KARANLIKTAN ÇIK ! ("YÖRÜNGE" SERİSİ 2) (Tamamlandı)

KIRKINCI BÖLÜM

MERHABA GENÇLER VE...ORTA GENÇLER...!!!! ;))))

BU AKŞAM BEN MUTLU,BÖLÜM MUTLU,UMARIM SİZ DE MUTLU OLURSUNUZ....

SEVGİLER

KEYİFLİ OKUMALAR

                              KIRKINCI BÖLÜM

Babası tamburu kılıfından çıkarıp:

"Hadi bülbül seslim!"dedi Ceylan'a."Biraz kulaklarımızın pası silinsin."

Sonra annesine dönüp:

"İlk şarkıyı sen seç bakalım Nuriye hanım."diye göz kırptı.

Annesinin,kendisininkilerin eşi yosun yeşili gözleri muzipçe parladı:

"Nasıl geçti habersiz"olsun o zaman Ahmet bey.Biraz nostalji yapmış oluruz."dedi hevesle.

"Ah,o şarkı bana hep Bursa'mızı hatırlatıyor,kuşlar,ağaçlar,binbir renkli çiçekler,bahar falan."dedi ablası burukça.

"Evimizi hepimiz özledik kızım.Yıllardır bütün Türkiye'yi dolaştık,ama artık şunun şurasında altı ay kaldı emekliliğime.Dönünce güzel şehrimizin tadını doyasıya çıkarırız."diye iç çeken babasına, annesi sabırsızlıkla çıkıştı:

"Hadi başlayın artık!Aklımda en azından daha beş tane istek şarkısı var,haberiniz olsun."

"Tamamdır anneciğim.Emrin olur,sen yeter ki iste."dedi Ceylan gülerek.

Babasının tamburasıyla yaptığı girişten sonra Ceylan gözlerini kapatıp,şarkıya odaklandı:

"Nasıl geçti habersiz o güzelim yıllarım,

Bazen gözyaşı dolu,bazen içli bir şarkı..."

Nakaratlarda babası da güzel sesiyle ona katılıyordu.

Şarkının son notalarıyla gözlerini açtığında...sahnede olduğunu fark etti kız.Burası Yücel amcanın gazinosuydu ve bütün masalar doluydu.Ama Ceylan'ın gözü sadece en öndeki masada oturan Kamil'i görüyordu.Adam ona her zamanki aşk ve arzu dolu gözlerle bakıyordu,ama genç kız artık bir şeylerin değiştiğinden emindi.Babasıyla konuştuğundan beri, Kamil'de bir farklılık vardı.Gerçi kendisi bunu inkar ediyor:"Bebek doğduktan sonra yumuşayacaktır,bak görürsün."diyordu,ama gözlerindeki umutsuzluk bunun tam tersine inandığını ele veriyordu.

Bebekleri...Ne güzel bir isim bulmuşlardı ona...Cemil...Ceylan'ın "Ce"siyle Kamil'in ikinci hecesini birleştirmişlerdi.

O daha şimdidenCeylan'ın en kıymetlisiydi,canının içi,bir tanesi...

Cemil,Cemil,Cemil...

Birileri bileğine parmağını bastırıyordu.Tepesindeki erkek seslerini susturan sert bir kadın sesi duyuldu:

"Çekilin!Herkes kenara çekilsin!Sağlık görevlilerinin işini yapmasına izin verin lütfen!"

Bir yerde yattığını ayrımsadı kadın,biraz sert bir yerdi,ama uzanmak iyi gelmişti.Üzerine battaniye örtüyorlardı sanki,ardından yattığı yatak hareket etti.

Ceylan gözlerini açtı.Neler olduğunu hatırlamıştı.

"Cemil..."dedi yeniden.Bu adı telaffuz etmek bile her zaman içinin titremesine neden oluyordu."Cemil nerede?"

"Hanımefendi,sakin olun.Şimdi sizi hastaneye götüreceğiz."dedi hemşire ya da doktor olan genç bir kadın.

"Hayır!"diye sesini yükseltti Ceylan."Kesinlikle olmaz.Ben iyiyim."