉ်စွမ်းအားကို အသက်သွင်းလိုက်သည်။
" စီနီယာအစ်ကို ကျွန်တော်ပါ..."
အသက်ရှုကြပ်စရာဖိအားက ရပ်တန့်ပြီး လေထဲတွင် တဖြည်းဖြည်းပျောက်ကွယ်သွားသည်။
ရေခဲတမျှအေးစက်သည့် ရေဓားရှည်ကြီးက ရှန်းလျိုရှန့်ထံမှ တစ်လက်မခန့်အကွာ လေထုအလယ်တွင် ရပ်တန့်သွားသည်။ ထို့နောက် တမင်တကာ လုပ်သည်ဟုတ်မဟုတ်ကို မသိရသော်လည်း ထိုဓားက ရေများအဖြစ် အသွင်ပြန်ပြောင်းသွား၍ ရှန်းလျိုရှန့်ကို စိုသွားသည်။
ယခုအခါ ရှန်းလျိုရှန့်၏ပုံစံက ရေနစ်ထားသော ကြက်ပေါက်တစ်ကောင်နှင့် တူနေသည်။
သူ့မျက်နှာပေါ်မှ ရေစက်များကို ထိလိုက်ပြီးနောက် ကျိုးရွှမ်လန်၏ အမူအရာက အနည်းငယ်ထူးဆန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
သူ ကြောက်သွားတာထင်တယ်...
သို့သော် ဤအခိုက်အတန့်တွင်မူ သူ ထိုအကြောင်းကို ထပ်မမေးမိတော့ပေ။ စီနီယာအစ်ကို အဝတ်အစားများဝတ်ပြီးသွား၍ သူတို့ထံသို့ လျှောက်လာသည်။
ကျိုးရွှမ်လန်၏ မျက်လုံးများက မှေးမှိန်နေပြီး မကြည်မလင်ဖြစ်နေသည်။
သူ့နှလုံးသားထဲတွင် ထူးဆန်းသောခံစားချက်တစ်မျိုး ဖြစ်တည်လာသည်။
