Carry Me Home (B-Brave fanfiction)

Hoofdstuk 27

World War 3 is uitgebroken in mijn huis...

Er gaan zoveel dingen mis de laatste tijd, maar dit slaat echt álles. Wie heeft er nog meer de kutste dag in de geschiedenis van kutdagen? :S

Dus ik ga maar schrijven... daarom is dit zo'n belachelijk lang hoofdstuk geworden.

Enjoy hoofdstuk 27 everybody

---------------------------

-Floor

Ik rek me uit en gaap. Ik ga rechtop zitten, en kijk verbaast om me heen.

O, op de bank in slaap gevallen.

Ik pak de afstandsbediening en zet de tv uit, die op Dr. Phil stond.

‘Goedemorgen.’ Giechelt Beau die naast me op de bank zit. ‘Je ziet er mooi uit als je slaapt.’

‘Wat zeg je?’ Vraag ik verbaast.

Beau giechelt weer en houd mijn moeders fototoestel omhoog.

‘Heb je foto’s lopen maken?’ Vraag ik gespeeld boos. Beau begint weg te rennen, maar ik sta razendsnel op en pak haar bij haar arm.

‘Iemand vraagt om de kieteldood!’ Roep ik. Beau gilt weer. Ik hoor de voordeur open gaan maar negeer het, het is waarschijnlijk mijn moeder die thuiskomt.

Ik duw Beau op de bank en klim half op haar. Ze gilt het uit als ik haar buik begin te kietelen.

‘Nee! Stop! Genade!’ Gilt ze lachend. ‘Ik zal het nooit meer doen, beloofd!’ Ze probeert mijn handen weg te slaan en weg te kruipen, maar ik ben te sterk voor haar.

‘Weet je het zeker?’ Zeg ik lachend.

‘Stop, straks laat ik de camera vallen!’ Gilt Beau, gierend van het lachen.

 ‘Iemand is haar zusje aan het martelen.’ Hoor ik dan achter me. Ik sta verbaast op, draai me om en zie Quinty, Jorik en Samuel in mijn huiskamer staan.

‘Samuel, kijk!’ Roept Beau. Ze staat op van de bank en rent langs me. Ik wil haar nog vastpakken, maar ze wringt zich los en duwt de camera in Samuel zijn handen.

‘Dat is een mooie foto.’ Zegt hij met opgetrokken wenkbrauwen als hij naar het kleine schermpje kijkt. Beau giechelt als ik snel naar Samuel toe loop en de camera uit zijn handen gris.

‘Is ze niet mooi?’ Grinnikt Beau. ‘Ik vind dat je haar moet kussen.’

Beau maakt kusgeluidjes en Samuel begint te lachen. Dan kijkt hij grijzend naar mij.

‘Wat dacht je ervan?’ Vraagt hij. Ik rol geïrriteerd met mijn ogen.

‘In je dromen Samuel. En jou krijg ik nog wel.’ Zeg ik met samengeknepen ogen tegen Beau. Ze steekt haar tong naar me uit en rent dan de trap op naar haar kamer.

‘Wat kom je doen?’ Vraag ik dan aan Quinty. Meestal doen Quinty en ik niks op Dinsdagavond, zo na onze hockeytraining. Ik ben dan ook simpel gekleed in een hemdje en een joggingbroek.

‘Jou ophalen, we gaan naar de film. Een dubbeldate.’ Zegt Quinty grijnzend.

‘Quinty, waarom sleur je me nou twee keer per week mee naar de bios?’ Zeg ik zuchtend.

‘Technisch gezien, één keer. De vorige keer was Zondagavond en dat hoort niet meer bij deze week.’

‘Oh hou toch je kop.’ Mompel ik. ‘Geef je een kwartiertje, oké?’