KARANLIKTAN ÇIK ! ("YÖRÜNGE" SERİSİ 2) (Tamamlandı)

OTUZUNCU BÖLÜM

      MERHABALAR!

VE SEVGİLER!

KEYİFLE OKUYUN!

                             OTUZUNCU BÖLÜM

Baş komiser karşısına dizilmiş,huzursuzca bekleşen kadınları sert bakışlarla uzunca bir süre süzdü.Göz korkutma amaçlı yapılan bu bilinçli hareket beklenen sonucu verdi ve altı genç kadın nereye bakacaklarını ve ellerini nereye koyacaklarını şaşıracak kadar telaşlanıp,yerlerinde kıpırdanmaya başladılar.Hala neden burada olduklarını bilmiyorlardı.

"Şimdi hanımlar,bu görüntülere dikkatlice bakmanızı istiyorum."dedi Korhan buz gibi bir sesle."İçinizden bu kadını tanıyan mutlaka vardır.Hiç tereddüt etmeden bana onun kim olduğunu söylemenizi istiyorum.Aksi takdirde onun işlediği suça ortak olmuş olursunuz ve bunun yasal sonuçlarına katlanırsınız.Sorumluluk sahibi vatandaşlar olarak iş birliğinizi bekliyorum."

Sözlerini bitirir bitirmez, başıyla işaret verdi ve polis merkezinin toplantı odasının duvarındaki kocaman ekranda Cemil'in dairesinin bulunduğu koridorun görüntüsü belirdi.Sarışın,zayıfça bir kadın, yürüyüşündeki belirgin aksamaya karşın, aceleyle daire kapısına yaklaştı ve hızlıca etrafına bir göz attıktan sonra elindeki kartı manyetik kutuya soktu.Ardından aynı hızla içeri girmesiyle çıkması bir oldu.Biraz sürüdüğü bacağına rağmen,neredeyse koşar adım oradan uzaklaşarak kadrajdan çıktı.Ekranda videonun geri sarılma hareketi görüldü ve sarışının daire kapısından çıkarken başını tam kameraya döndüğü anda görüntü dondu.

Duvarın yarısını kaplayan yüz,takmış olduğu büyük güneş gözlüklerine rağmen, oldukça net görünüyordu ve genç bir kıza aitti.Korku ve mutluluğu aynı anda yaşıyor gibiydi,aynı zamanda sinsi bir zafer havasıyla allak bullaktı.Sarı saçlarının, büyük ihtimalle pek de kaliteli olmayan bir peruk olduğu belliydi.Ekranın köşesinde videnun çekildiği saat olan 17.15 ve bugünün tarihi seçiliyordu.

Baş komiser ekranla ilgilenmeyip,gözlerini kadınların yüzlerinden ayırmadı.Özellikle aralarından ikisinin ifadelerini dikkatle takip etti. Ve diğerleri merak ve tereddütle baksalar da, bu ikili görüntüler karşısında mutlak bir tanıma ile bembeyaz kesilmişlerdi.

Korhan tekrar işaret verdi ve duvarda aynı kameradan çekilen bugünün erken saatlerine ait görüntüler belirdi.

Bu sefer Cemil'in dairesine üç kadın giriyordu ve içlerinden biri aksıyordu.Ama bu özürlü görünen kadın koyu renk saçlıydı ve sırtında sarışınınki gibi salaş bir hırka yoktu.Diğer ikisi ise bordo renkli üniformalar giymiş,temizlik malzeme ve gereçlerini taşıyan büyükçe tekerlekli bir arabayı itiyorlardı.Sonra görüntü yine değişti ve aynı üç kadın saat 17.03te daireden çıktıklarında kamera yüzlerini zumladı ve görüntü tekrar dondu.

Sandalyelerde oturan dört kadının arasında heyecanlı bir kaynaşma olurken,diğer ikisi bakışlarını donan kendi görüntülerine sabitlemiş,sessizce oturuyorlardı.Yüzlerindeki katıksız üzüntü ve korku,durumu anladıklarına şüphe bırakmıyordu.

Aslında her şey çok kolay olmuştu.Korhan'ın umduğundan da kolay.Rezidansata güvenlik kuralları gerçekten çok titiz bir şekilde gözetleniyordu ve giren çıkanın kimlikleri dikkatle inceleniyordu.Orada yaşayan ve çalışan,veya onların davet ettiklerinin dışında kimsenin içeri girme şansı yoktu.Ayrıca her katta onlarca kamera içeridekilerin hareketlerini takip ediyordu.Rezidans sakinlerinin yedek kart anahtarları sadece güvenlikte vardı ve verilen hizmetlerden sonra hemen teslim edilip,özel kasada saklanıyordu.Yani, güvenlik açığı yoktu.