Chapter 78
ခုနစ်နှစ်ကျော်ကြာပြီးသည့်နောက်တွင်မှ ထိုအသံကို ပြန်ကြားလိုက်ရ၍ စုပိုင်ချယ့်က အေးစက်စက်ပြုံးလိုက်မိသည်။
ကြည့်ရတာ ဒီလူက ရှန်းလျိုရှန့်ထင်တယ်...
ကောင်းကင်ဘုံကိုတက်ရမယ့်လမ်းရှိရင်တောင် ငါ မတက်တော့ဘဲ အဲ့လူရှိတဲ့ ငရဲအထိကို လိုက်လာဦးမှာ...
စုပိုင်ချယ့်က ကြာစေ့စွပ်ပြုတ်အကြောင်းကို တွေးမိသွားသည်နှင့် ချက်ချင်းလက်စားချေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ မမျှော်လင့်ထားသည်မှာ သန်မာသော လက်ဖဝါးတစ်ဖက်က သူရှိသည့်နေရာတည့်တည့်ကို ရောက်လာတော့သည်။
ရှုံးယို့ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး လက်ချောင်းများကွေးကာ လက်ဆစ်ချိုးနေလိုက်သည်။
" ကြည့်ရတာ တစ်ယောက်ထက်ပိုနေတာပဲ... မင်းတို့က တော်တော်လေး လှည့်စားတာတော်ကြတယ်နော်..."
သူတို့နှစ်ယောက်ကို သူ လှမ်းကြည့်လိုက်စဉ်တွင် အတွင်းဝတ်ရုံသာဝတ်ထားသည့် စုပိုင်ချယ့်ကို မြင်သောအခါ သူ့မျက်နှာထက်တွင် သတိကြီးကြီးထားသည့် အမူအရာမျိုး ဖြစ်သွားသည်။
" ကျူးယန်လား... မင်းက ချီလင်မြို့ကို ဘာလာလုပ်တာလဲ..."
စုပိုင်ချယ့်၏မျက်နှာက အနည်းငယ်ပြောင်းလဲသွားသည်။ လက်ရှိအခြေအနေက ကျဉ်းထဲကျပ်ထဲရောက်နေပြီဖြစ်၍ ရန်သူကို မိတ်ဆွေအဖြစ်ပြောင်းလဲရန် ကြိုးစားရတော့မည်ဖြစ်သည်။
" ရှန်းလျိုရှန့် မင်းနဲ့ငါ ပေါင်းပြီးတော့ သူ့ကိုလှေပေါ်က နှင်ထုတ်ရအောင်..."
" ဟမ် မင်း အမှားတစ်ခုခု လုပ်ထားမိတာလား..."
ရှန်းလျိုရှန့် မျက်တောင်တစ်ချက်ခတ်လိုက်ပြီး သူ့ခါးပေါ်တွင်ချိတ်ထားသော သိုလှောင်အိတ်ထဲမှ ယုန်ပုံစံ တံဆိပ်ပြားတစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။
" ငါကအခု ချီလင်မြို့က နတ်ဆိုးလေး ဖြစ်နေပြီလေ... ဘာလို့ ငါတို့တပ်မှူးရှုံးကိုတိုက်ဖို့ မင်းကိုကူညီရမှာလဲ..."
ထို့နောက်တွင် တံဆိပ်ပြားအား ရှုံးယို့ကိုပြပြီး ရှင်းပြလိုက်သည်။
" တပ်မှူး ကျွန်တော့်ကို ဒီမကောင်းဆိုးဝါး ဖမ်းထားတာပါ..."
