Ateşin İzleri

Bölüm 57

Yorum ve vote yapmayı unutmayınnn lütfennn

Okuyorsunuz ama yorum yapmıyorsunuz 🙄

İyi okumalar

Asya'dan

Bir kez daha arayan ablamı meşgule atmıştım şuan kaçıp gitmeliydim belkide ama yapamıyordum çıkışa doğru koşmaya başladığımda Atalay'ın adamları silahlarını bana doğrultmuşlardı bazıları ölenleri çıkarırken bazıları güvenliği sağlıyordu.

"Üzgünüm çıkamazsınız."

Ne yapacağımı bilemiyordum adamları önümü kesmişti dışarıya çıkmam imkansızdı Atalay Tolga'nın peşine gitmişti ve ona hiç acımadan üst üste ateş etmişti bu insanlar için birini öldürmek çok basitti.

"Ama çıkmalıyım."

Adamlardan biri silahını beline sokup bana doğru hamle yaptı beni tutup içeriye sokmaya çalışacaktı.

"Bakın gitmeliyim diyorum."

"Atalay Bey'in emri var."

Beni sürüklemeye başladığı anda duymak istediğim o sesi duymuştum ben onun ayağına gidecekken o gelmişti şans bir kezde olsa yüzüme gülmüştü.

"Bırak kızı."

"Ama Tuğkan Bey..."

"Sana bırak dedim."

Adamın beni bırakmasıyla Tuğkan'a doğru hızla yürüdüm adam Atalay Bey'in emri var demişti acaba buradan çıkmamı engelleyen hangisiydi diye düşünürken Tuğkan'ın önünde durdum.

"Tuğkan Atalay geldi Tolgaya ateş etti hemde defalarca araçla kaçınca da peşine düştü.."

Sözümü kesmişti ve beklemeden geldiği yöne doğru yürüdü.

"Sen içeri geç!"

"Ne?"

Gittiği tarafa doğru peşine yürümeye başladım ne demek içeri geç, içeri falan geçmeye niyetim yoktu.

"Asya sana içeri geç dedim!"

Bunu durup bana dönerek söylemişti ama ne durmaya ne de dönmeye niyetim vardı zaten yeterince bu pisliklerin içine karışmıştım belki bu sınırlardan çıkarsam kaçmam daha kolay olurdu.

"Tolga Atahan'ın peşine gitti.."

"Biliyorum Asya içeri lütfen."

Lütfeni bastırarak söylemişti bana bağırmak istiyor ama kendini engelliyordu bunu görebiliyordum yanından geçip ön koltuğun kapısını açtım.

"Bende geliyorum."

Öne oturmamla kapımı sertçe kapatması bir olmuştu aslında gitme amacım son kez Atahan'ı görebilmekti. Hızla hastanenin yolunu tutmuştu arabaları sollayarak geçiyordu hızlı gitmesinden çok bir araca çarpacak korkusuyla dolmuştu içim.

"Gitmeden son bir kez Atahan'ı görmek için gelmek istedin."

Başını bana çevirmeden gözlerini yoldan ayırmadan konuşmuştu, anlamıştı ama benim duygularım da aklım kadar karışık ve bulanıktı ne hissettiğimi bile bilmiyordum.

"Hastaneye girdiğinde dikkatli ol büyük ihtimalle kaos hastanenin önündedir içeriye girdiğin anda seni görecekler dikkat çekmemeye çalış yoksa seni Atahan'ın işini bitirmeye geldin sanıp vururlar."

Gözlerim sebepsizce dolmaya başlamıştı engel olamıyordum hıçkırıklarım boğazımda düğümleniyor nefes almama engel oluyordu.

"Neden yaptın bunu? Neden yapıyorsunuz bunu birbirinize? Bir insanı vurmak bu kadar kolay mı yani..."