Ateşin İzleri

Bölüm 52

Bu bölüm biraz geç geldi biliyorum kusura bakmayınnnn

Bugün tam 1 ay oldu ve 200k olduk okuyan ve destek olan herkese çok teşekkür ederimm ❤️

Yorum ve vote yapmayı unutmayın yapan herkese de ayrı ayrı teşekkür ederimmm

İyi okumalar

Şirkete geldiğimde Atalay'ın geldiğini anlamıştım tüm araçlar park halindeydi ve ortalıkta kimse yoktu arabayı yerine bırakıp hızla şirkete girdim bu olayı Atalay'a anlatmalıydım bir şeyler ters gidiyordu ve kimsenin haberi yoktu şirkete girdiğim de Büşrayla iş konuşan Emre'yi görmüştüm.

"Günaydın Tuğkan Bey."

Büşraya başımı sallayıp Emreye döndüm Büşra yanımızdan uzaklaşması gerektiğini anlayıp gittiğinde konuşmanın tam sırasıydı.

"Atalay nerde?"

Elleri cebinde rahatlığı üst seviye olan Emre bu sorumu beklemiyor gibiydi.

"Odasındadır sen nerdeydin ki?"

Ona cevap vermekle vakit kaybedemezdim yanından ayrılıp asansöre bindim neden onu uyuttuklarını anlamıyordum ameliyat başarılı geçmiş ve uyanmıştı.

İçeriye girdiğimde koltukta uzanan Atalay, doğrulup bana baktı tekli koltuğa oturduğumda benim halimden anlamış olmalıydı ki yattığı yerde doğruldu.

"Noldu?"

Direkt konuya girecektim ne kadar Atahan'ı sevmese de kardeşiydi.

"Siz hastaneden çıkarken Atahan'ı görmeye gittim."

Şaşırmış bir ifadeyle yüzüme bakarken duruşunu düzeltti.

"Değerlerine bakarken Doğan geldi bir şeyler ters gidiyor gibiydi ve o anda Atahan beni tuttu. Bileğimi tuttu Atalay! Doğan tekrar onu uyutup beni zorla hastaneden çıkarttı."

Atalay'ın kalkmasıyla bende ayağa kalkmıştım masada duran telefonunu alıp birini arayıp telefonu kulağına kaldırdı.

"Arabayı şirketin önüne çekin."

Telefonu kapatıp bana döndü.

"Asya nerde?"

Bu beklemediğim soruyla ne diyeceğimi bilememiştim ben ona ne diyordum o bana kimi soruyordu.

"Ben sana Atahan..."

Sözümü bitirmeme bile fırsat vermeden yakamı tutmuştu ve yumruğunu yüzüme yakın tutuyordu.

"Sana Asya nerde dedim!"

Ona tek kelime etmeyip sinirden dönmüş gözlerine baktım.

"Gitti."

Havada tuttuğu yumruğu yüzüme indirmesiyle olduğum yerden haraket etmiştim tekrar yakamdan tutup doğrultup kendine döndürdü.

"Ne demek gitti! Kim izin verdi gitmesine! ben sana ne demiştim lan!"

İkinci yumruğu indirdiğinde ağzımı tuttum ve orada kaldım doğrulmamıştım elime baktığımda gördüğüm kan kimin daha önemli olduğunu gösteriyordu.

Olduğum yerden defolup gitmek için doğruldum ve ona omzundan çarparak asansöre doğru ilerledim ona daha tek kelime etmeye niyetim yoktu olmayacaktı da.

15. Kata basıp indiğimde ikinci belayla karşılaşmıştım onu görmezden gelip odama girmekti niyetim ama tabikide bunu yapmam imkansızdı.