Όταν σε Γνώρισα (Old Version)

* 43ο Κεφάλαιο *

Όχι, όχι.... Δεν γίνεται! Δεν παίζει, όχι!!!

Ήμουν σε άρνηση κάθε λεπτό. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι αυτό που περνούσε από το μυαλό μου ήταν αλήθεια.

Αν είχε γίνει κάτι θα το θυμόμουν!... Θα το θυμόμουν γαμώτο, έτσι δεν είναι???....

Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει και έβγαζα ανεξέλεγκτες κραυγές καθώς έπιανα το πρόσωπο μου.

Πρέπει να μάθω... στα σίγουρα. Πρέπει να ξέρω....

Πήρα το κινητό μου στα χέρια, μπήκα στο Instagram και έστειλα στον Παύλο.

Παύλο, τι ακριβώς έγινε χθες??

Δεν θυμάσαι?

Αν θυμόμουν δεν θα σε ρωτούσα!

Πηγαίναμε σπίτι σου να μου δώσεις ομπρέλα...

Αυτά τα θυμάμαι! Μετά! Αφού ήπια και με πήγες στο δωμάτιο!

Αα... Σοβαρά δεν θυμάσαι? Νόμιζα ότι θα θυμόσουν, για αυτό σου άφησα το σημείωμα...

Παύλο λέγε!!

Ρε συ...

Βασικά όχι. Θα μου πεις από κοντά. Σε μισή ώρα στον Βενιζέλο.

Του έστειλα να συναντηθούμε και δεν δεχόμουν αντιρρήσεις. Ήξερα ότι πίσω από την οθόνη θα ήταν δύσκολο να μιλήσουμε για κάτι τέτοιο.

Έφτασα πρώτη και τον περίμενα. Όταν ήρθε κάτσαμε λίγο πιο πέρα.

"Μπορεί για σένα να είναι απλό το πράγμα, αλλά για μένα είναι πολύ σημαντικό. Σε παρακαλώ, πες μου την αλήθεια. Τι έγινε χθες? Τι κάναμε?" τον ρώτησα μέσα στην περιέργεια και φοβόμουν μήπως οι υποψίες μου ήταν σωστές.
"Κοίτα... Αφού σε πήγα στο κρεβάτι, σου είπα ότι μου αρέσεις. Και μου είπες ότι σου αρέσω κι εγώ. Ε και σε φίλησα. Και μετά ξέρεις"
"Όχι, δεν ξέρω! Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι να βγάζεις τη μπλούζα σου!"
"Ναι... και μετά έβγαλες τη δική σου" μου είπε και τον κοίταξα με ορθάνοιχτα μάτια σοκαρισμένη.
"Συνέχισα να σε φιλάω, ε και επειδή φαινόταν ότι το ήθελες κι εσύ..." σταμάτησε.
"Τι ήθελα κι εγώ??.... Τι πράγμα, τι??!"
"Το κάναμε ρε Νεφέλη!!" είπε έντονα και ένιωσα κάτι μέσα μου να σπάει.

Δεν μπορεί........

Έκρυψα με το ένα μου χέρι το πρόσωπο μου και προσευχόμουν να ήταν ψέματα.