Ateşin İzleri

Bölüm 35

   Yorum ve vote yapmayı unutmayıp yapan herkese şimdiden çok teşekkür ederim ☺️

İyi okumalar :*

  Köyün kapısında bizi bekleyen Şule ablam arabayla yaklaştığımızda önümüze doğru yürümeye başlamıştı Hilal de yanındaydı kapıyı açıp indim ve peşimden inen Bilge ablama yardım ettim.

"Babam evde mi Şule?"

Şule ablam dayımın sorusuna başını sallayarak Bilge ablamın koluna girdi.

"Anneannem de içeride."

Hep beraber eve doğru yürümeye başlamıştık burası sıradan bir köy eviydi hatta sıradanında altındaydı ama en azından bize aitti annemin eviydi.

"Asya biraz gelsene."

Hilal'in beni çağırmasıyla elimdeki çantayı ablama verip onu takip etmeye başladım.

"Ne oldu?" dedim yanına otururken.

"Yeşim ağzında bir şeyler geveliyor aslı var mı yok mu bilmiyorum ama babam duymasa iyi olur."

Tedirgin bir şekilde yüzüne baktım neyden bahsediyor olabilir diye düşünürken aklıma Atalay'ı gördüğü gelmişti.

"Ne diyor ki?"

Sağına soluna bakınırken sanki birinin bizi dinliyor olmasından çekiniyor gibiydi.

"Yok tek gelmemiş yok kaçıp gittiği adamı da cenazeye getirmiş hiç utanması falan yok bunu halama söylüyordu birde düşün."

İnanamıyordum teyzeme böyle şeyleri söylüyor olmasına inanamıyordum bunun ağzını kapatmazsam başıma iş açacaktı.

"Ne saçmalıyor bu Asya kim o adam?"

Ayağa kalkmamla o da kalkmıştı ona anlatacaktım ama yeri burası değildi.

"Anlatacağım sadece zamanı var sen onun dediklerini ciddiye alma gördüğü gibi değil."

Bana sarıldığı anda öylece kalmıştım.

"Ne olursa olsun ben yanındayım ve sana inanıyorum."

Kollarımı beline dolayıp onu sıkıca sardım hayatım boyunca hep böyle bir kuzen olmuştu kardeş gibi.

"Şimdi yokluğumuzdan faydalanıp daha fazla saçmalamasın diye eve gitsek iyi olur."

Dediğinde haklıydı Yeşim'in neler diyebileceğini biliyordum kim bilir neler anlatıyordu evde. Hızla yürümeye başlamıştık ve koluna girmiştim.

"Normalde Yeşim'in bu hafta sonu düğünü vardı biliyor musun?"

Ani şaşkınlığımı saklayamadan ufak bir şaşkınlık sesi çıkardım ve durup onu kendime çevirdim.

"Neden?"

"Okumaya niyeti yok diyor halam."

Tekrar eve doğru yürümeye başlamıştık belkide evlenmesi herkes için daha iyi olurdu o sıradan bir kızdan fazlasıydı rahat durmazdı daha ortaokuldayken bile sürekli okulu asar erkeklerle dolaşırdı.

"Belkide hayırlısı budur."

Eve girmemize çok az bir yok kalmışken aklımdaki soruyu sormam gerekiyordu hem Hilal cevabı biliyor olabilirdi.

"Burada mı kalacaksınız?"

Dayımlar şehir merkezinde yaşıyorlardı teyzemlerde öyle.

"Biz bu akşam gideceğiz ama teyzemler kalacak anneannem iyi olana kadar teyzem gitmeyeceğini söylüyordu."