KARANLIKTAN ÇIK ! ("YÖRÜNGE" SERİSİ 2) (Tamamlandı)

ON DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

SEVGİLİ DOSTLAR, BU SEFER BURAYA YAZMAYAYIM DİYORDUM, AMA YİNE DAYANAMADIM...;)GEVEZE MİYİM, NE?..;) NORMALDE PEK DEĞİLİM, AMA SİZLERLE KONUŞMAYI CİDDEN ÇOK SEVİYORUM.TAM DA BUNU HABER VERMEK İÇİN YAZIYORUM ZATEN.BU BÖLÜMDEN İTİBAREN OLAYLAR BİRAZ HIZ KAZANACAK VE GELİŞMELER HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİNİZE GERÇEKTEN İHTİYAÇ DUYUYORUM.LÜTFEN BENİMLE KONUŞUN, FİKİRLERİNİZİ BELİRTİN, ONAYLAYIP, ONAYLAMADIKLARINIZI AÇIKÇA YAZIN...BİR NEVİ BANA KILAVUZLUK ETMİŞ OLURSUNUZ VE BEN DOĞRU YOLDA OLUP, OLMADIĞIMI BİLEREK DAHA BİR GÜVENLE İLERLERİM.ŞİMDİDEN HEPİNİZE TEŞEKKÜRLER...SELAMLAR, SEVGİLER...;)

KEYİFLİ OKUMALAR...  

                                ON DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

MİNE

"Annem baş başa konuşma isteğini reddetti ve evliliklerinin kesin olarak bittiğini söyledi.Ama öncelikle sağlığı ve tabi kariyeri için de tedavisine devam etmesi gerektiğini anlatmaya çalıştı.Ne kadar ikna olduğunu bilmiyorum, ama onu çok çökmüş gördüm Mine.Evet, kilo vermiş ve gözleri artık o alıştığımız bulanıklıkta değil, ama umutsuz ve perişan göründü gözüme.İçim sızladı.Nihayetinde, babam.Sence bu işin altından tek başına kalkabilir mi?"

Ela bir saat önce telefon etmiş ve öğlen yemeğini beraber yememizi teklif etmişti.Çalıştığım yuvaya yakın bir kafeteryada buluşup,sipariş ettiğimiz hamburgerleri beklerken, babasının önceki gün, barışma niyetiyle yaptığı ziyareti anlatıyordu.Adam konserlere bile sarhoş çıkmaya başlayınca,çalıştığı kurum tarafından iki ay önce tedavi görmek zorunda bırakılmıştı.Ve şimdi "iyileştim" diyerek ailesiyle ilişkilerini onarmaya çalışıyordu.

"Büyük ihtimalle önce detoks görmüştür, şimdi de destek grubuyla toplantılara katılıyordur.Yine de bundan sonrası tamamen onun iradesine bağlı.Ama tabi aile desteği olursa, şansı çok daha fazla olur ve tamamen kurtulması kolaylaşır."

"Biz de öyle düşündük, ama ne yapabileceğimizi bilmiyoruz doğrusu.Telefonla sık sık arayıp, sorsak bile, ne konuşabileceğimizi kestiremiyoruz.Yıllardır benimle sadece müzik,Umut'la da okul konularından başka bir yakınlık kurmadı.Anneme gelince, İstanbul'a geldiğimizden beri, adeta kimliğini buldu.Vakıftaki işinde mutlu,özgüveni yerinde, yüzü de her zaman gülüyor artık.Babam, kötü davranışlarını, büyük ölçüde alkolizmin bir yan etkisi olan depresyonuna bağlamaya çalıştı, ama annem artık ona güvenemiyor.Sen ne düşünüyorsun Mine'ciğim, önerebileceğin bir şey var mı?"

"Valla Ela, uzaktan yapabileceğiniz fazla bir şey yok, ama belki ara sıra sen ve Umut Adana'ya gidip, babanızla destek grubu toplantılarına katılabilirsiniz.Faydası olabilir."

"Bak bu iyi fikir.Teşekkür ederim Mine.Bu arada..."

Garsonun menümüzü getirmesiyle sözü yarıda kalan Ela, önce kolasından uzun bir yudum içti ve bana muzipçe baktı:

"Neyse,benim dertlerimi boş ver.Sen Cemil'den haber ver.Görüşüyor musunuz?"

Ben,Ela'nın aksine, fazlasıyla aç olduğum için, direkt hamburgere gömülmüştüm.Ağzımdaki lokmayı hızla çiğneyip, yuttum ve:

"Dün pikniğe gittik."dedim sakince ve bir yudum kola da ben içtim.

Ela heyecanlandı:

"Sahi mi?Nereye gittiniz peki?"

"Karadeniz tarafına, "Elmas Burnu" diye çok güzel bir yere."

Arkadaşım sitemle:

"Aşk olsun Mine.Her sözü kerpetenle mi çekmem gerekiyor ağzından?Ne yaptınız?Sana nasıl davrandı?Anlat işte, ölüyorum meraktan şurada."