Ikaw na ang Huli (slow minor editing)

XLII

Nagulat ako sa naramdamang malakas na tapik sa balikat ko.

"Huy, girl! Awat na! Magkaka-diabetes ka nyan!"

"H-ha?"

Pagtingin sa mesa, nakita kong halos naubos ko yung sinerve na sugar cubes na nasa tasa at yung natira naman ay nakakalat.

"Hala! Sorry, Pau!"

"Sobrang tamis na niyang kape mo, girl! Palitan na lang natin. Tulala ka kanina pa--may problema ka ba?"

"Ok lang, tubig na lang iinumin ko. Umm.."

Sa tingin ko na-feel ko na mismo yung naramdaman ni Goyong nung first time niyang nakita si Dolly dati-- ito mismo ang gusto kong sabihin kay Pau, pero naisip kong wag na lang muna magsalita tungkol sa nangyare.

"Umm.. Pau, paano kung ako ikaw, tapos isang araw may ma-meet kang hawig ni Goyong, pero hindi siya yon at iba yung ugali niya?"

"Ah.. so, yan ang kanina mo pang iniisip?"

Tumango ako.

"Una, magugulantang muna ang mundo ko pero syempre matutuwa ako at gugustuhin kong kilalanin siyang mabuti if ever may chance. Ganon siguro. Bakit? Iniisip mong may possibility na bumalik siya pero hindi na siya yung dating Goyong na kilala mo?"

"Nag-o-overthink lang ako. Wala, hayaan mo na pala yung tanong ko. Nag-iimagine lang ako. Oo nga pala, ayaw mo talaga pumuntang school fair? Baka lang naman gusto mo, free admission naman. Banda, kain, fireworks, ganon."

"Nako, gustuhin ko man, may kailangan akong asikasuhin. Si Tisoy ba?"

"Busy rin eh. Sige, ok lang. Di rin naman ako atat pumunta duon."

"Kung ganuon, next weekend na lang uli tayo magkita. Sama ka samin nila Lawrence ha! Wag mo kong iwan, ayoko maging third wheel!"

"Okay, sige."

Nag-usap kami ni Pau hanggang 9 PM at pag-uwi ng gabing iyon galing sa coffee shop, sinimulan kong asikasuhin ang powerpoint deck para sa susunod na lessons ko. Inabot na ng isang oras at hindi padin ako matapos-tapos sa lesson 2 dahil hindi rin ako makapag-concentrate ng 100%. Sumuko na ako at nag-decide na dumapa na lang sa kama. Tinitigan ko ang singsing na nakalagay sa aking left ring finger- sabi ni Francis, mukhang wala akong balak magpaligaw sa iba dahil dito. Iisipin raw ng iba na engaged na ako or kasal na. Wala namang problema sakin kung ano ang iisipin ng mga lalake (dahil wala akong interes kung mas malalim pa sa friendship ang hanap nila). Hinubad ko ito, pinatong sa mesa at pagbalik sa kama, kinuha ko ang unan at niyakap hanggang sa makatulog na ang laman ng isip ay siya parin.

---

Friday-- after ng klase namin, niyaya akong mag-dinner ni Tanya para makapag-catch up raw kami. Hindi pa siya na-kuntento, pumunta kami sa isang bar para uminom at tinuloy lang niya ang kwento ng kanyang buhay habang inaantay ang boyfriend niya. 80% ng stories niya ay about sa love life at ako naman nagkwento ng konting bagay para may masabi lang pero hindi ko isinama ang love life ko.

"Alam mo ba, Miho, yung mga ex ko parang mga ewan! Yung isa, binreak ako after niyang umaming bading siya, tapos yung sumunod, iniwan ako dahil ayaw niya ng LDR- pumunta kasi siyang Canada. Yung pinaka-malala, yung huli-binreak ako dahil na-realize niya na di na niya ako mahal!"

"Yun ang pinakamalala para sayo?"

"Oo, kasi, I asked him kung may third party ba, sabi niya 'Sort of, but not really.'. Pina-explain ko siya, tinanong ko kung sino, ang sabi ba naman 'I don't know her.'. Diba nakakatawa? Binreak ako para sa babaeng di niya kilala! The weirdest reason na narinig ko!"