* 46ο Κεφάλαιο *

2.3K 203 24
                                    

"Είπα θα το κάνω. Τέλος" μίλησα αποφασιστικά και είδα την Αλεξία να αναστενάζει.
"Μην ανησυχείς, όπως είπε και ο Μάνος δεν θα πάω απροετοίμαστη. Θα το στήσουμε"
"Όμως για να βγάλεις τα περιοριστικά μέτρα θα πρέπει να σε χτυπήσει. Νεφέλη εσύ δεν φοβάσαι καθόλου για αυτό?! Αν κάτι πάει στραβά? Αν σε χτυπήσει τόσο που---"
"Αλεξία μου..." είπα και την πλησίασα, παίρνοντας την στην αγκαλιά μου.
"Το ξέρω ότι ανησυχείς γιατί με νοιάζεσαι, αλλά αν δεν κάνω κάτι θα με ενοχλεί για πολύ καιρό ακόμα. Πρέπει να τον σταματήσουμε και αυτός είναι ο μόνος τρόπος" βγήκα από την αγκαλιά και την κοίταξα.

Το βλέμμα της ανήσυχο.
"Και όσο για τα χτυπήματα, μη φοβάσαι. Είμαι εκπαιδευμένη" της είπα και έκανα τα χέρια μου γροθιά σε στυλ kick boxing.
"Θα τον προκαλέσω να με χτυπήσει μόνο για τις αποδείξεις"

Έδειχνα σίγουρη για την Αλεξία. Το έκανα για αυτήν, για να μην ανησυχεί. Στην πραγματικότητα ανησυχούσα κι εγώ.

Κι αν όντως κάτι δεν πήγαινε καλά? Τι θα έκανα τότε?

Προσπάθησα να υψώσω τις δυνάμεις μου για να κάνω την Αλεξία να ηρεμήσει.

30 Μαΐου

Περίμενα τέσσερις μέρες τηλεφώνημα ή μήνυμα από τον Άρη. Από τη μία ήθελα να με πάρει γρήγορα για να τελειώνουμε, αλλά από την άλλη ευχόμουν να μη με πάρει ποτέ.

Μετά το μάθημα πέρασα έξω από μια σχολή Tae Kwon Do. Είχα ακούσει για αυτή και ήθελα να ρίξω μια ματιά.

Ήθελα εδώ και πάρα πολύ καιρό να συνεχίσω, αλλά λόγω των μαθημάτων της 3ης λυκείου δεν είχα τον χρόνο.

Τώρα όμως δεν είχα κάτι να με εμποδίζει, για αυτό αν μου άρεσε ο χώρος και οι δάσκαλοι, θα ξεκινούσα το συντομότερο.

Στη Στεφανία την ψυχολόγο μου, μίλησα για όλα αυτά που έγιναν με τον Άρη. Έτσι κι αλλιώς για αυτό είναι ο ψυχολόγος.

Πάντα έχει μια τελείως αντικειμενική και επαγγελματική προσέγγιση χωρίς να εκφράζει ούτε στο ελάχιστο την προσωπική της άποψη και σκέψεις.

Αυτό με βοηθάει να δω τα πράγματα πιο σφαιρικά και με το μυαλό, παρά με την καρδιά. Στον κομμάτι της καρδιάς με βοηθάνε οι φίλοι μου.

"Καλησπέρα" είπα στην κυρία στην υποδοχή της σχολής.
"Καλησπέρα, πώς μπορώ να βοηθήσω?"
"Ε... Ενδιαφέρομαι να ξεκινήσω μαθήματα Tae Kwon Do"
"Έχεις κάποια εμπειρία με τις πολεμικές τέχνες?"
"Ναι, ναι. Έχω 2 Dan"
"Ω τέλεια! Θα μπεις κατευθείαν στο προχωρημένο γκρουπ. Υπάρχει και αγωνιστική ομάδα, όπου μετά από αγώνες, αν δουν οι δάσκαλοι ότι είσαι καλή, θα σε βάλουν στην αγωνιστική. Έχεις εξοπλισμό?"
"Ναι, ναι τα έχω όλα"
"Τέλεια. Θέλεις να φωνάξω τον ένα δάσκαλο να τον γνωρίσεις?"
"Ναι, βέβαια. Αν δεν είναι κόπος"
"Καθόλου κόπος"
"Απλά είδα ότι έχει μάθημα τώρα"
"Ναι, εκείνος είναι ο δεύτερος δάσκαλος. Κάνει το γκρουπ των αρχάριων. Το γκρουπ των προχωρημένων ξεκινάει στις 7. Πάω να τον φωνάξω από το γραφείο του" είπε ευγενικά η κυρία και έφυγε.

Όταν σε Γνώρισα (Old Version) Where stories live. Discover now