Όταν σε Γνώρισα (Old Version)

* 33ο Κεφάλαιο *

"Ιιι!! Ο μπαμπάς μου, κρύψου!!"
"Νεφέλη είσαι εδώ?" άκουσα τη φωνή του μπαμπά από έξω και άρχισα να σπρώχνω τον Αλέξη για να κρυφτεί.
"Τι κάνεις?" με ρώτησε γεμάτος απορία.
"Κρύψου!!" του είπα βιαστικά και αγχωμένα και συνέχισα να τον σπρώχνω χωρίς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

"Νεφέλη! Τι είναι αυτά εδώ στο σαλόνι??" φώναξε από έξω ο μπαμπάς που λογικά αναφερόταν στο κουτί της πίτσας και τα χειριστήρια.

Πήγα γρήγορα να κλείσω την πόρτα του δωματίου, πριν φωνάξω.
"Ερχομαι!"

Ο Αλέξης με κοιτούσε σαν χαμένος και προσπαθούσε να καταλάβει τι θα γίνει τώρα.

Εγώ από την άλλη, προσπαθούσα μες στον πανικό να σκεφτώ τι θα κάνω και κοιτούσα από δω και από κει, χωρίς να κάνω τίποτα.

"Νεφέλη γιατί κάνεις έτσι? Ο μπαμπάς σου είναι?"
"Ναι και δεν πρέπει να σε δει εδώ. Αχ σε παρακαλώ, μείνε λίγο στο δωμάτιο μέχρι να βγω έξω να του μιλήσω και μετά θα σκεφτώ τι θα κάνουμε"
"Ναι... Οκευ..." μου απάντησε φανερά μπερδεμένος και βγήκα από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω μου με τον Αλέξη να με περιμένει.

"Γεια σου μπαμπά. Πώς και γύρισες τόσο νωρίς?" προσπάθησα να το παίξω άνετη.
"Νεφέλη τι είναι αυτό το κουτί εδώ πάνω? Γιατί είναι άνω κάτω το σαλόνι?"
"Ήταν η Αλεξία εδώ και παραγγείλαμε πίτσα. Πριν λίγο έφυγε, θα τα μαζέψω" του απάντησα ζωηρά και πήγα στο σαλόνι να συμμαζέψω.

"Εσύ δεν μου είπες. Πώς και γύρισες τόσο νωρίς?"
"Αφού δεν έχω στάνταρ ωράριο ρε Νεφέλη. Θα σταματήσεις να με ρωτάς το ίδιο και το ίδιο κάθε φορά που θα γυρνάω νωρίς?" μίλησε σχετικά ενοχλημένος.
"Καλά ρε μπαμπά. Να μη μιλάμε αν είναι" του είπα κι εγώ ενοχλημένα και αφού έβαλα τα χειριστήρια στη θέση τους, προχώρησα προς τα μέσα.
"Πάω στο δωμάτιο" είπα και τον είδα να κάθεται στον καναπέ.

Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου και είδα τον Αλέξη να κάθεται στην άκρη του κρεβατιού μου, με τα χέρια πάνω στα γόνατα του.

"Φφ..." ξεφύσηξα και ακούμπησα την πλάτη μου στην πόρτα, αφού την έκλεισα.
"Όλα καλά?"
"Ναι..."
"Γιατί τόσος χαμός? Δεν περίμενες να έρθει ο μπαμπάς σου, έτσι?"
"Όχι! Αλλά καμιά φορά γυρνάει πιο νωρίς. Σήμερα βρήκε!" μίλησα τσαντισμένα, αλλά προσπάθησα να μην φωνάζω για να μην ακουστώ.

"Και γιατί τόσο κρυφτό?"
"Γιατί αν δει ότι είμαι με αγόρι... Άστο..."
"Ωχ... Υπερπροστατευτικός γονιός κι έτσι?"
"Μμ... Δεν ξέρω αν το κάνει για προστασία, αλλά γενικά είναι λίγο αυστηρός σε τέτοια θέματα"
"Δηλαδή αν σε δει μαζί μου τι θα κάνει?"
"...Δεν ξέρω"
"Με τον Σωτήρη δεν σας είχε δει ποτέ?" με ρώτησε αυθόρμητα και μου ήρθαν αναμνήσεις.