Ateşin İzleri

Bölüm 1

Öncelikle söylemek istiyorum ki hikaye cinsel içerik ve şiddet dolu olacaktır bunu bilerek okuyun lütfen.

Vize dönemimdeydim ve 32.Bölüme kadar bölümleri kısa tuttum şimdi bölümleri uzun uzun yazacağım umarım seversiniz bu serüveni ⛄️

Lütfen ilkten okuyup bırakmayın bir şans verinnn

Vote ve yorum yapan herkese şimdiden çok teşekkür ederim

İyi okumalar

Artık ne yapacağımı bilmiyordum yaşamla ölüm arasındaydım ne yaşıyor sayılırdım ne de ölü.
Hıçkırıklarım boğazımda düğümleniyor nefes almamı zorlaştırıyordu artık dayanacak gücüm kalmamıştı sanırım burası yolun sonuydu.

Başımı ellerimin arasına aldım ve olduğum yerde hıçkırıklarla ağlamaya başladım.

Artık benim için son gelmişti başımı kaldırıp çatalla kazıdığım duvara baktım tam tamına bir aydır buradaydım ya çok kötü bir kabus görüyordum ya da tanrı tarafından unutulmuştum.
Delirmek üzereydim, kaç gündür bir lokma bir şey yememiştim oturduğum betonun üzerinde benimle beraber günlerdir bekleyen ve bayatlayan ekmekler bile artık çürümeye başlamıştı.

Önceki günlerde hemen üzerimdeki zeminde yürüyen ayak izleri sanki şuan başımın içindeydi küçücük bir sese bile tahammülüm kalmamıştı.
Ellerimi kaldırıp bir kez daha kendime baktım ellerim ayaklarım bacaklarım pislik içindeydiler.
Unutulmuştum annem babam ablamlar tarafından kimse beni merak dahi etmemişti etmiş olsalardı beni bulurlardı muhakkak ki bulurlardı.

Odanın kapısına doğru yaklaşan ayak sesleriyle ağlamamı kestim ve duvar dibine yaklaşıp bacaklarımı kendime çektim geliyordu bir hafta sonra şu kapıyı açmaya geliyordu.
Nefesimi tuttum, geri vermeyi düşünmüyordum ama mecburdum kapının açılmasıyla karanlık oda gölgesiyle aydınlandı.

"Umarım akıllanmışsındır."

Sesi tüylerimi diken diken ediyordu, elindeki çantayla yanıma doğru geldi ve gözlerimin içine baktı. Gözleri, nefrete bürünmüştü sanki nefretle bütün olmuştu sanki bana olan kini gözlerinden okunuyordu.
Çantasını açıp içini kurcalamaya başladı ve içinden bir kaç alet çıkardı.
Elleri de kendisi gibi iri ve büyüktü kıyafetleri tertemiz ve mükemmel kokuyordu o benim gibi pis bir yerde olmadığını biliyordum beni bu yerde ölüme terk etmişti.
Kendime çektiğim bacağıma elini koyup gözlerime baktığımda titrediğimi fark etmemiştim bile kendine doğru çekip bacağımı düzledi o anda bacağımın sarılı olduğunu anca fark ettim acısını hissetmiyordum bile.

"Yaranı kontrol edeceğim."

Bacağımdaki sargıyı açarken titrememe engel olamıyordum gözlerimle çantasının içini yokladım kendime silah olarak kullanabileceğim bir şey arıyordum.

"İyi görünmüyor."

Gözlerimi dizime çevirdiğimde bacağımdaki enfeksiyon kapmış yarayı gördüm acısını şimdi hissetmeye başlamıştım ve o yaranın nasıl olduğunu da.

"Seni buradan çıkaracağım."

Ayağa kalkıp beni tek hamlede kucağına almıştı üzerimin kiri pisi beyaz gömleğine bulaştı beni odadan çıkarırken son kez odanın içine baktım buradan çıkıyordum beni nereye kime götürüyor bilmiyordum ama çıkıyordum önemli olan da buydu.

Beni bundan sonra ne bekliyordu peki?

Yaşamım umutlarım her şeyim ellerimden alınmış artık çırpınmaya gücüm kalmamıştı ama artık yaşamak için bir umudum vardı.

Ben Asya Alaç umut dolu cıvıl cıvıl bir kızdım yirmi üç yaşında hayat dolu biriydim.
Atalay Atasoy, o ise beni buraya kapatıp hayatımı çalan kişiydi.

Atalay Atasoy(27 190)

Asya Alaç (24 168)

                                Atahan Atasoy (27 190)

Lütfen ilk bölümden bırakıp gitmeyinnn okuyun bak beğeneceksiniz

Bölümler başlarda kısa ama sonralardan uzuyor uzayabildiği kadar tabiki 😂💕⛄️