Carry Me Home (B-Brave fanfiction)

Hoofdstuk 22

Jezus dit is een lang hoofdstuk geworden!

Kleding van Senna & Danielle + Liedje aan de zijkant,

Enjoy hoofdstuk 22!

Xx Julia

------------------------------------

-Belle

‘Wie is dat?’ Vraagt Kim. Ze hangt met haar hoofd over Virgel zijn schouder en staart naar zijn potloottekening.

‘Een Engelse held.’ Mompelt Virgel terug. Hij duwt zijn vinger op het papier en wrijft een potlootlijn uit zodat het een wazig effect krijgt.

‘Hoe heet hij?’

‘Andrew Woods.’ Antwoord Virgel.

‘Ken ik niet.’ Zeg ik. Ik hang inmiddels met mijn hoofd over zijn andere schouder en kijk naar zijn tekening waar een man van een jaar of vijftig af staat gebeeld. Hij heeft kort haar en zijn gezicht staat vrolijk en uitnodigend. Het zijn alleen nog maar wat contouren, maar het is niet normaal wat Virgel af heeft gekregen in zo’n korte tijd.

‘Hij is erg lokaal.’ Legt Virgel dan uit. ‘Maar toch een grote held.’

‘Aha.’ Zegt Kim. ‘Hij is in ieder geval mooier dan mijn prutswerk. Het lijkt wel alsof iedereen hier super is behalve ik!’

‘Niet zo aanstellen Mevrouw van Holten, laten we eens even gaan kijken wat we hieraan kunnen doen.’ Zegt mijn docente dan. Kim gaat naast haar staan en begint wat te gummen aan haar tekening. We zijn nog een tijdje bezig, dan gaat de bel.

‘En naar huis.’ Zeg ik als ik mijn spullen heb opgeruimd en mijn tas over mijn arm heb gehangen.

‘Hoe bedoel je ‘naar huis’?’ Vraagt Kim. ‘Heb je vandaag alleen maar tekenen en Nederlands?’

‘Examenjaar hé.’ Zeg ik en steek mijn tong uit naar Kim.

‘Ik zit ook in mijn examenjaar, maar mijn rooster is niet zo chil.’ Mompelt ze. ‘Nou, dan zie ik je morgen wel.’

‘Tot morgen.’ Zeg ik en omhels Kim.

‘Ik heb nog Aardrijkskunde.’ Zegt Virgel zuchtend.

‘Succes.’ Zeg ik en trek een pruillip. Ik omhels Virgel ook en loop dan naar mijn kluis. Als ik mijn spullen heb gepakt, mijn boeken heb verwisseld en mijn jas aan heb loop ik naar de uitgang van de school.

-Senna

Als ik wakker wordt ruik ik Dioni’s geur, maar kan ik hem niet vinden. Ik wrijf in mijn ogen, en ga rechtop op de ligbank zitten. De dekens liggen warrig, en op de salontafel voor me ligt een briefje. Ik pak het op en begin te lezen.

Lieve Senna,
Goeiemorgen ten eerste. Cass en ik hadden repetitie, zoals elke Dinsdag, dus we zijn weg. Ik spreek je later vandaag nog wel. Slaaplekker Xx

Repetities dus, denk ik bij mezelf.

Ik leg het papiertje terug en sta op van de bank. Ik rek mezelf even uit, loop daar door naar de keuken en trek de koelkast open.

‘Wat zal ik eens eten deze ochtend.’ Mompel ik tegen mezelf. Uiteindelijk pak ik een pak aardbeienyoghurt en muesli, en maak ik een bakje voor mezelf. Als ik met mijn ontbijt weer op de bank zit en mijn benen intrek moet ik denken aan gisteravond.

Ik zet de tv aan, de nieuwszender verschijnt op het scherm.

Ach gossie, doden in Irak. Het zal weer eens niet.