Carry Me Home (B-Brave fanfiction)

Hoofdstuk 15

-Senna

‘En toen vroeg hij: “Hou oud bent U?”. Hoe oud bent U! Dat vráág je toch niet!’ Roept de oude vrouw uit die in de stoel voor me zit.

‘Uiteraard niet.’ Zeg ik deftig. ‘Waar haalt hij het lef vandaan.’

‘Dat is wat ik zei!’ Roept ze. Ik wou dat dat mens eens haar mond hielt. Ik kijk opzij naar Nadia, een islamitisch meisjes met een zwarte hoofddoek. Ze grinnikt als ik met mijn ogen rol. Ik spoel de laatste restjes conditioner uit het haar van de vrouw en doe dan een handdoek strak om haar haar.

‘U kunt verder met mijn collega mee.’ Zeg ik en wijs naar Katja, een dikke vrouw van middelbare leeftijd die vrolijk naar de vrouw lacht. Ze moest eens weten wat haar te wachten staat…

Ik was de wasbak uit en was dan mijn handen weer.

‘Vind je het nog een beetje leuk?’ Vraagt Nadia. Ik glimlach naar haar, ze is echt een lief meisje.

‘Nog wel.’ Zeg ik. ‘Alleen de oude vrouwtjes zijn vervelend.’

‘Ja, maar maak je geen zorgen, er komen ook geregeld leuke mensen.’

Ze heeft het nog niet gezegd, of ik hoor de deur van de zaak open gaan. Een belletje rinkelt, en Nadia en ik kijken naar de ingang.

En daar komen binnen: Jawel, de vijf jongens van B-Brave.

Dit kan niet waar zijn.

Nadia haar mond valt open, en ze kijkt me stomverbaasd aan. Little does she know dat ik de jongens al ken.

Dioni draait zich om om het gebouw in te kijken, en ik vang zijn blik. Hij kijkt eerst verbaast, maar glimlacht dan en knipoogt naar me, ik glimlach vrolijk terug. Giovanni, hun stylist, komt het gebouw in lopen en kijkt om zich heen. De kapper Miranda’s, waar alles in het teken staat van de kleur Paars, is niet heel groot maar wel gezellig. Er zijn vier wasbakken, maar omdat Nadia en ik vandaag maar met z’n tweeën zijn heeft dat niet echt nut. Er zijn tien zitplekken waar wordt geknipt, vier zijn er bezet. Miranda zelf komt het kantoortje uit, en kijkt enthousiast van de jongens naar Giovanni. Miranda is een mooie vrouw van middelbare leeftijd, met kort bruin haar en een goed figuur.

‘Goedemiddag.’ Zegt ze met haar zachte stem. Alles wat ze zegt klinkt haast wel als gezang. ‘Kan ik jullie helpen?’

‘De jongens moeten bijgeknipt worden.’ Zegt Giovanni alsof hij praat over zijn vijf hondjes. Waarschijnlijk zijn ze dat ook voor hem. Of eerder paradepaartjes.

Nee, doe normaal, hij is vast heel aardig.

Senna, met je mongolengedachte, denk ik.

‘Oké, eerst maar even de haren wassen en dan maar. Dit zijn Nadia en Senna, zij gaan jullie verder helpen.’ Zingt-praat Miranda.

Ik loop samen met Nadia naar de hangers achter ons en pak er een zwarte cape vanaf.

‘Wie eerst?’ Vraag ik. Samuel en Kaj stappen naar voren. Nadia en ik lopen naar ze toe en doen ze de capes om.

‘Ga zitten.’ Zeg ik tegen Samuel. Hij gaat in de stoel zitten voor me. Ik pak zijn hoofd beet en laat hem achterover leunen in de wasbak. Ik zet de kraan aan, en maak zijn haar nat. Na shampoo en conditioner doen we de jongens een handdoek om en sturen we ze naar de vrouwen die hun haar gaan knippen. Nadia en ik wassen Jai en Dioni hun haren, en daarna doet Nadia nog even snel Cassius. Als ze allemaal bij een kapster zitten maak ik de wasbak weer schoon en was ik mijn handen.

‘Ik heb zojuist de haren van Jai Wowor, Cassius Verbond en Kaj van der Voort gewassen.’ Zegt Nadia ongelovig terwijl ze me met grote ogen aanstaart. Ik geef haar een glimlach.