Chapter 11
အဝတ်အိတ်ဖြင့် သူ့ခေါင်းကိုအုပ်လိုက်သည်နှင့် မူးဝေသွားတော့သည်။ သူ့ကို အခြားနေရာနှင့် အချိန်ကာလတစ်ခုသို့ အတင်းအကြပ်ဆွဲခေါ်သွားသည်နှင့် တူပေသည်။ မကြာမီအချိန်တွင် သူ့အမြင်အာရုံက အမှောင်ကျသွားပြီး အသိစိတ်လည်း ပျောက်ဆုံးသွားသည်။
ရေစက်တစ်စက်က ပါးပြင်ပေါ်ကျဆင်းလာ၍ ရှန်းလျိုရှန့် နိုးလာခဲ့သည်။
သူ့မျက်နှာကို ရေဖြင့်တောက်နေသည့်ယဲ့ယီက ချက်ချင်းပင် ထိတ်လန့်သွားသည့်ငှက်တစ်ကောင်သဖွယ် ပြုမူလိုက်ပြီး ကပျာကယာဖြင့် နောက်ဆုတ်သွားသည်။
" အင် အင်မော်တယ်..."
ရှန်းလျိုရှန့် သတိလစ်သွားသည့်အခါ ဓားဂိုဏ်းမှ တပည့်နှစ်ယောက်က သူ့ကိုအနီးနားမှ သစ်တောထဲ သယ်သွားပြီး သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်၏ ပင်စည်တွင် ကြိုးဖြင့် ချည်ထားလိုက်သည်။
ယဲ့အာက ကျောက်တုံးတစ်တုံးတွေ့သောကြောင့် ဓားသွေးရာတွင် အာရုံစိုက်နေသည်။
တစ်ဖက်တွင်မူ ယဲ့ယီက အလွန်အမင်းစိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေရသည်။
ငတုံးယဲ့အာက အင်မော်တယ်ရှန်းကို အောင်အောင်မြင်မြင်ဖြင့် ပြန်ပေးဆွဲလာနိုင်မည်ဟု သူ မထင်ခဲ့မိပေ။
သူတို့တွေ အခုတော့ သောက်ပြဿနာအကြီးကြီးတက်ပြီ...
ချင်းလင်ဂိုဏ်းက သူတို့ကို အလွတ်ပေးတော့မှာမဟုတ်ဘူး... သူတို့တွေတော့ ဓားဂိုဏ်းကို အလောင်းအဖြစ်နဲ့ပဲပြန်ရတော့မယ်ထင်တယ်...
မဟုတ်ဘူး...
အဲ့လိုဖြစ်လို့မရဘူး... သူတို့တွေက ပေလွင်ဓားဂိုဏ်းကဆိုတာကို သေချာပေါက်လျှို့ဝှက်ထားရမယ်... မဟုတ်ရင်တော့ အင်မော်တယ်ဂိုဏ်းနှစ်ခုကြားမှာ တိုက်ပွဲတွေဖြစ်ကုန်လိမ့်မယ်...
" ကျွန်တော်က ပေလွင်ဓားဂိုဏ်းရဲ့တပည့် ယဲ့အာ ပဲ..."
ယဲ့ယီ ကြောင်အသွားပြီး ယဲ့အာကို ငါးတစ်ကောင်သဖွယ် မျက်လုံးပြူးမျက်ဆံပြူးဖြင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။
အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် လူငယ်လေးကိုကြည့်ပြီး ရှန်းလျိုရှန့်၏ မျက်နှာထက်စွာ စိတ်လှုပ်ရှားမှုများဖြင့် ပြည့်သွားသည်။
