Bölüm 48

4.1K 118 26
                                    


Yorum ve vote yapmayı unutmayın lütfennnnn.

İyi okumalar






   Benim bu yerden biran önce gitmem gerekiyordu resmen ruhen çöküyordum intikamım için kalmalı mıydım gece boyu düşünmüştüm ve hırsım tüm duygularımın önüne geçmişti.

  Sabah olmuştu ve güneş perdeler arasından odama sızıyordu güneşin narin sıcaklığı tenimi kavururken eski güzel anılarıma dalmıştım hayatım eskiden güzeldi bir ailem varken bir aradayken.

Ayağa kalkıp üzerime siyah sırtı ipli bir bluz ve mavi jean giymiştim saçlarımı yapmak için aynanın karşısına geçtim göz altların çökmüş dudaklarım rengini kaybetmişti eski neşemden eser yoktu.

 Bugün Atalay ve Atahan'ın ameliyat günüydü kardeşi gözlerini açacaktı beni bugün orada görmek istediğini söylemişti ama daha dün geceye kadar kendisini üvey annesinin kollarında hazırlamıştı ameliyata

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Bugün Atalay ve Atahan'ın ameliyat günüydü kardeşi gözlerini açacaktı beni bugün orada görmek istediğini söylemişti ama daha dün geceye kadar kendisini üvey annesinin kollarında hazırlamıştı ameliyata.

"Asya?"

  Salondan gelen sesle odadan salona çıkmıştım hemen asansörden inmiş Emre'yi görünce yalandan gülümsemiştim bana seslenmeden aramaya gelmemesi hoş bir davranıştı.

"Hastaneye gidiyoruz Atalay seni bekliyor."

Yatağımın üzerindeki çantayı almaya dönüp derin bir nefes alıp çantamı kaldırdım güçlü olmalıydım ve karşısında dik durmalıydım.

"Gidebiliriz."

Asansöre binmiştik ve iniyorduk onunla karşılaştığımda nasıl bir tepki vereceğini merak ediyordum kapı açıldığında önce benim inmemi gösterir gibi bir haraket yapınca inmiştim o da hemen peşimden gelmişti.

"Günaydın Asya nasılsın?"

Yanında Tolgayla Atalay'ın yanına doğru yürüyen Tuğkan bana sıcak ve içten davranmıştı tuhaflık olduğunu anlamamalıydı.

"Günaydın iyiyim sen?"

Gülümseyerek benimle yürümeye devam ediyordu Atalay ise yanında korumalarla duruyordu üvey annesi ya da babası etrafta yoktu.

"Günaydın Asya."

Gözlerime bakan gözlerine bakmak yerine başka tarafa bakıyordum.

"Günaydın."

Tuğkan Atalay'a elini uzatmıştı ve tokalaşmışlardı.

"Çıksak iyi olur."

Atalay'ın bir şey demesine fırsat vermeden ilk adımı atmıştım hastaneye Tuğkanla gitmeliydim.

"Seninle gelebilir miyim Tuğkan?"

Tuğkan sorumun üzerine Atalay'a bakmıştı Atalay ise tepkisiz duruyordu daha sonra bakışlarını bana çevirdi.

Ateşin İzleri Where stories live. Discover now