Όταν σε Γνώρισα (Old Version)

* 29ο Κεφάλαιο *

[!!!] Χριστέ μου!!... Τι κάνει??... Με.. με.... με φίλησε?!!.......

Δεν μπορούσα να το πιστέψω.

Τα χείλη του... πάνω στα δικά μου... Είναι τόσο........ τόσο περίεργο, αλλά και συγχρόνως υπέροχο συναίσθημα...

Ένιωθα σαν να βρισκόμουν αλλού όσο με φιλούσε. Σαν να μην ένιωθα το σώμα μου. Σαν να είχε μουδιάσει.

Δεν είχα συνειδητοποιήσει καν πότε τελείωσε το φιλί.

Συνέχισε να αγγίζει το πρόσωπο μου και με κοίταξε βαθιά στα μάτια.

Τα συναισθήματα που ένιωθα εκείνη τη στιγμή δεν περιγράφονται.

Πρέπει να κοιταζόμασταν για αρκετή ώρα, όμως εμένα μου φάνηκε σαν να έγινε σε κλάσματα δευτερολέπτων, όπως και με το φιλί.

Ξαφνικά γέλασε ελαφρά και κοίταξε κάτω χωρίς να έχει αφήσει το πρόσωπο μου.

Αχ Θεέ μου....

Ντρεπόμουν τόσο πολύ που ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.

Γιατί γελάει?... Έκανα καμιά βλακεία??......

Ήθελα να τον ρωτήσω, αλλά η ντροπή μου δεν με άφηνε.

Σήκωσε πάλι το κεφάλι του και με κοίταξε.

"Είναι η... πρώτη φορά που φιλάω κοπέλα κανονικά..." μίλησε ντροπαλά και τον κοίταξα ξαφνιασμένα.
"Χαχα γιατί με κοιτάς έτσι?"
"Τι εννοείς κανονικά?" κατάφερα να ρωτήσω.
"Κανονικά... Ξέρεις... Μόνο πεταχτά είχα και αυτό στο γυμνάσιο" συνέχισε να χαμογελάει αμήχανα.

Αχου τι γλυκό! Και φαίνεται... δεν είμαι η μόνη που αγχώθηκε....

"Συγγνώμη αν βιάστηκα..." είπε σκεπτικά.
"Όχι, δεν βιάστηκες!" προσπάθησα να τον μεταπείσω.
"Απλά επειδή τις προηγούμενες φορές...."
"Ναι, άλλο τότε και άλλο τώρα..."

Τώρα πλέον είχαμε μιλήσει ξεκάθαρα για τα συναισθήματα μας. Δεν είχα σχεδόν τίποτα να φοβηθώ.

"Εσύ... έχεις ξανακάνει σχέση? Λογικά ναι ε?" με ρώτησε και κοίταξα κάτω.
"Τι έγινε?..." είπε χωρίς να μιλήσω.
"Συγγνώμη αν έγινα αδιάκριτος..."
"...Όχι, δεν πειράζει. Ναι, έχω κάνει. Μία. Αλλά ας μη χαλάσουμε τη διάθεση μας τώρα" του είπα ήρεμα αλλά σοβαρά.
"Σε πλήγωσε, ε?" με ρώτησε λυπημένα και σήκωσα απότομα το βλέμμα μου και τον κοίταξα χωρίς να απαντήσω.
"Το κάθαρμα..." είπε χαμηλόφωνα και γύρισε το κεφάλι του από την άλλη.