Όταν σε Γνώρισα (Old Version)

* 38ο Κεφάλαιο *

"Πρέπει να φύγεις μωράκι μου, δεν θα ξυπνάς αύριο..."
"Μα δεν θέλω να φύγω..."
"Ούτε εγώ θέλω να φύγεις"

Με φίλησε για τελευταία φορά. Όχι για πάντα φυσικά, αλλά για τελευταία φορά μέχρι να τον ξαναδώ.

Έπιασε ο ένας το χέρι του άλλου και καθώς κοιταζόμασταν στα μάτια, έφυγα σιγά σιγά προς τα πίσω.

Τώρα να του το πω αυτό ή όχι?.... Θα το πω!! Είπαμε να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας!...

"Και αν γνωρίσεις καμιά κοπέλα όσο θα λείπω---"
"Δεν σε φτάνει καμία μωρό μου"

Τέτοια μου λέει και με καλομαθαίνει. Όμως.....

"Μπορεί να γνωρίσεις κάποια πιο όμορφη κοπέλα---"
"1ον αυτό δεν γίνεται. 2ον δεν με νοιάζει η εξωτερική εμφάνιση..."

Ααααχ θα με τρελάνει!! Είπε μόλις τώρα πως δεν υπάρχει ομορφότερη από μένα?? Που τον βρήκα?!...

Και το ξέρω ότι κοιτάει τον χαρακτήρα περισσότερο από όλα τα άλλα, όμως είναι αγόρι και αυτό δεν αλλάζει...

Και φάνηκε σαν να θέλει να πει και κάτι άλλο...

"Έχει και 3ον?"
"Και 3ον είσαι η κοπέλα μου"

Το-το ξέρω αυτό.... Όμως τι θέλει να πει?...

"Και τι σημαίνει αυτό?"
"Νεφέλη... Σ' αγαπάω... Όσο τίποτα άλλο..."

[!!!] Τ-τι?!.... Το ότι νιώθει πράγματα για μένα το ξέρω. Όπως και αυτός ξέρει τι νιώθω εγώ για εκείνον.

Όμως..... Μόλις μου είπε ότι μ' αγαπάει?.....

Αυτές οι λέξεις που βγήκαν πρώτη φορά από το στόμα του, με έκαναν να νιώσω πιο ευτυχισμένη από ποτέ.

Όλες αυτές οι σκέψεις περνούσαν σε κλάσματα δευτερολέπτων από το μυαλό μου και χωρίς να το σκεφτώ καθόλου, τον πήρα στην αγκαλιά μου και του ψιθύρισα κάτι που ένιωθα εδώ και πολύ καιρό.

"Και εγώ σ' αγαπάω"

Στο άκουσμα αυτών των λέξεων, τραβήχτηκε από την αγκαλιά μου χωρίς να φύγει μακριά και κοίταξε στα μάτια μου ξαφνιασμένα.

Πριν προλάβω να αντιδράσω, με τράβηξε και πάλι στην αγκαλιά του και με έσφιξε.

"Καρδούλα μου..." η φωνή του ήταν ζεστή και γλυκιά, αλλά συγχρόνως ένιωθα το ξάφνιασμα του.