Chapter 40
ခန်းမဆောင်ထဲတွင် ဂျင်ဆင်းကလေးလေး၏ ပျော်ရွှင်နေသော အသံသေးသေးလေးဖြင့် ပဲ့တင်ထပ်သွားသည်။
အားပုက လက်ဆောင်သေတ္တာဘူးကို လေထဲလွှင့်ပစ်လိုက်ပြီးနောက် ထောင့်တစ်နေရာတွင် စားသောက်နေသည့် ဆယ်ကျော်သက်လေးထံ တစ်ဟုန်ထိုး ပြေးသွားတော့သည်။
" ပါပါး... ပါပါးရေ..."
သူ၏ အားပါးတရအော်ခေါ်သံက တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာလေသည်။
ရှန်းလျိုရှန့်က တစ်ခုခုလွဲချော်နေကြောင်း သတိပြုမိ၍ မော့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ခေါင်းရှုပ်သွားပုံရသည်။
ခေါင်းထက်တွင် ရွှေရောင်သစ်ရွက်များနှင့် ဝဝဖိုင့်ဖိုင့် ဆန်မုန့်လုံးလေးသဖွယ် ကလေးလေးက သူ့ထံသို့ စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ပြေးလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ကလေးလေးက ရှန်းလျိုရှန့်၏ရင်ခွင်ထဲပစ်ဝင်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်တွင်လည်း ဝမ်းမြောက်မှုများ ဖုံးလွှမ်းနေသည်။
" တကယ်ကြီး ပါပါးဖြစ်နေတာပဲ..."
အားပုက ရှန်းလျိုရှန့်၏အဝတ်များကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲထားပြီး လည်ပင်းတွင် မျက်နှာအပ်ထားကာ ပွတ်သပ်နေချိန်၌ သူ့ခေါင်းပေါ်မှ သစ်ရွက်များက အရောင်ဖျော့ဖျော့တောက်ပလာပြီး လူငယ်လေး၏ အံ့ဩတကြီးဖြစ်နေသော မျက်နှာထက်တွင် ရောင်ပြန်ဟပ်နေသည်။
" အားပုက ပါပါးကို အရမ်းလွမ်းနေတာ..."
ရှန်းလျိုရှန့် : “······”
ခန်းမထဲမှ အခြားလူများ : “······”
ဓားဂိုဏ်းမှ တပည့်များ၏မျက်နှာများက တင်းမာကုန်ပြီး သူတို့၏ နျဉ်ရှစ်ရှု့ထံ လှည့်မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်ကြတော့ပေ။ သူတို့ ခါးသီးလှသည့် စကားများကို ပြောမထွက်ကြသော်လည်း မျက်ဝန်းများထဲတွင်မူ "ဦးထုပ်စိမ်း ဆောင်းခံလိုက်ရပြီ" ဟူသော အကြည့်များဖြင့် ပြည့်ကုန်သည်။
နျဉ်ရှစ်ရှု့ လောကကြီးထဲမှာ အချောအလှလေးတွေ အများကြီး ရှိပါတယ်... ပြီးတော့ သူ့ကလေးက ၃နှစ်လောက်တောင် ရှိနေပြီ...
