Όταν σε Γνώρισα (Old Version)

* 7ο Κεφάλαιο *

31 Δεκεμβρίου

Πήγαμε με τα παιδιά σε ένα εστιατόριο. Εγώ καθόμουν σε ένα τραπέζι με την Αλεξία και τον Μάνο, αλλά δεν καθόταν κανείς απέναντι μου.

Ήταν ένα παιδί, που δεν το ήξερα, στο πίσω τραπέζι. Με κοιτούσε συνέχεια. Ήταν και ο Αλέξης όρθιος, μπροστά μου. Τον κοιτούσε θυμωμένα.

Σαν να... ζήλευε..?

Κάποια στιγμή σηκώθηκε αυτό το παιδί και πήρε την καρέκλα που ήταν ακριβώς απέναντι μου στο τραπέζι, έκατσε δίπλα μου και με κοιτούσε.

Ο Αλέξης νευριασμένα, πήρε μια άλλη καρέκλα και έκατσε ακριβώς απέναντι μου.

Ήμασταν τόσο κοντά. Έριξε το κεφάλι του πάνω στο τραπέζι.

"Τι έχεις?" τον ρώτησα.

Δεν είπε τίποτα και απλά σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια.

Μετά από λίγο έφερε ένα άλμπουμ με φωτογραφίες που ήταν μικρός.

Τις κοιτούσαμε μαζί.

Τι γλυκούλης που ήταν μικρός... Όχι ότι τώρα δεν είναι...

Αφού τελειώσαμε, με κοίταξε πάλι στα μάτια και σήκωσε την παλάμη του, σαν να μου έλεγε "κόλλα το".

Δεν μιλούσε. Απλά με κοιτούσε.

Σήκωσα και εγώ απαλά το χέρι μου και κολλήσαμε τις παλάμες μας. Ήταν τόσο έντονο και αληθινό.

"Ποιος την ξέρει πάλι τι βλέπει? Ξύπνα ρε βοδινό! Παραμονή Πρωτοχρονιάς είναι!" ακούστηκε μια φωνή.

............... Όποιος και αν είναι, το καλό που του θέλω να αρχίσει να τρέχει ΤΏΡΑ!!!!!!!....

Ανοίγω τα μάτια μου και αρχίζω να κοπανάω όποιον τόλμησε να με ξυπνήσει.

"Τι χτυπάς ρε??" παραπονέθηκε.
"Σήκω φύγε ΤΏΡΑ πριν νευριάσω!!!" ούρλιαξα μόλις κατάλαβα ποιος ήταν.
"Ε μάνα! Αυτή κάθε μέρα τόσο ευχάριστα ξυπνάει?" κορόιδεψε ο Μάριος.
"Τώρα θα την μάθεις την αδερφή σου?" είπε με ύφος η μαμά.

Δεν το πιστεύω ότι μου τη λένε και από πάνω!! Δηλαδή πώς ξυπνάνε έτσι τον κόσμο?! Πάνω που είχαμε αγγίξει ο ένας τον άλλον ρε γαμώτο!!

Σκεφτόμουν το όνειρο και έκανα σαν το λαβράκι έξω από το νερό.

Όμως..... ήταν τόσο, μα τόσο αληθινό. Ένιωσα το άγγιγμα του.... Ήταν σαν να ήταν όντως δίπλα μου και να ακουμπούσαμε τις παλάμες μας.