CHAPTER 174
အတုန်တုန်ယင်ယင်လက်ချောင်းဖြင့် ထိုဝံပုလွေအားလက်ညှိုးထိုးပြရင်း စကားပြတ်သားသော ဟန်ဖေးသည် ယခုပင်စကားထစ်လာပြီး ကျောက်ဒါလောင်၏ လက်များကိုမြေပြင်ပေါ်မပြိုကျစေရန် ဆုပ်ကိုင်ထားရန်ပင်လိုအပ်နေပြီဖြစ်သည်။ဒီကောင်ကြီး...က...တကယ်ကြောက်စရာကြီး...
"သူ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့အဖေဖြစ်ရမယ်။ ဘယ်အချိန်က စပြီး အဆက်အသွယ်လုပ်ရမှန်းမသိဘူး။ ဒီ့အ တွက်လုံလောက်ပါတယ်။ မင်းတို့အားလုံး ဒီမှာ ရှိနေတာကောင်းပါတယ်။ ကြိုးအချို့ကို သွားယူပါ။ ငါတို့ ဒီဝက်ကိုအိမ်ပြန်သယ်ကြမယ်"
သူတို့ကိုယ်သူတို့ သေမှာကြောက်လို့ လင်းဂျင်ရွှမ်ကသူ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုရွှေ့ပြီး အကြောင်းအရာကို ပြတ် ပြတ်သားသား ပြောင်းလဲပစ်လိုက်တယ်။ ထို့နောက် တွင်အခြားသူများ၏ အာရုံသည်ထိုဝက်၏ ခန္ဓာ ကိုယ်ကိုအာရုံစိုက်လာခဲ့သည်။ လင်းချန်းလုံနှင့် နောက်ထပ်မေးလိုသော အခြားသူများသည် ထိုစကားများကို ပြန်မျိုချနိုင်ခဲ့သည်။ လင်းဂျင်ပန် သည် ဆုန်းချွေ့ရှန်းကို လျှို့ဝှက်စွာ တံတောင်ဆစ်ဖြင့်တို့ကာ ချက်ခြင်းထွက်ပြေးသွားခဲ့သည်။ မကြာမီလက်ထဲတွင် လက်မခန့်ထူသောကြိုးနှစ်ချောင်းနှင့်ပခုံးပေါ်တင်ကာ ယူပြန်လာခဲ့သည်။
"ဂျင်ရွှမ် ဒါက ငါတို့ကို တိုက်ခိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး ဟုတ်တယ်မလား?"
ဝံပုလွေအဖေနဲ့ သူ့သားနှစ်ယောက်က မဝေးပါဘူး။ သူတို့မှာ တကယ်ကိုကျော်ဖြတ်ဖို့ သတ္တိတွေမရှိခဲ့ပါဘူး။
"ရပါတယ် သူတို့က ငါတို့ကို တိုက်ခိုက်ပြီးသားဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ မင်းသိပါတယ်၊ တောင်ရဲ့နက်နဲတဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေမှာ အသိဥာဏ်ရှိတယ်။ ဒဟိုင်နှင့် ရှောင်ဟိုင်မှ တဆင့်မင်းပြောပြနိုင်သည်။ အဲဒီတော့ သူလည်း ငါတို့ပြောနေတာကို နားလည်ရမယ်။ မကြောက်ပါနဲ့။ အရွယ်အစားပိုကြီးတဲ့ခွေးတစ်ကောင်အဖြစ် သူ့ကိုခေါ်သွားပါ"
YOU ARE READING
အဆိပ်ရှိသောကျေးလက်က 'ကြင်ယာတော်'
Historical Fictionတစ်ချိန်တုန်းက ကမ္ဘာကျော် ဆရာဝန်တစ်ဖြစ်လဲ လူသတ်သမား လင်းဂျင်ရွှမ်သည် လက်တစ်ဖက်ဖြင့်အသက်ကယ်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နှင့်လုပ် ကြံသတ်ဖြတ်သူဆိုပြီး အစိုးရနှင့်မြေအောက်လောကအဖွဲ့အစည်းများကပင် ၎င်း၏အမည်အားဖိန့်ဖိန့်တုန်အောင် ကြောက်ရွံ့ခဲ့ကြရသည်။ မတော်တဆဖြစ်ပြီးန...
