KARANLIKTAN ÇIK ! ("YÖRÜNGE" SERİSİ 2) (Tamamlandı)

OTUZ DOKUZUNCU BÖLÜM

CANLAR MERHABA!

KAVURUCU SICAKLARLA BOĞUŞAN MERSİN'DEN SELAMLAR OLSUN!

BEYNİMİ DURMA NOKTASINA GETİREN,BEDENİMİ UYUŞTURAN SICAKTAN BEN DE BOLCA NASİBİMİ ALIP,YAZMAKTAN ÖTE,NEFES ALMAKTA BİLE ZORLANIYORUM.

NAÇİZANE BÖLÜM GEÇİŞ BÖLÜMÜDÜR,KUSURLARI AFFOLA...

AMA YAKINDA COŞACAĞIMIZIN SÖZÜNÜ ŞİMDİDEN VERİYORUM...;))

SEVGİLER...

                   OTUZ DOKUZUNCU BÖLÜM

YİRMİ YEDİ YIL ÖNCE / İSTANBUL

"Neeee!O uvertür parçasıyla mı?Sen delirdin mi oğlum?Gezip tozuyorsun tamam da,evlilik nerden çıktı şimdi?"

"Baba, sen onunla gezip tozduğumu nereden biliyorsun ki?Hatta uvertür olduğunu?Beni izlettiriyor musun yoksa?"

Genç adam o kadar afalladı ki,şaşkınlığı kızgınlığını bile bastırdı.

Babasının suratı şok ve öfkeden kıpkırmızı kesilmişti.Bir an bile duraklamadan:

"Sadece seni yanlış yapmaktan koruyacak kadar."dedi kesin bir dille.

"Ben artık yirmi dört yaşındayım baba.Beni şirketin başına geçirecek kadar güvendin.Hala çocukmuşum gibi kontrol edemezsin."diye itiraz etti Kamil sakin olmaya çalışarak.

"İş konusunda sana güveniyorum zaten,ama para avcısı yosmalar konusunda acemisin işte.Bak,hemen tuzağa düşmüşsün."dedi Kamuran bey alayla.

"Baba lütfen,o yosma falan değil.Tam tersi,tamamen temiz ve masum bir kız.Onu seviyorum."diye sızlandı Kamil.

Nedense,babasının önünde hiçbir zaman kendinden emin bir şekilde konuşamazdı zaten.

"Hah!"dedi yaşlı adam küçümseyerek."Seviyormuş...Sen Nihan'ı seviyorsun.Hem de bebekliğinden beri.Bu olsa olsa geçici bir hevestir.Hepimiz geçtik o yollardan."

"Nihan'ı tabi ki seviyorum,ama kardeş gibi.Ona hiç o gözle bakmadım ki."

"Şimdi bak o halde.O seni her zaman sevdi.Ondan iyisini mi bulacaksın?Benim en yakın arkadaşım ve ortağımın kızı üstelik.Biz her zaman evleneceğinizi biliyorduk zaten."

"Ama ben bilmiyordum.Hem artık çok geç.İstesem de onunla evlenemem,çünkü Ceylan hamile."

"Ne dedin!"diye tekrar böğürdü,tam sakinleşmekte olan Kamuran bey.

"Dede oluyorsun."diye gülümseyip, babasını yumuşatmaya çalıştı genç adam.

Ne var ki babası yumuşamak yerine ayağa fırlayıp,sinirli adımlarla evlerinin ikinci katında bulunan çalışma odasını arşınlamaya başladı.Adamın boyun damarları resmen davul gibi şişmişti.

"O piçi derhal aldıracaksınız!Beni duydun mu?Derhal!"diye,oğlunun tam karşısında durup, buz gibi bir sesle emretti sonunda.

"Bu mümkün değil artık,dördüncü ayı bitiyor."diyen Kamil'in gözleri umut ve yalvarış doluydu.

"Ah benim salak oğlum!Bu zamana kadar senden sakladı,değil mi?"

"Hayır baba.Ceylan benden saklamadı,ben senden sakladım sayılır,çünkü başka türlü onu kabul etmeyeceğini tahmin ediyordum."

"Öyleyse çok yanılıyorsun evlat.Hangi durumda olursa olsun,onu asla kabul etmeyeceğim.Cesedimi çiğnemen gerekecek."

"Baba lütfen.Ceylan'ı ve bebeği nasıl ortada bırakırım...Hem o gerçekten çok iyi birisi,tanısanız,siz de çok seveceksiniz."