Ateşin İzleri

Bölüm 10

Yorum yapan yapmayan herkese okuduğunuz için teşekkür ederim ☺️

İyi okumalar

Tuğkan Atalay'ın önüne geçip babamın tuttuğu kolumu sertçe tutup evden dışarıya sürüklemeye başladı.
Direnmiyor onun beni götürdüğü yere gidiyordum babamın bana yaptığını hayatım boyunca unutmayacak ve onu asla affetmeyecektim bana bunu yaşatanın babam olmasını aklım almıyordu beynin durmuş sürüklenen yere doğru gidiyordum.

Evimiz müstakil küçük eski bi yapıydı, ayağım toprağa sürtündüğü her noktasında sızlıyordu kendi evimden ikinci kez götürülüyordum ve bu sefer ailemin gözünün önünde.

"Bırakın Asyamı!"

Annemin feryadı tüm mahalleyi inletirken babam ise sadece izliyordu, bana yaptığını ona asla unutturmayacaktım artık bana neden bana aitsin dediğini anlıyordum çünkü onun malıydım.

"Sizi âdi pislikler bırakın!"

Arabaya bindirilirken bize doğru gelmeye çalışan annemi ve Şule ablamı tutup engelleyen takım elbiseli adamları çok net görebiliyordum. Çaresizlik şuan hepimizin yaşadığı çaresizlik ellerini kollarını bağlamıştı beni kurtarmaları imkansızdı.

Atalay gelip arabaya bindiğinde Tuğkanda hemen yan koltuğunda oturuyordu evimden uzaklaşırken gördüğüm tek şey annemi ve ablamı engellemeye çalışan adamlar ve babama saldıran Şule ablamdı.

Donmuş yüzüm ifadesizdi sadece öylece bakıyor düşünemiyordum.
Yaklaşık beşyüz metre ilerledikten sonra aniden durmasıyla sarsılıp kendime gelmiştim.

"İn."

Atalay'ın lafını ikiletmeden inen Tuğkan'ın kapıyı kapatmasıyla hızla uzaklaşmaya başladık, arka camdan baktığımda elleri cebinde gidişimizi izliyordu ardından siyah jeep yanında durmuştu.

"Allah kahretsin! Kahretsin!"

Bağırıyor, sertçe direksiyona vuruyordu.

"Bana yanlış yapmamanı sana söyledim!"

Sesimi çıkarmıyordum. Arabayı otoyoldan çıkarıp orman yoluna doğru sürmeye başlayınca için korkuyla kaplanmıştı ama şuan hiçbir şey canımı yakamazdı.

"Neden akıllanmıyorsun! He?!"

Ona yaptığım şeyin onu çok sinirlendirdiği belliydi ama onu polisler götürmüştü nasıl olmuştu da bu kadar kısa sürede serbest bırakılmıştı anlayamıyordum.

"Benden kaçamayacağını anlamadın mı!"

Bağırmaya devam ederken arabayı ne kadar hızlı kullanmaya başladığını fark etmemiştim.

"Baban bize hiç bulaşmamalıydı artık bana aitsin bana anladın mı!"

Arabayı aniden durdurup arabadan indiğinde onun indiği tarafın tersine doğru kaçtım ve kapıya doğru sindim, kapıyı açıp bana doğru uzandı ve kolumdan çekerek beni arabadan indirmeye çalıştı, inmemek için direniyordum arabanın koltuğuna ve kapılara tutundum ama fayda etmemişti beni dışarıya çekmesiyle yere düşmüştüm.

"Sana.." dedi bana kısık bir sesle.

"Bana ihanetin bedelini ödeteceğim."