Όταν σε Γνώρισα (Old Version)

* 4ο Κεφάλαιο *

Αφού τελείωσε το μάθημα στο φροντιστήριο και γύρισα σπίτι, έκατσα να χαλαρώσω και όταν είχε πάει αργά, πήγα στο κρεβάτι μου.

Έκατσα λίγο με το κινητό και όταν το έκλεισα για να κοιμηθώ, θυμήθηκα όταν τον είδα. Θυμήθηκα τα μάτια του, το βλέμμα του.

Ξεφύσηξα και έκλεισα τα μάτια μου. Μετά από λίγο με πήρε ο ύπνος.

15 Σεπτεμβρίου

Το επόμενο πρωί, τα γνωστά. Ξύπνησα και πήγα στο σχολείο.

Τον είδα στην προσευχή αλλά δεν κοιτούσα πολύ γιατί δεν ήθελα η Αλεξία να λέει πάλι τα ίδια.

Στα διαλείμματα με τα παιδιά καθόμασταν σε ένα παγκάκι.

Αυτός ήταν στο γήπεδο του ποδοσφαίρου.

Έριχνα κλεφτές ματιές που και που. Μου αρέσει να τον κοιτάω.

Ήταν με την παρέα του. Πέντε αγόρια μαζί με αυτόν. Αν και τις περισσότερες φορές τον έβλεπα με έναν από αυτούς.

Όταν χτύπησε το κουδούνι για την 3η ώρα, μπήκαμε μέσα και εγώ με την Αλεξία περιμέναμε τους καθηγητές.

Μετά από λίγο ήρθε και αυτός. Ήταν όρθιος και μιλούσε με τον φίλο του που τους βλέπω πιο συχνά μαζί.

Αυτόν που με είχε ρωτήσει μέχρι πότε πρέπει να έχουμε φέρει τις δηλώσεις.

Γύρισα το κεφάλι μου και τον κοίταξα. Διακριτικά πάντα.

"Δεν είπα τίποτα πριν μπροστά στα παιδιά, αλλά μην νομίζεις ότι δεν έχω καταλάβει" δήλωσε η Αλεξία.
"Τι?" ρώτησα ξαφνιασμένη.
"Σε έβλεπα πώς τον κοιτούσες"
"Ποιον?" προσπάθησα να το παίξω ανήξερη.
"Ρε Νεφέλη... Σε ποιον μιλάς? Σε ξέρω πολύ καλά και για αυτό ανησυχώ" είπε και το βλέμμα της άλλαξε.

Σαν να ανησυχούσε πραγματικά.

"Ανησυχείς για ποιο πράγμα?"
"Τίποτα άστο" απάντησε σοβαρά.

Δεν ήξερα αν όντως ήθελα να συνεχίσω τη συζήτηση, αν και ήθελα να καταλάβω για τι ακριβώς μιλούσε.

"Μην το κάνεις αυτό. Όταν ξεκινάς να λες κάτι, θα το τελειώνεις" της μίλησα και εγώ σοβαρά.
"Είναι νωρίς ακόμα να βγάλω συμπεράσματα. Θα σου πω όταν θα είμαι σίγουρη" είπε και πριν προλάβω να μιλήσω, μπήκε στην τάξη της.