KARANLIKTAN ÇIK ! ("YÖRÜNGE" SERİSİ 2) (Tamamlandı)

ALTINCI BÖLÜM

                                ALTINCI BÖLÜM

CEMİL

Kahvaltımı özenle yaptım.Konser günleri benim için her zaman biraz gerilimli oluyordu ve ben o günlerde daha bir planlı ve kontrollü hareket etmeye özen gösteriyordum.Bu belki de içgüdüsel olarak uyguladığım bir nevi savunma stratejisi, savaşa hazırlık gibi bir zorunluluktu.Sahne, yani konserin kendisi asla sorun değildi, ama öncesi ve sonrasındaki bütün o hengame, kalabalıkla istenmeyen temaslar beni inanılmaz geriyor ve bunaltıyordu.Bu konuda büyük ihtimalle normal değildim, bundan sonra olacağımı da sanmıyordum.Hatta kendi kendimle dalga geçerek bir fantezi bile geliştirmiştim – helikopterle sahneye inip, konser bitiminde anında helikoptere atlayıp, ortadan toz olmak tam da ihtiyacım olan şeydi.Ne var k, işler öyle yürümüyordu ve bana da tüm o hayran hücumlarından dişlerimi sıkıp,elimden geldiği kadar kaçınmaktan başka çare kalmıyordu.

Giyinmek üzere yatak odasına geçtiğim sırada salondaki sehpanın üzerinde duran ambalajı açılmış paket gözüme çarptı.İşte o istemediğim şöhretin can sıkıcı bir tacizi daha...Sık sık gruba, en çok da bana dadanan fanatik hayranların, ya da daha gerçekçi adıyla sapıkların her zamanki olağan hamlelerinden biriydi o paket.İçinde dün gelen son "hediyem" vardı - su dolu ufak bir kürede salınan kırmızı bir gül.Tabi yanına da olmazsa olmaz romantik mesaj iliştirilmişti: "Zeytinli'de tabi ki seni yalnız bırakmayacağım aşkım.Lütfen "Her zaman sen" şarkısını söylemeden önce :"Bu senin için çiçeğim!" der misin?Hayatımı sana tapmaya adadım.Benden bunu esirgemeyeceğini biliyorum,tıpkı kimseyle birlikte olmayıp, beni beklediğini bildiğim gibi...En kısa zamanda sana geleceğim sevgilim...Bekle beni..."

Tanrım, bu hastalıklı kafalar bana ulaşmayı nasıl başarıyorlardı?Tüm önlemleri almıştım halbuki.Numaram ve adresim hiçbir yerde görünmüyordu.Zaten bu hayran işleriyle bağlı olduğumuz müzik şirketinde ve Nil'in ofisinde uğraşan, halkla ilişkiler konumuzu halleden elemanlar vardı.Yine de böyle rahatsız edici sızıntılar oluyordu işte.Öyle durumlarda bize ulaşan nesneleri her ihtimale karşı güvenlik ekibimize ulaştırıyorduk,çünkü hangisinin ciddi bir tehdit oluşturacağı belli olmazdı.Bu paketi ise, İnternetten yaptığım gecikmiş bir sipariş sanmıştım.Neyse ki bu defa içindekiler zararsızdı, ama iğrenç objeler ve tehditler de hiç eksik olmuyordu.Bazen tanrı, bazen de günahkar ilan ediliyordum, oysa ben sadece sıradan, kendi halinde, normal bir hayat istiyordum.Bunu kendimi bildiğim bileli, yaşamım boyunca istemiştim.Ve bu benim için her zaman ulaşılmaz bir hayal olarak kalmıştı.Bu yüzden de, on iki yaşımdan beri kendim koyduğum kuralların geçerli olduğu, kendi küçük dünyamı kurmuş, sınırlarını sıkı bir korumaya almış, herkesi ve her şeyi onun dışında tutmuştum.

Gözlerimi paketten ayırıp, sıkıntıyla iç çektim ve bugünün zevkini çıkarıp, aynı zamanda hasarsız atlatma kararlılığıyla giyinme odama yöneldim.

*********************************************************************************

Zeytinli'ye ulaştığımızda, festival alanında kurulu devasa sahnenin arkasındaki bize ayrılan yere park eden otobüsten indik ve bizi bekleyen Nil ve Korhan abi tarafından karşılandık.Becerikli menajerimiz, sahne malzemelerimizi taşıyan tırla ve teknisyenlerle ilgilenmiş ve gerekli düzenlemeleri halletmişti.

"Biz buradan birkaç kilometre ötede olan Kaz dağı Milli parkına gidiyoruz çocuklar.Bizimle gelmek isteyen var mı?"diye teklif etti baş komiser.

Aslında iyi fikirdi, birkaç saatlik boşluğu sessiz sakin geçirmenin ideal yolu.

"Ben gelirim."diye atıldım hemen.