The Girl He Almost Had (TG#2) COMPLETE

Chapter 22

Chapter 22 || You Can't

Cyrish's POV

"Hayaan mo na nga ako!" sigaw ako ng sigaw para bitiwan niya ako pero wala akong nagawa dahil naisakay na niya ako sa loob ng kotse niya at pinaharurot niya ito palayo sa bar. I'm sick of him doing this all the time! Bakit ba kailangan niyang maging ganito?!

"Bakit ka pa ba bumalik ha?! You already left! Just... go away!" I screamed on top of my lungs. Nakainom ako pero dahil sa pagkawindang ay gising na gising ang diwa ko ngayon. I'm so pissed!

"I came back to get you." No... No... He can't get me ever. No one can act like they own me. I'm f*cking tired of getting rid of him! Bakit ganito? Parang kaunti lang ang epekto ng mga alak na sunod-sunod kong nilagok pagpasok ko ng bar.

"Stop the car!" sigaw ko pero tiningnan niya lang ako ng matalim. A big part of me wants to just hug him and give in but that's impossible! I'm really insane!

Umigting ang kanyang panga habang nakatitig sa daan. "No."

"I said stop the car you idiot!"

"I said NO." matabang na sagot niya kaya mas nanggigil ako. Sinabunutan ko siya! Sinabunutan ko talaga! "Dammit Cyrish! Mababangga tayo!" He shouted but I'm so mad at him!

"You can't just leave and go back like nothing happened! Hindi ako parking lot!"

"You're not, okay?! Freakin' stop what you're doing Cyrish!"

Tumigil ako at huminga ng malalim. I want to get out of this car and go back to the bar. I'm a slut! I'm a bitch! I am no angel! I let everyone name me whatever they want!

"Now I'm back, I'll make sure you'll love me."

"Oh I'm not stupid! Love is just superficial! An illusion!" I snapped. Gusto kong magwala just to get out of this dumb car!

"Call it whatever you want..." He said like he doesn't care. Gusto ko siyang kagatin sa braso dahil mainit talaga ang dugo ko sa kanya! "But I'll make sure I'll get you this time."

"You can't f*cking get me! I'll always be the girl you almost had!"

Nang sabihin ko 'yon ay inihinto niya ang kotse. Nakita kong nasa isang parke kami at bumaba siya. Nakita ko ang paggulo niya sa buhok niya. Like he's so frustrated.

Sumandal ako sa upuan dahil sa medyo sumakit ang ulo ko. Pagkapasok na pagkapasok ko kasi sa loob ng bar ay nakailang shot ako mula roon sa hawak ng mga kakilala kong lalaki. Ni hindi ko nga alam kung anong alak ang nainom ko. Nadala ako ng emosyon ko na pinaghalo-halo.

Pinikit ko lang ang mga mata ko at hinayaan kong lumipas ang oras. I'm dead tired these past few days and I don't know if I can still recover from everything...

Nagulat ako dahil pagdilat ko, madilim na. Nakasakay na rin sa loob ng kotse si Felix tapos may inabot siyang bottled water sa akin. Nakatulog yata ako.

Ininom ko 'yung tubig para mas mahimasmasan ako. Hindi na kagaya kanina ang pakiramdam ko siguro dahil sa nakapagpahinga nga ako.

"I know you want to get rid of me. Noon pa lang. Because you don't want to have a real boyfriend. You don't do that thing." Hindi ako umimik nang magsalita siya. Siguro ay dahil gusto ko lang makinig ngayon imbes na magsalita. He really knows me huh? "Pero matapos kong aksidenteng marinig ang rason kung bakit ka ganito, takot magmahal at masaktan ng lalaki, mas lumalim ang pagmamahal ko sa 'yo-"

"Naaawa ka lang..." I managed to say. Kasi totoo naman. Awa lang. Awa lang ang nararamdaman niya.

"Sobra naman akong maawa. Halos ilang taon na rin kitang hinahabol. Tingin mo awa pa rin ba 'to?" Nang sabihin niya 'yon ay napatingin ako sa kanya. Nagulat ako nang sobrang lapit ng mukha namin sa isa't isa. I looked away immediately to avoid his gaze...

"I can't love you. I can never love anyone." I whispered like it's not him I'm convincing but my own self.

"Yes I know... because you should know how to love yourself first. Habang minamahal mo ang sarili mo, handa akong magantay kahit gaano pa katagal para ako naman ang mahalin mo. I am willing to love you without asking for anything in return."

"About what happened before, it's all in the past babe... you need to be happy. You need to forget about it because that's the only way you can move forward. Don't get stuck up with that bad memory forever."

Naramdaman ko ang paghaplos niya sa mukha ko at hinarap niya ito sa kanya. Para akong nalulunod sa ginagawa niyang pagtitig sa akin. Hindi ako kumilos hanggang sa naramdaman ko na lang ang lambot ng kanyang labi kasabay ng mabilis na pintig ng puso ko. It was a quick and soft kiss but it truly touched my heart... He looked at me again and whispered. "You can never be just the girl I almost had Cyrish." Then he embraced me making me feel so secured.

Parang pinipiga ang puso ko sa narinig ko mula sa kanya.

Ngunit hindi ko magawang kalimutan na sinira na niya ang tiwala ko sa kanya matagal na.

Walang salita ang lumabas mula sa bibig ko. Hinatid lang niya ako sa bahay at pumasok ako nang hindi siya nililingon. Bumuhos sa isip ko kung paano siya nahulog sa bitag ko. Kung paano niyang nagawa tumingin sa iba. Kung nagawa niya noon, magagawa niya ngayon. Kung ang gaya niya nagawa na 'yon, paano pa ang ibang lalaki?

Kung anu-anong tanong ang pumasok sa isip ko. Nang tumingin ako sa gate ay wala na si Felix... pero dumating bigla si Kailer.

"What are you doing here?" Hindi pa ba malinaw sa kanya?

"Tell me... just tell me that you loved me and I'll forget about all your flings." Hindi ko siya hinayaan na mahawakan akong muli.

"Hindi kita mahal. Kahit kailan hindi kita minahal! Wala akong minahal na kahit na sino! Wala kahit na sino!" Naisip ko si Felix na ikinabigla ko. May mainit na likidong tumulo sa pisngi ko. Kahit na anong sabihin ko ngayon, hindi ko maisip kung anong totoo. Kahit ako ay lunod na lunod na sa kasinungalingan ko. Hindi ko nga ba kayang magmahal?

Or rather...

Wala ba talaga akong nararamdaman para kay Felix?

"Then why are you crying?"

"Because I hate you! I hate everyone who comes into my life!" I hate them for breaking me! My parents... my friends... even Felix! Siya na muntikan ko nang pagkatiwalaan ng buong-buo!

"M-Mahal mo ako. Ramdam ko 'yun. Why can't you say it?!" He still wants to think I'm in love with him but hell no! Mahigpit na yakap ang binigay niya sa akin.

"Please Kailer, Kaibigan lang ang tingin ko sa 'yo. I can never love you more than that! Just be with my cousin. I'm sorry for making your lives a mess just like mine." mangiyak-ngiyak kong sinabi at tinulak ko siya palayo sa akin. I'm so tired and hurt. Parang nasusugatan na naman ako. At ang mahirap dito, alam kong ako na lang ang dapat sisihin kaya ganito ang nangyayari ngayon.

"Our baby died..." Parang binuhusan ako ng malamig na tubig sa narinig ko mula kay Kailer. Nilingon ko siya nang hindi makapaniwala. Nanghina ang mga tuhod ko at nanlabo ang mga mata ko. Tears rushed down my face as I tried to calm myself...

"B-baby?" Nang sabihin ko ang isang salita na 'yon ay bumagsak ako sa sahig. "Oh God! I'm sorry! I-I'm so sorry..." W-What have I done? Because of my own selfishness, someone died!