Όταν σε Γνώρισα (Old Version)

* 57ο Κεφάλαιο *

Δεν το πιστεύω αυτό που κάνει... Δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω!!!...

Πόσο καιρό είχα να νιώσω το φιλί του... Αλλά όχι!! Είναι ο Άγγελος μπροστά! Είναι τρελός?! Με φιλάει μπροστά στον Στέφανο και τον Άγγελο?!!! Είναι για τα σίδερα!!

Άνοιξα ελαφρά τα μάτια μου όταν συνειδητοποίησα που βρισκόμασταν και τον έσπρωξα με τα χέρια μου για να σταματήσει.

Θα πεθάνω από ντροπή... Θα πεθάνω...

Είχα το χέρι μου μπροστά στα χείλη μου και κοιτούσα τον Αλέξη με ορθάνοιχτα μάτια.

Αμέσως μετά γύρισα το κεφάλι μου στα πλάγια και κοίταξα τον Άγγελο, ο οποίος είχε ελαφρά γυρισμένο το σώμα και το κεφάλι του από την άλλη σαν να μην ήθελε να δει.

Άγγελε.......

Κοίταξα πάλι τον Αλέξη και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτός μπροστά μου ήταν ο Αλέξης.

Τι έχει πάθει πια??...

Είδα τα μάτια του να κοιτάνε τον Άγγελο και όταν τον κοίταξα, κοιτούσε κι αυτός τον Αλέξη.

Τα βλέμματα τους όχι και τα πιο φιλικά.

Αχ δεν το πιστεύω αυτό....

Δεν μιλούσε κανείς και ένιωθα ότι θα πέθαινα από αμηχανία.

Εγώ από τη μία σκεφτόμουν το φιλί του Αλέξη που είχα τόσο, μα τόσο καιρό να νιώσω, αλλά από την άλλη πέθαινα από τις τύψεις που το έκανε μπροστά στον Άγγελο.

Διάλεξε τη χειρότερη στιγμή να το κάνει ο βλάκας!!!

Ο Αλέξης δεν ξέρω τι σκατά σκεφτόταν. Τη μια κοιτούσε εμένα και την άλλη τον Άγγελο.

Ο Άγγελος πάλι, τι να πει? Μπορούσε να πει τίποτα το παιδί?

Και ο Στέφαν---

"Hello bro!! Θέλουμε παπουτσάκι? Κάνα μπλουζάκι?" γύρισα και είδα έναν μαύρο να έρχεται ορεξάτος προς το μέρος μας.
"Βραχιολάκι για το κοριτσάκι?" είπε και είδα να κρατάει μια ντουζίνα με χρωματιστά βραχιολάκια.
"Άσε μας κι εσύ με τα βραχιολάκια ρε άνθρωπε!!!!" φώναξε ο Στέφανος ενώ όλοι ήμασταν σοβαροί.

Αυτός έφυγε και πάλι κοιταζόμασταν μεταξύ μας.

Είδα τον Άγγελο να αρχίζει να φεύγει και τον φώναξα.
"Άγγελε!!"
"Νεφέλη" ένιωσα το χέρι του Αλέξη στο δικό μου και αφού του έριξα μια σκληρή ματιά, τράβηξα το χέρι μου και ακολούθησα τον Άγγελο.